Ο Ζοσέ Ανιγκό και τα μάτια που γυαλίζουν

Τα απόγευμα της Τρίτης, όταν οι περισσότεροι βρίσκονταν ακόμη υπό την… επήρεια του –καλού και αγαπημένου φίλου του- Μίτσελ, ο Ζοσέ Ανιγκό έβαζε τις σωστές λέξεις στη σωστή σειρά με ψυχραιμία: «Η ομάδα θα πρέπει να πιστέψει ξανά στον εαυτό της και να ξαναβρεί το πνεύμα της. Τα μεγαλύτερα ματς της χρονιάς δεν τα έχουμε παίξει ακόμη» προειδοποίησε.

Μια νύχτα αργότερα, γυρίζοντας πίσω στα λόγια του νιώθεις σα να έχεις όλες τις εξηγήσεις για το πώς ο Ολυμπιακός έφερε τα πάνω-κάτω με τον ΠΑΟΚ, πετυχαίνοντας μια νίκη που όχι μόνο τον κράτησε στο κόλπο της κατάκτησης του πρωταθλήματος, αλλά που σαν να τον… ξύπνησε από έναν παράξενο λήθαργο που λες και κρατά από το περασμένο καλοκαίρι.

Δικαιούνται οι Ερυθρόλευκοι και να έχουν άσχημα βράδια, και να χάνουν βαθμούς, και να μην καταφέρνουν τους σκοπούς τους. Δεν δικαιούνται όμως να μην νιώθουν τρεις φορά στη σειρά πρωταθλητές. Και να μην προσπαθούν σαν τρεις φορές στη σειρά πρωταθλητές.

Τους το θύμισε ο πανούργος Γάλλος, βγάζοντας από το ράφι τον αιώνια… έφηβο Ματιέ Βαλμπουενά που εμφανίστηκε στο γήπεδο με το μαχαίρι στα δόντια. Που επιστράτευσε ξανά τον Παπ Αμπού Σισέ στο 57΄ όταν ο τραυματισμός του Σωκράτη ανέβαζε και άλλο τον πήχη. Που είχε κρατημένο στο συρτάρι του για plan b τον Γιώργο Μασούρα και τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί που εξελίχθηκαν σε κλειδί του παραδείσου.

Αν προσθέσει κανείς τον ασταμάτητο (και μάλλον MVP, Ρέαμπτσιουκ), τον Φορτούνη, τον Εμβιλά, τον Μπα, τον Βρουσάι; Εύκολα θυμάται όλους εκείνους που επί μια τριετία κέρδιζαν γιατί πρωτίστως αρνούνταν να χάσουν. Το ότι το θυμήθηκαν εκείνοι και το θύμισαν και σε εμάς σε μια νύχτα 0-1 ως το 59΄ και σε μια παρτίδα που απειλούνταν με εκτροχιασμό; Το κάνει ακόμη σπουδαιότερο.

Ο Ανιγκό δεν είναι μάγος με… μαγικό ραβδί, ούτε πρόλαβε σε 48ωρες να αλλάξει κάτι αγωνιστικά. Είναι όμως κάποιος που έχει φάει το ποδόσφαιρο με το κουτάλι στο υψηλότερο επίπεδο και που η δουλειά του πριν από όλα είναι να βάζει τα πράγματα, τις λέξεις και τους ανθρώπους στη σωστή σειρά.

Ο Ολυμπιακός δεν νίκησε τον ΠΑΟΚ, γιατί τον πίεσε ψηλά στο πρώτο εικοσάλεπτο, ούτε γιατί είχε 15-4 τελικές στο φινάλε και γιατί έπρεπε να εμφανισθεί στο Φάληρο ένας elite διαιτητής για να του δώσει πέναλτι σε ντέρμπι. Τον νίκησε γιατί αποφάσισε στο μυαλό του πως δεν μπορεί να χάσει. Και γιατί κάποιος είχε την ψυχραιμία να το θυμάται αυτό και στους 200 σφυγμούς.

«Τους είπα στην ανάπαυλα πως δε γινόταν να χάσουμε ξέραμε πως δεν θα εγκαταλείψει κανείς και θα παλέψουμε μέχρι το τέλος» αποκάλυψε στο φινάλε ο νέος τεχνικός των Ερυθρόλευκων. Και είναι τέτοιο το κλίμα της βραδιάς που δεν μπορείς παρά να τον πιστέψεις…

Στο μεταξύ η ΑΕΚ επιβεβαίωσε τις πιθανότητες περνώντας από τον Βόλο, με τους γηπεδούχους να βράζουν με τον Σιδηρόπουλο (για τη φάση πέναλτι του 86΄) και με τον Μπένετ γιατί συνεχίζει να τους αντιμετωπίζει σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Και ο Παναθηναϊκός ξαναπέρασε από το «Βικελίδης» και τον Άρη που δίνει… φιλικά με τον Ολυμπιακό, αλλά φέτος έχει μια ισοπαλία και έξι ήττες με τους Πράσινους, την Ένωση και τον συμπολίτη ΠΑΟΚ.

Ποιο ήταν το νεότερο μετά από αυτή τη στροφή; Ότι πλέον ο ΠΑΟΚ είναι τόσο πίσω από τις θέσεις 1-2 (-9) αλλά και από την 3η (-6) που θα… δώσει εξετάσεις για το αν μπορεί να επιστρέψει.

Πολυθρόνα για τρεις λοιπόν; Είναι ακόμη νωρίς. Ο Ραζβάν Λουτσέσκου όμως είναι λογικό να νιώθει απογοητευμένος. Η ομάδα του έκανε 10 βαθμούς στα ντέρμπι με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ στην κανονική διάρκεια και τώρα σε τρία βράδια (ΑΕΚ, Ολυμπιακός) σχεδόν δεν… αντάμωσε με την ιδέα να βάλει κάτι στο σακούλι.