Το πρωτάθλημα παίζεται σε μεγάλο βαθμό μέχρι την Κυριακή του Θωμά. Μην είστε άπιστοι! Τα ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός και Ολυμπιακός-ΑΕΚ θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την έκβαση του τίτλου. Ο ΠΑΟΚ έφυγε από τη μέση και πλέον θα παρακολουθήσουμε με κομμένη την ανάσα μάχη για τρεις. Εάν παραμείνουν τρεις με την ολοκλήρωση του πρώτου μισού των playoffs, τότε θα ζήσουμε θρίλερ μέχρι το τέλος.

Χθες στο Καραϊσκάκη, αποδείχθηκε το συγκριτικό πλεονέκτημα του Ολυμπιακού. Η ποιότητα και το βάθος του ρόστερ του. Ο Ανιγκό προφανώς και δεν είναι μάγος να αλλάξει την εικόνα σε λίγες ώρες με δυο προπονήσεις. Συμπλήρωσε ,όμως, στην ψυχολογική προεργασία πριν το ματς αυτό που έλειπε από τα skills του Μίτσελ, δηλαδή την διαχείριση κατά τη διάρκεια του ντέρμπι. Κι ας βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο και με πολύ βαριά ατμόσφαιρα στο ημίχρονο. Ποιότητα, εγωϊσμός, διαχείριση. Αυτά τα τρία στοιχεία οδήγησαν τους ερυθρόλευκους στην ανατροπή και είναι αυτά που ίσως τον οδηγήσουν στην ολική επαναφορά εάν και εφόσον λειτουργήσουν στο απόλυτο μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος. Διότι σε ρόστερ υπερέχει όλων. Σε πλάνο και… αλλαγές έπασχε ως τώρα. Οι κινήσεις που θα τον ξεμπλόκαραν έλειψαν σε όλα τα ντέρμπι και σε όλες τις γκέλες (βλ. Άρης, ΠΑΣ κλπ.), μένοντας πίσω στην βαθμολογία. Και φυσικά η αμυντική του γραμμή που τώρα έχει μια επιστροφή από την καραντίνα του Μίτσελ.

Ο Παναθηναϊκός έχει ταυτότητα, δεν έχει βάθος, ούτε θεωρητικώς ανάλογη ποιότητα. Κυνισμός, «επαγγελματικές» και «αντιτουριστικές» νίκες, άμυνα, στιβαρότητα, περιορισμός των λαθών και λαγοί από το καπέλο του Γιοβάνοβιτς που γυρνώντας στον πάγκο αντικρίζει… Κλαϊνχαϊσλερ. Έχει και άστρο. Τη μια με πέναλτι στις καθυστερήσεις, την άλλη από μικρά ή μεγαλύτερα δώρα, χθες με στραβοκεφαλιά που πέρασε τη γραμμή. Επιτρέψτε μου να διατυπώσω την -φαινομενικά- ακραία θέση ότι αν οι δυο «αιώνιοι» πιάσουν το ταβάνι τους σε στρατηγική και απόδοση, την Κυριακή το ντέρμπι είναι «διπλό». Είναι αναιμικός ο Παναθηναϊκός, ουδέποτε έχει κυριαρχήσει ως επίδοξος πρωταθλητής σε ένα μεγάλο (ή και λιγότερο μεγάλο) ματς, τον βλέπεις και λες ότι είναι πελώρια μαγκιά του προπονητή του εδώ που έχει φτάσει, έστω κι έτσι χωρίς να θέλγει με το ποδόσφαιρο που παίζει. Είπαμε ,όμως, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και για την ώρα αυτό έχει αποτυπωμένο αποτέλεσμα. Τα υπόλοιπα είναι θεωρίες. Τι γράφει θα μετρήσει στο τέλος.

Η ΑΕΚ στις καλές της βραδιές είναι όντως γοητευτική. Παράλληλα μπορείς να την διαβάσεις και να απενεργοποιήσεις τους κύριους μοχλούς ανάπτυξής της και να χτυπήσεις τις αδυναμίες της. Ο προπονητής της έχει το πιο ξεκάθαρο και ποδοσφαιρικά όμορφο αποτύπωμα. Παράλληλα, έχει πάρει (τουλάχιστον) τα σπόρια των σφυριγμάτων κι έχει γλιτώσει γκέλες (μικρότερες ή μεγαλύτερες όπως εχθές) από… Σιδηρόπουλους. Αν για αυτήν φώναζε ο Λουτσέσκου ίσως του δώσουμε ένα δίκιο μόνο ως προς το ποδοσφαιρικό κομμάτι. Γιατί όλα τα υπόλοιπα ήταν για τα πανηγύρια. Παρεμπιπτόντως, η δουλειά του Ρουμάνου με τους μικρούς δεν θα μπορούσε να έχει άμεσα αποτελέσματα ιστορικής ανατροπής τίτλου, στα σίγουρα όμως θα μνημονεύεται για τα πολλά επόμενα χρόνια στην Τούμπα αν συνεχίσουν την επένδυση που άρχισε ο Λουτσέσκου.

Επανέρχομαι στην διαιτησία, γιατί οι προκλήσεις της ΕΠΟ δεν έχουν σταματημό. Μέχρι χθες το νέο βραχύβιο μοτίβο (μετά την περίφημη σύσκεψη και την πρωθυπουργική παρέμβαση) ήταν μεσοβέζικο: ελίτ διαιτητής στο προφανές ντέρμπι (από όπου βρούμε), πρώτης κατηγορίας στο μια σκάλα… λιγότερο ντέρμπι και Έλληνας όπου παίζει ο Βόλος. Το σεναριάκι όμως χειροτερεύει. Είναι κακοσκηνοθετημένο, κακοπαιγμένο και μας έχει σπάσει τα νεύρα.

Μη ελίτ διαιτητής και στο καθοριστικό Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός την Κυριακή. Κάποιος Κροάτης από κάποιον Μπένετ ή Μάνταλο, κάποιου Μπαλτάκου και κάποιου επί της ουσίας διοικούντα την Ομοσπονδίας. Φυσικά, ας το λουστούν οι ελαστικοί (Παναθηναϊκός που είδε χθες να πνίγεται μια πεντακάθαρη κόκκινη κάρτα) και οι έχοντες εμπιστοσύνη στους θεσμούς (ΠΑΟΚ που κάπου θα σκούξει πάλι). Αυτό το αίσχος πρέπει να αλλάξει άμεσα, ώστε να οδηγηθούμε σε ένα ομαλό φινάλε.

Μη ελίτ διαιτητές, Σιδηρόπουλοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις δεν έχουν θέση. Πουθενά! Εάν όλοι κάνουν αυτά που πρέπει, όπως πρέπει, θα απολαύσουμε κι εμείς με την ησυχία μας το πιο συγκλονιστικό πρωτάθλημα όλων των εποχών. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσουμε να βλέπουμε την μεγαλύτερη φαρσοκωμωδία όλων των εποχών με ευθύνη Μπαλτάκου (και όποιου άλλου ασκεί διοίκηση), Μπένετ και Μάνταλου. Κρίμα θα είναι. Θα ήσασταν αστείοι, αν δεν ήσασταν τόσο επικίνδυνοι κύριοι.

Headlines