Να συσταθεί και Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας… Συνεπών»!

«Χαίνουσα πληγή για τα δημόσια οικονομικά εξακολουθεί να αποτελεί η φοροδιαφυγή» επισημαίνει συνεχώς και παντού αυτές τις ημέρες ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας, τονίζοντας ότι «παρά τα βήματα που έχουν γίνει, η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή της Ευρώπης στη σχετική κατάταξη».

Σιγά την «αποκάλυψη»! Ημουνα νιος και γέρασα ακούγοντας την ίδια διαπίστωση, γράφοντας από το… 1969 χίλια σχόλια, άρθρα και έρευνες στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», στα «ΝΕΑ» και στο «ΒΗΜΑ» και 13 οικονομικά βιβλία και διαβάζοντας από το 1975 έως σήμερα πάνω από 3.500 νόμους (με συχνότητα τέσσερις τον χρόνο!), πάνω από 115.000 υπουργικές αποφάσεις για την «πάταξη» τάχα ή «περιορισμό» τάχα της παραοικονομίας και φοροδιαφυγής, εκατοντάδες εγκυκλίους και άλλες «εξυγιαντικές» λύσεις, όπως χαρακτήριζε τις «ρυθμίσεις» τον Ιανουάριο του 1989 ο τότε υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Τσοβόλας!

Αλλά, εξίσου μείζον είναι και το πρόβλημα της αρκετά, σε σχέση με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (πρωταθλήτρια η χώρα μας με μεγάλη απόσταση!), χαμηλής εισπραξιμότητας των φόρων, η οποία καταδεικνύεται από σημαντική συσσώρευση κατ’ έτος ληξιπρόθεσμων οφειλών, μολονότι ο αριθμός των απασχολούμενων στη φορολογική διοίκηση (ως προς το συνολικό εργατικό δυναμικό) στην Ελλάδα βρίσκεται σε συγκρίσιμα επίπεδα με τις υπόλοιπες αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες! Συνεπώς, τα αίτια μπορεί να αναζητηθούν στην οργανωτική δομή της φορολογικής διοίκησης.

Θυμήθηκα ότι πριν από 34 χρόνια (Δεκέμβριος του 1989) είχα διαβάσει στο Δελτίο Τύπου της Πρεσβείας της τότε Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Αθήνα μια διαπίστωση, την οποία και σχολίασα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» ως εξής:

«Στη Γερμανία υπάρχουν μόνο 300 υπάλληλοι, οι οποίοι δεν ελέγχουν μόνο τις εισπράξεις και τις δαπάνες… 600 δισ. μάρκων ή 60 περίπου τρισ. δραχμών, των υπουργείων, των σιδηροδρόμων, των ταχυδρομείων, της κοινωνικής ασφάλισης και άλλων οργανισμών και την προσήκουσα αποτελεσματικότητα και οικονομικότητα, τη σωστή σχέση ανάμεσα στο κόστος και στην απόδοση, αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, συμβουλεύουν μάλιστα να γίνει προσπάθεια για χαμηλότερο κόστος! Στην Ελλάδα, όπου απασχολούνται μόνο για την είσπραξη εσόδων χιλιάδες υπάλληλοι (εφοριακοί, ταμίες κ.λπ.), παρέμεναν ανείσπρακτοι φόροι ενός τρισ. δραχμών (όπως καταγγέλλουν οι πρόεδροι των εφοριακών…».

Δηλαδή, το 1989 οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ανέρχονταν σε 1 τρισ. δραχμές ή 2,9 δισ. ευρώ (με 7.000.000 ανέλεγκτες τότε φορολογικές υποθέσεις!), ενώ σήμερα (με τις συνεχείς «εξυγιαντικές ρυθμίσεις!) έχουν ξεπεράσει τα 113 δισ. ευρώ, από τα οποία «έκαναν τη χάρη» οι «ευάλωτοι» να εντάξουν στις «ρυθμίσεις» μόνο περίπου 5 δισ. ευρώ. Πρόκειται για συνεχή πανηγυρική επιβεβαίωση της επισήμανσης ήδη τα μέσα της δεκαετίας του 1980 της Τράπεζας της Ελλάδος ότι «η συχνή χρήση των ρυθμίσεων δικαιώνει τις προσδοκίες των φοροφυγάδων και προκαλεί τους συνεπείς».

Θυμάμαι ότι τότε σε σχόλιό μου στα «ΝΕΑ» αποκάλυπτα με στοιχεία ότι ένας συνεπής φορολογούμενος που έσπευδε και πλήρωνε κανονικά τους φόρους του έχανε «λόγω βλακείας» 7.700.000 δραχμές, που τα «κέρδιζε» αυτός που δεν πλήρωνε φόρους και υπαγόταν στις προκλητικές «ρυθμίσεις».

Ετσι, ως συνεπή φορολογούμενο και δανειολήπτη «ουκ εά με καθεύδειν το των εκατομμυρίων «ευάλωτων» φοροφυγάδων διπλούν τούτο τρόπαιον» επί πενήντα τώρα χρόνια, μολονότι από το 2010, το 2014 και το 2017 λειτουργούν και θεωρούνται σημαντικοί συνεργάτες του υπουργείου Οικονομικών και των αρμόδιων Κοινοβουλευτικών Επιτροπών στη Βουλή ανεξάρτητοι δημοσιονομικοί θεσμοί (Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο και Ανεξάρτητη Αρχή Δημόσιων Εσόδων).

Για τους λόγους αυτούς, επικαλούμενος το άρθρο 4 του Συντάγματος «για την ισότητα των Ελλήνων», όπως «Oι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» (παρ.1) και «Oι Ελληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους» (παρ. 5) και το άρθρο 25 (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου), όπως «Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης» (παρ. 4), προτείνω να συσταθεί αμέσως Ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Συνεπών Πολιτών.