Αγαπήθηκε από όλους τους Έλληνες, συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους λαϊκούς συνθέτες, έγινε ο δικό μας «σερ» και ερμήνευσε τραγούδια που μιλούν στην ψυχή μας.

Ο σπουδαίος Γρηγόρης Μπιθικώτσης έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 7 Απριλίου του 2005 αφήνοντας πίσω του σπουδαίο έργο και μια φωνή παρακαταθήκη για την ελληνική λαϊκή μουσική.

Ο «σερ Μπιθί», όπως τον χαρακτήρισε ο Δημήτρης Ψαθάς σε ένα χρονογράφημά του στα «Νέα», λάτρευε από μικρός την μουσική. Παιδί μια πολύ φτωχής οικογένειας, ζούσε στο Περιστέρι και δούλευε ως υδραυλικός. Έπαιζε από πολύ μικρή ηλικία κιθάρα και το 1937, σε ηλικία 15 ετών άκουσε στην ταβέρνα του Παρλιάρα τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Μανώλη Χιώτη και τον Στράτο Παγιουμτζή.

Ο ίδιος είχε πει ότι αυτή η συνάντηση του άλλαξε του ζωή. Η αγάπη του για τον Μάρκο Βαμβακάρη διαμόρφωση τη σχέση του με τη μουσική και όπως συχνά δήλωνε: «Υπεράνω όλων ο Μάρκος Βαμβακάρης».

Η γνωριμία με τον Μίκη στην Μακρόνησο

Όλα αυτά όμως πριν την δεκαετία του ’40 και την γνωριμία του με τον άνθρωπο που πραγματικά τον έβαλε στις καρδιές όλων των Ελλήνων. Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης έχει ήδη ξεκινήσει καριέρα σαν τραγουδιστής στα μπουζούκια της εποχής κα βρίσκεται στην Μακρόνησο για εκτίσει την θητεία του. Μαζί με άλλους μουσικούς έπαιζε στην λαϊκή ορχήστρα Μακρονήσου με την οποία διασκέδαζαν κάθε βράδυ τους αξιωματικούς.

Μια μέρα, στη διάρκεια μιας πρόβας του, μια ατάκα θα αλλάξει για πάντα τη μουσική του πορεία. «Πετάγεται ένα παιδί που ήταν ξαπλωμένο με ένα βιβλίο στο χέρι και λέει “το φα πάει καλύτερα”. Και τον ρωτάω “τι δουλειά κάνεις εσύ ρε φίλε, με τι ασχολείσαι;”. Και μου απαντά “σπουδάζω μουσική”. Αυτό το παιδί ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης…»

Το ψηλό παλικάρι που ξαπλωμένο διάβαζε το βιβλίο του, θα ξανασυναντιόταν με τον Μπιθικώτση – ξανά τυχαία – σε μια διαδρομή προς την Αθήνα. Ο Μπιθικώτσης πήγαινε να αγοράσει χορδές για τις κιθάρες και το μπουζούκι, ο Θεοδωράκης μεταφερόταν στο νοσοκομείο.

«Έκανε πολύ ζέστη και σε κάποια στροφή έξω από το Μαρκόπουλο είδαμε μια μαρμαρένια βρύση να τρέχει, σταματήσαμε του γέμισα ένα κύπελο νερό και του προσέφερα. Αυτή τη χειρονομία μου τη θυμάται πάντα ο Μίκης…», έγραφε ο μεγάλος ερμηνευτής στην βιογραφία του.

Επιστρέφοντας στη Μακρόνησο, η επαφή του Γρηγόρη με τον Μίκη, ουσιαστικά τον μετέτρεψε στον μεγάλο Μπιθικώτση. Μετά την απελευθέρωση του Θεοδωράκη, οι δυο τους γράφουν ορισμένες από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.

Το έπος του «Άξιον Εστί», ο «Επιτάφιος», το «Ένα Δειλινό», το «Βρέχει στη Φτωχογειτονιά», η «Δραπετσώνα», κομμάτια που συμπυκνώνουν το αξεπέραστο ταλέντο του Θεοδωράκη και που δεν θα ήταν τα ίδια χωρίς τη δωρική φωνή του Μπιθικώτση.

Σπουδαία καριέρα με μεγάλες τιμές

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης συνέθεσε περισσότερα από 80 τραγούδια, πολλά από τα οποία έγιναν μεγάλες επιτυχίες.

Σημαντική στιγμή στη σπουδαία καριέρα του ήταν και η συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι, ενώ αξιοσημείωτη υπήρξε η ερμηνεία του σε μουσικούς δίσκους του συνθέτη, όπως «Της γης το χρυσάφι» και η «Επιστροφή».

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης συνεργάστηκε και με άλλους μεγάλους έλληνες συνθέτες, όπως ο Σταύρος Ξαρχάκος και ο Δήμος Μούτσης, ερμηνεύοντας αξέχαστα τραγούδια σε ποίηση του Νίκου Γκάτσου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου και άλλων.

Την εποχή που τραγουδούσε στα λαϊκά κέντρα ο Μπιθικώτσης, τον άκουγαν όλα τα μεγάλα ονόματα του διεθνούς τζετ σετ που επισκέπτονταν τη χώρα μας, μεταξύ άλλων ο Αλέν Ντελόν και η Σοράγια, αλλά και ο Αριστοτέλης Ωνάσης.

Ο μουσικολόγος Κώστας Μυλωνάς τον χαρακτήρισε ως τον τραγουδιστή «που χάρισε στο ελληνικό τραγούδι τις συγκλονιστικότερες στιγμές του».

Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης είχε τιμηθεί με το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα, καθώς και με το Χρυσό Μετάλλιο της Πόλης των Αθηνών.

Headlines