του Κώστα Ονισένκο

Οταν ξεκίνησε ο πόλεμος της Ρωσίας με την Ουκρανία, ήδη από το 2014, πολλοί Ουκρανοί έφυγαν εθελοντές στο μέτωπο. Αρχικά επειδή ο επίσημος στρατός δεν ήταν σε αξιόμαχη κατάσταση για να συγκρατήσει τέτοια τεράστια πίεση και – μετά την εισβολή της 24ης Φεβρουαρίου 2022 – επειδή η εισβολή ήταν τεράστια κλίμακας και ο τακτικός στρατός δεν επαρκούσε.

Παρά το γεγονός ότι μετά τη ρωσική εισβολή πέρυσι, οι Αρχές έχουν επιστρατεύει δεκάδες χιλιάδες Ουκρανούς, μεγάλο μέρος (ίσως το μεγαλύτερο) όσων πολεμούν κατά της ρωσικής εισβολής έχουν καταταγεί εθελοντικά. Πρόκειται για άτομα διαφόρων ηλικιών, μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, άντρες και γυναίκες.

Το τάγμα Ντίκε Πόλε, που πολεμάει στην πρώτη γραμμή άμυνας στο Ντονμπάς, αποτελείται κατά 80% από εθελοντές. Ρωτήσαμε τη Σάντρα (στρατιωτικό ψευδώνυμο, καθώς τα πραγματικά στοιχεία εν ενεργεία στρατιωτικών δεν δημοσιοποιούνται), εκπρόσωπο της συγκεκριμένης στρατιωτικής μονάδας, τι ήταν εκείνο που την ώθησε στο να αφήσει μια επιτυχημένη καριέρα διευθύντριας σε εταιρεία τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνίας και να καταταγεί στον στρατό.

«Ενιωθα κυρίως θυμό»

«Τον πρώτο μήνα του πολέμου βρέθηκα σε κατεχόμενο από τους Ρώσους έδαφος, κοντά στη Μποροντιάνκα και ήταν μεγάλο θαύμα που καταφέραμε να φύγουμε από κει αλώβητοι. Η οικογένειά μου και εγώ ήμασταν τυχεροί. Δεν είδαμε όλες εκείνες τις φρικαλεότητες που είδαν άλλοι άνθρωποι. Αυτοί (οι Ρώσοι) βρίσκονταν κάπου, αλλά όχι εκεί που ήμασταν εμείς, στο χωριό μας. Υστερα από μερικές προσπάθειες καταφέραμε να φύγουμε. Αλλοι που έφευγαν δολοφονήθηκαν από τους Ρώσους. Επειτα από αυτή την εμπειρία εκείνο που ένιωθα ήταν κυρίως ο θυμός. Ξεκίνησα να βοηθάω τον στρατό εθελοντικά, όπως κάνουν πολλοί Ουκρανοί, αλλά ένιωθα ότι αυτό δεν ήταν αρκετό και αποφάσισα να υπογράψω συμβόλαιο με τις Ενοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας», περιγράφει στα «ΝΕΑ» η Σάντρα.

«Σε περιμένουμε πίσω»

Ο μισθός που παίρνει ευρισκόμενη στην πρώτη γραμμή είναι ο μισός από εκείνον που έπαιρνε νωρίτερα. Θα μπορούσε να είχε φύγει στο εξωτερικό και να συνεχίσει να εργάζεται. «Πριν ήμουν επιχειρησιακή διευθύντρια σε παράρτημα αμερικανικής εταιρείας τεχνολογίας πληροφοριών και επικοινωνίας στην Ουκρανία. Οταν είπα στον προϊστάμενό μου ότι φεύγω για να καταταγώ στον στρατό, το μόνο που μου είπε ήταν «σε περιμένουμε πίσω όταν τελειώσει ο πόλεμος»», λέει η Σάντρα.

Σήμερα, ο πατέρας της βρίσκεται στο εξωτερικό, για να συνεχίσει τη δουλειά του στο εργοστάσιο Αντόνοφ, το οποίο μετεγκαταστάθηκε εξ ολοκλήρου εκτός Ουκρανίας, ενώ η μητέρα της παραμένει στο σπίτι τους, κοντά στην Μποροντιάνκα. «Οταν τελειώσει ο πόλεμος με περιμένουν οι γονείς μου, η αδελφή μου και τα ανίψια μου. Και τα σκυλιά και οι γάτες μου, και αυτά με περιμένουν» λέει στα «ΝΕΑ».

Έντυπη έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»

Headlines