Βρετανία: Σχέδιο για υποχρεωτικές φωλιές πουλιών στα κτήρια συζητά το κοινοβούλιο

Μέχρι το κοινοβούλιο έφτασε καμπάνια βρετανών πολιτών που ζητούν να γίνουν υποχρεωτικές οι φωλιές για χελιδόνια και άλλα πουλιά στα νέα κτήρια.

Η καμπάνια συγκέντρωσε περισσότερες από 100.000 υπογραφές, το όριο που απαιτείται για υποχρεωτική συζήτηση μεταξύ των βουλευτών, αναφέρει την Μεγάλη Τετάρτη το BBC.

Η συμμετοχή δείχνει ότι οι πολίτες νοιάζονται για τους «άγριους γείτονές τους» δήλωσε η Χάνα Μπουρν-Τέιλορ, ακτιβίστρια που βγήκε στους δρόμους του Λονδίνου ντυμένη πουλί, μια προσπάθεια να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες για τη συρρίκνωση των πληθυσμών της μαυροσταχτούρας.

Η μαυροσταχτούρα μεταναστεύει κάθε άνοιξη στην Ευρώπη από τη Νότια Αφρική (Wikimedia Commons)

Η καμπάνια ζητά να γίνει υποχρεωτική η χρήση κούφιων τούβλων στα οποία μπορούν να φωλιάζουν τέσσερα είδη πτηνών:

• η μαυροσταχτούρα (Apus apus, είδος κοινό και στην Ελλάδα. Μοιάζει με χελιδόνι αλλά ανήκει σε άλλη οικογένεια πτηνών).
• το λευκοχελίδονο (Delichon urbicum, απαντά και στην Ελλάδα)
• ο σπιτοσπουργίτης (Passer domesticus, απαντά σχεδόν σε όλη την Ευρώπη και τμήμα της Ασίας)
• και το ψαρόνι (Sturnus vulgaris, απαντά και στην Ελλάδα).

To λευκοχελίδονο έχει προσαρμοστεί να ζει στην πόλη (Wikimedia Commons)

Η πρόταση είναι πάντως πιθανό να μην γίνει δεκτή από την κυβέρνηση, η οποία είχε απαντήσει τον Δεκέμβριο πως χαιρετίζει «δράσεις των κατασκευαστών για τη χρήση τούβλων για μαυροσταχτούρες, ωστόσο η θεωρεί πως το θέμα εναπόκειται στις τοπικές αρχές, ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες σε κάθε θέση».

H επιστημονική ονομασία του ψαρονιού είναι στούρνος ο κοινός (Wikimedia Commons)

Πρόσθεσε πως οι κατευθυντήριες γραμμές της πολεοδομίας κάνουν ειδική αναφορά στα τούβλα για φώλιασμα, ωστόσο η χρήση τους δεν ενδείκνυται σε περιοχές με πυκνή δόμηση και περιορισμένη επαφή με το φυσικό περιβάλλον.

Οι πληθυσμοί του σπουργίτη μειώνονται στις ευρωπαϊκές πόλεις (Wikimedia Commons)

Σύμφωνα με τη βρετανική Βασιλική Εταιρεία για την Προστασία των Πτηνών, οι πληθυσμοί πολλών ειδών έχουν μειωθεί κατά περισσότερο από 50% σε διάστημα 50 ετών, μείωση που αποδίδεται κυρίως στην έλλειψη χώρων για φώλιασμα.