Αν βγάλουμε από τη μέση την ολίγον κρατικίστικη συριζαϊκή φιοριτούρα και ένα – δύο ζητήματα που «κλωτσάνε» πάνω στα κεφάλαια των τραπεζών και τους ευρωπαϊκούς κανόνες, κατά τα άλλα… η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ για το ιδιωτικό χρέος είναι αρκετά προσγειωμένη στην πραγματικότητα. Καμία σχέση με παλαιότερες… τρέλες, για ένα πρόβλημα, ίσως το σημαντικότερο της οικονομίας, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι το 63% του ιδιωτικού χρέους είναι ληξιπρόθεσμο. Δηλαδή 63 στα 100 ευρώ χρέους δεν εξυπηρετούνται.

Προφανώς στη διόγκωσή του συνέβαλε και ο ΣΥΡΙΖΑ με τις αυταπάτες του και τις απατηλές υποσχέσεις «σεισάχθειας» και αθρόας ένταξης στον νόμο Κατσέλη. Ειδικά όσοι περίμεναν να αποφανθούν τα δικαστήρια για την απαλοιφή του χρέους τους είδαν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%, να απορρίπτονται οι αιτήσεις τους και να βρίσκονται αντιμέτωποι με την αναβίωση της αρχικής οφειλής 10-12 χρόνια μετά και βέβαια οι ίδιοι είναι 10-12 χρόνια μεγαλύτεροι.

Στη σύγχρονη πολιτική σκέψη του ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο κάποια πράγματα δείχνουν να έχουν ωριμάσει. Σκεφτείτε απλά ότι οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας έχουν κεντρικό ρόλο στο νέο του πρόγραμμα. Προβλέπει την αναστολή τους μόνο για όσο θα διαρκέσει η δημιουργία του νέου πλαισίου ρύθμισης των οφειλών που αυτός προτείνει. Μετά κανονικά θα γίνονται οι πλειστηριασμοί και πρώτης κατοικίας.

Η βασική παραδοχή για να ενταχθεί κάποιος στις ρυθμίσεις ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ότι ο δανειολήπτης θα πρέπει να έχει περιέλθει σε μόνιμη και γενική αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών. Αρα μιλάμε για μια λελογισμένη περίμετρο, με ειδική πρόβλεψη για τον αποκλεισμό όσων εμφανίζουν «καταδολιευτική ή απατηλή συμπεριφορά». Μάλιστα αναφέρει ρητά την υποχρέωση ειλικρίνειας, που εξασφαλίζεται με την άρση του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου. Δεν ξέρω εσείς, αλλά προσωπικά δεν διαφωνώ με τίποτα από όσα προτείνονται μέχρι αυτό το σημείο.

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι όσο και αν έψαξα δεν υπάρχει στο πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ αναφορά σε κατάργηση των αποκαλούμενων από τα στελέχη του ως «κοράκια των αγορών», δηλαδή τα περίφημα funds που έχουν αγοράσει τα κόκκινα δάνεια και τις εταιρείες διαχείρισης που έχουν αναλάβει για λογαριασμό τους να τα δουλεύουν. Αρα όχι μόνο πλειστηριασμοί για όλους, αλλά και «κοράκια» στο πρόγραμμα.

Από όσα ανέφερε ο Αλ. Τσίπρας, καταλαβαίνω ότι σχεδιάζουν τη δημιουργία ενός υφυπουργείου Ιδιωτικού Χρέους, αλλά περιλαμβάνει και δύο περίεργους οργανισμούς. Μια Δημόσια Εποπτική Αρχή για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, τη στιγμή που αυτή είναι δουλειά της Τράπεζας της Ελλάδος ή τέλος πάντως του υφυπουργείου. Καθώς και ένα Ειδικό Ταμείο Αναδιαρθρώσεων Οφειλών και Στεγαστικής Πίστης που θα δημιουργηθεί στην Αναπτυξιακή Τράπεζα και θα δίνει τις επιδοτήσεις σε όσους κριθεί ότι έχουν ανάγκη. Θα είναι το Ταμείο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (αν εκλεγεί) προφανώς σχεδιάζει να παίξει «μπαλίτσα» με τα χρήματα των φορολογουμένων. Αυτό είναι το πρώτο εξόφθαλμο προβληματικό σημείο του σχεδίου, καθώς τα δάνεια που θα επιδοτηθούν εκτός ότι θα γίνεται με λεφτά από τον προϋπολογισμό, θα κινδυνεύουν να κηρυχθούν ληξιπρόθεσμα από τη Φρανκφούρτη και να αυξήσουν τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών.

Η επιτομή ωστόσο του «δεν αλλάζω αν και το προσπαθώ» είναι η πρόβλεψη ότι ο δανειολήπτης που διαφωνεί με αυτά που του προτείνονται έχει τη δυνατότητα προσφυγής στη Δικαιοσύνη… Δηλαδή σε μια νέα εκκρεμότητα τύπου νόμου Κατσέλη. Ησσονος ωστόσο σημασίας μπροστά στα ιδεολογικά άλματα που έκανε ο Αλ. Τσίπρας, στο έργο που θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο, «από τη σεισάχθεια, στους πλειστηριασμούς και τα funds»…

Headlines