Μιλώντας για θέματα «ευπρέπειας»…

«Εγώ είμαι έτοιμος να πιστώσω στην αντιπολίτευση ότι τις όποιες διαφωνίες τις εξέφρασε με ευπρέπεια και δεν πήγαμε στα απαράδεκτα γνωστά στην πατρίδα μας »προδότες, μειοδότες»», είπε ο Νίκος Δένδιας σε συνέντευξη του στην ΕΡΤ, απαντώντας σε ερώτηση για τη στάση της αντιπολίτευσης όσον αφορά τους χειρισμούς της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της κρίσης με την Τουρκία.

Δήλωσε δε ότι «πάντοτε στις συζητήσεις και στις ενημερώσεις που έγιναν, διότι ενημέρωνα τακτικά τους ομολόγους μου από όλα τα κόμματα, υπήρξε πάντοτε τήρηση της μυστικότητας, κατανόηση, σοβαρότητα». Και έκανε λόγο για ένα «τεράστιο κεκτημένο για την πατρίδα», το οποίο εάν «τηρηθεί και στο μέλλον, νομίζω ότι η χώρα θα έχει μια πολύ μεγάλη δυνατότητα αντιμετώπισης κρίσεων που εύχομαι να μην υπάρξουν, αλλά που είναι βέβαιον ότι κάποια στιγμή θα υπάρξουν για κάποιο λόγο».

Και αν η σημερινή αντιπολίτευση αντέδρασε με «ευπρέπεια» όπως παραδέχτηκε ο ΥΠΕΞ στους κυβερνητικούς χειρισμούς στα εθνικά θέματα θα μπορούσε κάποιος να θυμηθεί ποια ήταν η στάση της ΝΔ ως αντιπολίτευση στους χειρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ σε αντίστοιχα ζητήματα, όπως για παράδειγμα η Συμφωνία των Πρεσπών.

Μία συμφωνία που οι ειλικρινείς στη ΝΔ παραδέχονται πως αν δεν την είχε υπογράψει η προηγούμενη κυβέρνηση θα έπρεπε να το κάνει με κάποιο τρόπο η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Η «ευπρέπεια» που υπογράμμισε όχι τυχαία ο Νίκος Δένδιας αφορά ασφαλώς και μία παρακαταθήκη που θα ήθελε να έχει μία επόμενη κυβέρνηση ΝΔ σε περίπτωση που κληθεί να ξεκινήσει διάλογο για τα ελληνοτουρκικά.

Εκεί όπου οι λύσεις θα έχουν ανάγκη σαφώς συμβιβασμούς, ακόμα και στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ για το οποίο οι πολιτικοί ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν το θάρρος και την εντιμότητα να ενημερώσουν ειλικρινά τους πολίτες. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Τουρκία.

Γιατί όταν λέμε λύση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα πρέπει όλοι να είμαστε προετοιμασμένοι και για τις «απώλειες» που θα σημάνει αυτό. Ότι τα όρια δεν θα είναι τα «ιδανικά» για καμία από τις δύο πλευρές.

Και για αυτό θα μιλάμε για συμβιβασμό.

Συμβιβασμός άλλωστε, πολύ πιο ανώδυνος και σε ελάχιστη κλίμακα, λόγω της φύσης των ζητημάτων, υπήρξε και στην οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την Αίγυπτο, αλλά και με την Ιταλία.

«Συμβιβασμοί» θα απαιτηθούν για τη λύση στο θέμα και με την Αλβανία προκειμένου να προχωρήσει το συνυποσχετικό.

Με τον Δένδια να κατανοεί και να λέει εμμέσως πως ακόμα και όταν όλα τα υπόλοιπα δεν προκαλούν αντιδράσεις, αυτό δεν θα είναι το ίδιο όταν το ζήτημα θα αφορά την Τουρκία. Και ο ίδιος το γνωρίζει καλά.

Και ίσως η αναφορά του σε μία παρακαταθήκη που πρέπει να διατηρηθεί να αφορά τα όσα βλέπει να έρχονται. Και να είναι μία έκκληση τόσο στα κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης, όσο και στο δικό του, τη ΝΔ. Είτε χειριστεί τα ζητήματα ως κυβέρνηση και υποχρεωθεί να πάρει αποφάσεις, είτε κληθεί να τοποθετηθεί ως αντιπολίτευση.

Ίσως και μία «αυτοκριτική» αν και ο ίδιος πάντα έπαιρνε αποστάσεις από ακραίες θέσεις και τοποθετήσεις.

Και επειδή κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει ποια θα είναι η αντίδραση του ως αντιπολίτευση σε ενδεχόμενες συνομιλίες με προοπτική βήματα για λύσεις στα ελληνοτουρκικά, ίσως για αυτό ο Δένδιας περιορίστηκε στο να μιλήσει για χειρισμούς κατά τη διάρκεια «κρίσεων». Μην είμαστε και αφελείς…