Τέλος εποχής για την πυρηνική ενέργεια στη Γερμανία

Στα ενεργειακά «χαρακώματα»

Στο μεσοδιάστημα, στο Βερολίνο τα διλήμματα και η πολιτική γκρίνια περισσεύουν.

Τα κόμματα που τάσσονται υπέρ της πυρηνικής ενέργειας και αρκετές επιχειρήσεις εκφράζουν φόβους ότι η Γερμανία «πυροβολεί τα πόδια» της, «φλερτάροντας» σε δύσκολους καιρούς με τον ενεργειακό εφοδιασμό της, αλλά και με νέα εκτόξευση της τιμής του ηλεκτρικού, εν μέσω υψηλού πληθωρισμού.

Ο Πράσινος υπουργός Οικονομίας, Ρόμπερτ Χάμπεκ, το διαψεύδει. Διαβεβαιώνει ότι η κατάσταση είναι «υπό έλεγχο», τα επίπεδα στις εγκαταστάσεις αποθήκευσης φυσικού αερίου και στους νέους τερματικούς σταθμούς LNG στις ακτές της βόρειας Γερμανίας «υψηλά» και σε αυξανόμενη αξιοποίηση οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Όμως η αλήθεια είναι ότι στο προσεχές μέλλον το 6,4% που αντιπροσώπευε η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια στις τρεις τελευταίες πυρηνικές μονάδες θα καλυφθεί με ακόμη περισσότερη χρήση λιγνίτη, αυξάνοντας έτσι τις εκπομπές ρύπων.

Ήδη πέρυσι η κυβέρνηση Σολτς έθεσε ξανά σε λειτουργία σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα, η εξάρτηση από τον οποίο συνεχίζει να αντιπροσωπεύει το ένα τρίτο της συνολικής παραγωγής.

Αυτά, ενώ η Γερμανία έχει ανακοινώσει τη σταδιακή κατάργηση όλων των σταθμών αυτού του τύπου έως το 2038 -αρχής γενομένης από το 2030- και έχει δεσμευτεί για την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας έως το 2045.

Προς το παρόν, αποτελεί τη μεγαλύτερη πηγή εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην Ευρώπη.

Κάνοντας τα στραβά μάτια στο υφιστάμενο «ντουμάνι» από τον ρυπογόνο άνθρακα, οι Πράσινοι προσβλέπουν σε ένα οσονούπω θετικό «πρόσημο» στη δύσκολη ενεργειακή «εξίσωση».

Ο Χάμπεκ για παράδειγμα προβλέπει ότι το ποσοστό των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην ηλεκτροπαραγωγή θα αυξηθεί στο 80% μέχρι το 2030.

Προοπτική, για την οποία απαιτείται πάντως πολιτική συνέπεια στην πράσινη μετάβαση και μπόλικες επενδύσεις, ενόσω προκρίνεται ως κομβική η εστίαση σε νέες «πράσινες» τεχνολογίες, όπως το υδρογόνο και η αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα.

Εκτός με το ένα… «πόδι»

Το τέλος της μακράς εποχής της πυρηνικής ενέργειας στη Γερμανία έρχεται σε μια περίοδο που ολοένα και περισσότερες χώρες της Ευρώπης «ποντάρουν» στην πυρηνική ενέργεια, με πρώτη απ’ όλες τη Γαλλία.

Ο επίλογος, δε, «γράφεται» στο φόντο μιας επίσης μακράς γαλλογερμανικής συνεργασίας στον τομέα.

Εταιρείες από τις δύο χώρες εργάστηκαν από κοινού από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, σχεδιάζοντας τον πυρηνικό αντιδραστήρα πεπιεσμένου ύδατος EPR.

Τέτοιου τύπου είναι για παράδειγμα ο τρίτος αντιδραστήρας στον φινλανδικό πυρηνικό σταθμό Olkiluoto της Φινλανδίας, που συνδέθηκε με το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας στα τέλη του περασμένου έτους.

Εκτός γερμανικών συνόρων άλλωστε το Βερολίνο δεν επιδεικνύει τον ίδιο ζήλο για τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας στον ευρωπαϊκό χώρο.

Στη λογική των χαμηλών εκπομπών ρύπων, η ΕΕ ταξινομεί την πυρηνική ενέργεια -όπως και το φυσικό αέριο- στη λίστα των περιβαλλοντικά βιώσιμων επενδύσεων, στο πλαίσιο της πράσινης μετάβασης.

Παρά μάλιστα τις έντονες διαφωνίες στο μπλοκ και δη μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου ως προς την παραγωγή του «καυσίμου του μέλλοντος» -ήτοι του υδρογόνου– ο Γιόργκ Κούκις, από τους στενότερους συμβούλους του καγκελάριου Σολτς, παρουσίασε πρόσφατα μια άλλη οπτική.

«Δεν θα προσπαθήσουμε να εγείρουμε εμπόδια ή να δημιουργήσουμε κανόνες που απαγορεύουν ή διαχωρίζουν το υδρογόνο που παράγεται από την πυρηνική ενέργεια», ανέφερε μιλώντας σε εκδήλωση του Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ στο Παρίσι, στο πλαίσιο του γαλλογερμανικού διαλόγου Pariser Platz.

Χαρακτηρίζοντας δε όφελος για την Ευρώπη τη διαφοροποίηση των πηγών παραγωγής ενέργειας, τόνισε ότι η Γερμανία θα εισάγει υδρογόνο από πυρηνική ενέργεια.

Όμως «αυτό που δεν δεχόμαστε», τόνισε ο συντονιστής της γερμανικής καγκελαρίας σε θέματα ευρωπαϊκής και χρηματοοικονομικής πολιτικής, καθώς και πολιτικής προστασίας του κλίματος, «είναι να μετριαστούν οι φιλοδοξίες για τους στόχους ως προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».