Θηλυκή Μάλκοβιτς!

Τέτοιες μέρες, πριν από 27 χρόνια, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς χάριζε στον Παναθηναϊκό και στην Ελλάδα το πρώτο κύπελλο πρωταθλητριών στην ιστορία με τον αξέχαστο τελικό κόντρα στη Μπαρτσελόνα στο Παρίσι (67-66) στις 11 Απριλίου 1996.

Ήταν το 4ο και τελευταίο δικό του έχοντας γράψει ιστορία με διαφορετικούς τρόπους.

Τώρα τόσα χρόνια μετά η κόρη του Μαρίνα Μάλκοβιτς όχι απλά βάδισε στα χνάρια του αλλά έγραψε το δικό της κατόρθωμα στη Βίβλο του ευρωπαϊκού μπάσκετ οδηγώντας χθες την γυναικεία ομάδα της Φενέρμπαχτσε στον τίτλο της Ευρωλίγκας με το περίπατο στον τελικό της Πράγας, απέναντι στην επίσης τουρκική Μερσίν (99-60).

Η Μαρίνα Μάλκοβιτς έχει τα μάτια του πατέρα της, αλλά όπως φαίνεται έχει πάρει και κάτι ακόμα, την ικανότητα να μπορεί να κοουτσάρει μεγάλες ομάδες και στάρ κερδίζοντας τίτλους και διακρίσεις.

Η Φενέρμπαχτσε έγινε η πρώτη ομάδα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ που είναι κάτοχος της Ευρωλίγκας τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες και αυτό έγινε με την κόρη του Μπόζα στην άκρη του πάγκου.

Ενός προπονητή που είχε κατακτήσει 4 φορές το κύπελλο Πρωταθλητριών είτε παρουσιάζοντας μια ομάδα θαύμα όπως τα «μωρά της Γιουγκοπλάστικά» με τα δύο συνεχόμενα τρόπαια (1989, 1990) καθώς το τρίτο (1991) το πήρε ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς απέναντι στη Μπαρτσελόνα του Μάλκοβιτς !

Είτε οδηγώντας την πιο…ατάλαντη ομάδα τη γαλλική Λιμόζ στον τίτλο, το 1993 στο ΣΕΦ απέναντι στη Μπενετόν παίζοντας «ξύλο» και μπάσκετ με όπλο βασικά την σκληρή άμυνα.

Το δόγμα του ξεκάθαρο όπως το είχε πει κάποτε: «Προτιμώ να νικάω 51-50 παρά να χάνω με 128-124».

Στον Παναθηναϊκό κατάφερε να ξορκίσει την κατάρα των ελληνικών ομάδων στη διοργάνωση παρά το γεγονός ότι δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τον μεγάλο Ντομινίκ Γουίλκινς.

Τότε η 15χρονη Μαρίνα πήγαινε σχολείο στην Αθήνα όπως και ο αδελφός της που όποτε μπορούσε παρακολουθούσε αγώνες και προπονήσεις. Αντίθετα η κόρη απλά έπαιζε μπάσκετ

Κάτι που έκανε πιο έντονα όταν η οικογένεια «μετακόμισε» στο Παρίσι, για λογαριασμό της Ρασίγκ Παρί. Αλλωστε από μικρή είχε μάθει να προσαρμόζεται και να αλλάζει πόλεις και χώρες ανάλογα με τη δουλειά του μπαμπά.

Ομως τελικά αυτή (η προπονητική) ήταν που την κέρδισε από μικρή ηλικία καθώς πριν κλείσει τα 21 ήταν ήδη assistant coach στην Ρουέιγ, την ομάδα που αγωνιζόταν. Μόλις αποφοίτησε από την προπονητική σχολή του Βελιγραδίου, έπιασε και την πρώτη της δουλειά ως πρώτη προπονητής στην Ούστσε, έχοντας την ευθύνη για τα τμήματα υποδομής, αλλά και για τη γυναικεία ομάδα την οποία οδήγησε από την 3η κατηγορία στην 1η.

Δεν ήταν τυχαία επιλογή καθώς η Ούστσε ήταν η κληρονομιά του πατέρα της, ο οποίος ήταν ένας εκ των τεσσάρων ιδρυτικών στελεχών της. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1971 στο Βελιγράδι μετά από ένα τραγικό γεγονός όπου ένας πατέρας είχε σκοτώσει το γιό του και η κοινότητα είχε αποφασίσει να αναπτύξει τον αθλητισμό ως αντίδοτο στη βία.

Ο Μπόζα Μάλκοβιτς εκτός από συνιδρυτης έγινε και προπονητής της ομάδας στα 19 του, παράλληλα με τις σπουδές του στην νομική.

Στα χνάρια και η κόρη του λοιπόν που ήθελε άμεσα να δείξει την αξία της με βάση τις δικές της δυνάμεις και όχι απλά προβάλλοντας το διάσημο (λόγω του πατέρα της) επίθετό της.
Το 2007 ανέλαβε τη Χέμοφαρμ, με την οποία κατέκτησε δύο φορές το νταμπλ. Για να επιστρέψει το 2009 ξανά στο Βελιγράδι, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Παρτίζαν. Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν πήρε ισάριθμα πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και δύο φορές τον τίτλο στην Αδριατική Λίγκα ξεπερνώντας (ηλικιακά) τον πατέρα της σε τίτλους σε τόσο νεαρή ηλικία πριν κλείσει τα 30 της χρόνια.

Στα έξι χρόνια που έμεινε στη Σερβία πήρε ισάριθμες φορές και τον τίτλο της «προπονήτριας της χρονιάς».
Πρώτος της σταθμός στο εξωτερικό ήταν η Λιόν, η γυναικεία ομάδα της Βιλερμπάν ουσιαστικά. Εκεί άλλωστε συνεργάστηκε και με τον Τόνι Πάρκερ, το αφεντικό της ομάδας, που τυγχάνει να είναι ο κορυφαίος Γάλλος παίκτης και μέλος των Σαν Αντόνιο Σπερς εκείνη την εποχή. Και εκεί ο τίτλος δεν άργησε.

Ακολούθησε η Τουρκία με τη Γαλατάσαραϊ με την οποία κατέκτησε το Γιούροκαπ (2018) και πλέον η Φενέρμπαχτσε που εκτός απο το πρωτάθλημα πέρυσι πήρε τώρα την Ευρωλίγκα την Κυριακή του Πάσχα στην Πράγα.

Στα 35 της χρόνια είχε κάνει νωρίτερα και ένα ακόμα όνειρό της πραγματικότητα καθώς οδήγησε την εθνική Σερβίας στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ Γυναικών του 2015 και μαζί την παρθενική συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Και εκεί ήρθε το μετάλλιο (χάλκινο) απέναντι μάλιστα στη δεύτερη πατρίδα της (όπως και του πατέρα της) τη Γαλλία !

Το 2019 κατέκτησε πάλι με τη Σερβία το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ ενώ το 2021 την οδήγησε και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης.
Άλλωστε το διπλό ρόλο της ομοσπονδιακής προπονήτριας (παράλληλα με σύλλογο) τον είχε αναλάβει από μικρή ηλικία, στα 24 της όταν άρχισε να κοουτσάρει τις πιτσιρίκες της Σερβίας.

Η αρχή έγινε με την 4η θέση στο Πανευρωπαϊκό U18 και εν συνεχεία με το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U19 του 2005, όπου η Σερβία κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο χάνοντας στον τελικό από τις ΗΠΑ. Από το καλοκαίρι του 2011 αποτελεί την προπονήτρια της Εθνικής Γυναικών της Σερβίας, που στη σύγχρονη ιστορίας διατηρούσε βίους παράλληλους μ’ αυτή των ανδρών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η είσοδος στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ του 2013 ισοδυναμούσε με την μεγαλύτερη επιτυχίας της ομάδας από τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας και το μακρινό 1991.

Ήταν αυτή που έπεισε μια Αμερικανίδα να παίζει στην εθνική Σερβίας ! Τη Ντάνιελ Πέιτζ την οποία
γνώρισε σαν αντίπαλο στο γαλλικό πρωτάθλημα.

Η Μαρίνα Μάλκοβιτς που πριν από μερικά χρόνια έγινε η πρώτη γυναίκα ομιλήτρια στο σεμινάριο που διοργανώνει ο σύνδεσμος των Σέρβων προπονητών ως προπονήτρια της εθνικής απαίτησε από την ομοσπονδία να δίνεται το 1/3 του μισθού της στις 12 ομάδες που αγωνίζονται στην πρώτη κατηγορία γυναικών της πατρίδας της!
Μπορεί η Φενέρμπαχτσε να έβαλε σχεδόν 100 πόντους στον τελικό αλλά η Μαρινα ως παιδί του Μπόζα είναι λάτρης της άμυνας και εκεί βασίζει όλη τη φιλοσοφία της (άλλωστε μεγάλωσε βλέποντας από κοντά τη Λιμόζ, αυτό αρκεί !).

«Είμαι παθιασμένη μ’ αυτό που κάνω. Σκέφτομαι διαρκώς το μπάσκετ. Ακόμη και όταν είμαι στις διακοπές. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου. Ότι κάνεις να το κάνεις εις βάθος. Εμένα με ευχαριστεί το μπάσκετ. Το απολαμβάνω» είχε πει παλαιότερα η Μαρίνα Μάλκοβιτς που είχε υπάρξει και ερασιτέχνης ηθοποιός αλλά όπως είχε ξεκαθαρίσει:
«Έχω κάνει θέατρο, αλλά δεν είμαι ηθοποιός. Είμαι ειλικρινής. Δεν αντέχω την υποκρισία. Δεν μπορείς να αγαπάς όλον τον κόσμο».
Σας θυμίζει κάτι ;