Έρη Ρίτσου στο in: Η τοξικότητα βολεύει

Ελευθερία Ρίτσου. Για όσους τη γνωρίζουν Έρη. Για μία ακόμα φορά υποψήφια με το ΚΚΕ. Στο Βόρειο Τομέα της Αθήνας. Σε εκλογές που γίνονται σε κλίμα τοξικότητας που για πολλούς βοηθάει στο κλίμα αποπροσανατολισμού. «Το έχουν αυτό οι εκλογές. Ιδιαίτερα όταν τα μεγάλα αντίπαλα κόμματα δεν έχουν διαφορές επί της πολιτικής που προτίθενται να ακολουθήσουν, η «τοξικότητα» βολεύει και η συζήτηση γίνεται για τη βίλα του ενός και την off shore του άλλου» σημειώνει η Έρη Ρίτσου μιλώντας στο in.

Έτσι όπως λέει «οι ψηφοφόροι καλούνται να λησμονήσουν αν έχουν να πληρώσουν τον λογαριασμό του ηλεκτρικού, ας πούμε, και να διαλέξουν πιο είναι το λιγότερο κακό: βίλα στις Κυκλάδες ή off shore σε εξωτικά νησιά.  Κι ενώ δεν γίνεται κουβέντα για τις πολιτικές που μας έφεραν στο χάλι που βρισκόμαστε, για τις πολιτικές που προκαλούν θανάτους πολιτών από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τα τραίνα, μαθαίνουμε για εξάρθρωση δικτύου τρομοκρατών που μάζευαν ελιές».

Η Έρη Ρίτσου, κόρη του μεγάλου ποιητή μας, Γιάννη Ρίτσου, περνά πολύ καιρό στη Σάμο. Ζει το προσφυγικό. Και όπως λέει στο in «το σύστημα αξιοποιεί τα κατατρεγμένα θύματα των πολέμων και της εξαθλίωσης, για να εξασφαλίζονται φθηνά εργατικά χέρια στο κεφάλαιο. Η αδυσώπητη πραγματικότητα στη Μανωλάδα ή στις λάντζες των μεγαλοξενοδοχείων, είναι γροθιά στο στομάχι».

Όταν ζητά να μιλήσει για την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους ανθρώπους της Τέχνης, η υποψήφια βουλευτής του ΚΚΕ απαντά «η πολιτική της κυβέρνησης, και της όποιας κυβέρνησης υπηρετεί τον καπιταλισμό, δεν μπορεί παρά να είναι εχθρική απέναντι στην τέχνη και στους δημιουργούς της, γιατί η τέχνη ακονίζει τις σκέψεις και ενεργοποιεί τις ευαισθησίες των ανθρώπων. Έτσι, ένα σύστημα που θέλει τον άνθρωπο άβουλο, υποταγμένο, χειραγωγούμενο, ώστε να μπορεί να τον εκμεταλλευτεί, είναι λογικό να είναι εχθρικό απέναντι σε ό,τι τον κάνει να σκέφτεται».

Εκλογές σε ένα κλίμα πόλωσης και τοξικότητας. Ποιος θεωρείτε ότι ωφελείται από αυτό; Και κατά πόσο χρησιμοποιείται για αποπροσανατολισμό;

Το έχουν αυτό οι εκλογές. Ιδιαίτερα όταν τα μεγάλα αντίπαλα κόμματα δεν έχουν διαφορές επί της πολιτικής που προτίθενται να ακολουθήσουν, η «τοξικότητα» βολεύει και η συζήτηση γίνεται για τη βίλα του ενός και την off shore του άλλου. Έτσι οι ψηφοφόροι καλούνται να λησμονήσουν αν έχουν να πληρώσουν τον λογαριασμό του ηλεκτρικού, ας πούμε, και να διαλέξουν πιο είναι το λιγότερο κακό: βίλα στις Κυκλάδες ή off shore σε εξωτικά νησιά. Κι ενώ δεν γίνεται κουβέντα για τις πολιτικές που μας έφεραν στο χάλι που βρισκόμαστε, για τις πολιτικές που προκαλούν θανάτους πολιτών από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τα τραίνα, μαθαίνουμε για εξάρθρωση δικτύου τρομοκρατών που μάζευαν ελιές. Στο χορό μέσα του αποπροσανατολισμού και τα ΜΜΕ, που για χρόνια δεν γνώριζαν τίποτα για τις διαμαρτυρίες, τα εξώδικα, τις παράνομες και καταχρηστικές απεργίες των σιδηροδρομικών και που δεν γνωρίζουν τίποτα για εργατικά ατυχήματα, παράνομες απολύσεις, εκβιασμούς εργαζομένων, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά ποιος είναι ο τελευταίος έρωτας του τάδε ή της τάδε διασημότητας.

Μένετε στη Σάμο. Ένα νησί που έχει έρθει αντιμέτωπο με το προσφυγικό πολλές φορές. Πώς βλέπετε τον τρόπο που αντιμετωπίζει τόσο η παρούσα όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση πρόσφυγες και μετανάστες και τι πρέπει να γίνει;

Τόσο η παρούσα όσο και η προηγούμενη κυβέρνηση αντιμετώπισαν το πρόβλημα σύμφωνα με τις οδηγίες και τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Η προηγούμενη κυβέρνηση έφερε στο Αιγαίο τον στόλο του ΝΑΤΟ για «να διαφυλάξει» τα σύνορά μας, η παρούσα κυβέρνηση χαίρεται που καταφέρνει ό,τι δεν κατάφερε ο Τραμπ στα σύνορα με το Μεξικό, επεκτείνοντας τον φράχτη στον Έβρο, όπως συμβαίνει και σε άλλες χώρες της ΕΕ, στο όνομα φύλαξης των «ευρωπαϊκών συνόρων». Η αντιμετώπιση των προσφύγων όλο και χειροτερεύει. Στη Σάμο αυτό το γνωρίζουμε καλά. Από την αθλιότητα που επικρατούσε στον καταυλισμό στο Βαθύ, σήμερα έχει χτιστεί για τους ξεριζωμένους μία δομή-φυλακή, μακριά από το αστικό ιστό.

Είναι χαρακτηριστικές οι έρευνες που έχουν δημοσιοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, δείχνοντας την διαχρονική στάση των αστικών κυβερνήσεων απέναντι στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που οι ίδιες στηρίζουν. Για παράδειγμα, πρόσφατα διάβαζα μια έρευνα της οργάνωσης Solomon σε συνεργασία με την εφημερίδα El Pais με τίτλο Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΟΠΗ. Εάν όσα περιγράφονται είναι αληθινά, η κατάσταση είναι ανατριχιαστική. Σε αυτήν αναφέρεται πως όσοι μπαίνουν παράνομα στη χώρα ζητώντας άσυλο συλλαμβάνονται χωρίς να τους δοθεί η ευκαιρία να κάνουν αίτηση ασύλου (όπως προβλέπεται από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία). Μερικές φορές συλλαμβάνονται στην ενδοχώρα παρότι έχουν ήδη καταγραφεί ή τους έχει δοθεί άσυλο.

Οδηγούνται σε διάφορα μέρη (αστυνομικά τμήματα, παραπήγματα, εγκαταλελειμμένες αποθήκες) όπου συχνά ένστολοι ή άνδρες με πολιτικά, τους επιτίθενται και τους αφαιρούν τα υπάρχοντά τους πριν τους επαναπροωθήσουν στην Τουρκία με φουσκωτά σκάφη. Η συλλογή δεδομένων επιτρέπει στην έρευνα να καταλήξει πως στη διάρκεια των έξι τελευταίων ετών, μέλη των ελληνικών δυνάμεων ασφαλείας έχουν κλέψει πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ μετρητά (το λιγότερο 2,2-2,8 εκατομμύρια ευρώ) από πρόσφυγες που ζητούν άσυλο. Το αναφερόμενο ποσό βασίζεται σε συντηρητικές εκτιμήσεις, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του την αξία κινητών τηλεφώνων και άλλων πολύτιμων ειδών (δαχτυλίδια, βραχιόλια) που έχουν αφαιρεθεί από τα θύματα. Επιπλέον, είναι πολύ πιθανόν αυτές οι περιπτώσεις να αποτελούν την κορφή του παγόβουνου καθώς η μεγάλη πλειοψηφία των επαναπροωθήσεων δεν αναφέρεται πουθενά.

Το σύστημα αξιοποιεί τα κατατρεγμένα θύματα των πολέμων και της εξαθλίωσης, για να εξασφαλίζονται φθηνά εργατικά χέρια στο κεφάλαιο. Η αδυσώπητη πραγματικότητα στη Μανωλάδα ή στις λάντζες των μεγαλοξενοδοχείων, είναι γροθιά στο στομάχι.

Όσο για το τι πρέπει να γίνει, έχει ειπωθεί εδώ και χρόνια πως είναι απαραίτητη η κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου, της Κοινής Δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας, καθώς και όλων των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ, όπως η Frontex. Θα πρέπει να υπάρχει πλήρης σεβασμός της Συνθήκης της Γενεύης και του Διεθνούς δικαίου για τους πρόσφυγες ώστε να αναγνωρίζονται τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του πρόσφυγα και του αιτούντος άσυλο. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να εξασφαλιστεί η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και προσφύγων, που ζουν και εργάζονται στην χώρα μας, με μέριμνα για την ένταξή τους στην εργασία και την κοινωνική ζωή, με ευθύνη του κράτους. Είναι ελπιδοφόροι οι κοινοί αγώνες Ελλήνων και μεταναστών εργατών για τα δικαιώματά τους, αποκρούοντας στην πράξη το ρατσισμό και τις εθνικιστικές και φασιστικές αντιλήψεις.

Πώς αξιολογείτε την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους καλλιτέχνες αλλά και τους ανθρώπους του πνεύματος;

Η πολιτική της κυβέρνησης, και της όποιας κυβέρνησης υπηρετεί τον καπιταλισμό, δεν μπορεί παρά να είναι εχθρική απέναντι στην τέχνη και στους δημιουργούς της, γιατί η τέχνη ακονίζει τις σκέψεις και ενεργοποιεί τις ευαισθησίες των ανθρώπων. Έτσι, ένα σύστημα που θέλει τον άνθρωπο άβουλο, υποταγμένο, χειραγωγούμενο, ώστε να μπορεί να τον εκμεταλλευτεί, είναι λογικό να είναι εχθρικό απέναντι σε ό,τι τον κάνει να σκέφτεται. Για πλατιά κατανάλωση προσφέρεται η υποκουλτούρα ως τέχνη. Όσο για τους δημιουργούς, στην καλύτερη περίπτωση βρίσκουν κλειστές πόρτες. Στη χειρότερη μπαίνουν επιπλέον εμπόδια στην εργασία τους και το είδαμε πρόσφατα με την απαξίωση-κατάργηση των πτυχίων των μουσικών, χορευτών και ηθοποιών.

Με τον πατέρα της, Γιάννη Ρίτσο

Γιατί ΚΚΕ;

Γιατί το ΚΚΕ αγωνίζεται για τα συμφέροντα εργατών και εργαζομένων μέσα από καθημερινές δράσεις για το σταμάτημα πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, για την ανάκληση άδικων απολύσεων, για την ενίσχυση με προσωπικό νοσοκομείων και σχολείων, για κάθε θέμα που μπορεί να εξασφαλίσει καλύτερες συνθήκες ζωής στον ελληνικό λαό. Και μια που η προηγούμενη ερώτηση αφορούσε την πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους καλλιτέχνες να σημειώσω πως για το ΚΚΕ είναι εξαιρετικά σημαντικό να έρθει ο λαός κοντά στον πολιτισμό, και αυτό το αποδεικνύει με όλες τις πολιτιστικές δραστηριότητες που διοργανώνει, με συναυλίες για την έντεχνη και την κλασσική μουσική και με λογοτεχνικά συνέδρια. Αυτονόητο είναι πως όσο μεγαλύτερη δύναμη διαθέτει τόσο από καλύτερες θέσεις θα μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα και την ποιότητα ζωής του εργαζόμενου ελληνικού λαού.

Σε μια Βουλή όπου όλα τα κόμματα του αστικού τόξου ψήφισαν μαζί τα μνημόνια και όπου την τετραετία που διανύουμε τα νομοσχέδια που πρότεινε η Νέα Δημοκρατία τα ψήφισε κατά 50% ο ΣΥΡΙΖΑ και κατά 70% το ΠΑΣΟΚ (ή όπως το λένε τώρα), η μόνη ουσιαστική αντιπολίτευση είναι το ΚΚΕ. Ελπίζω οι ψηφοφόροι να ξεπεράσουν τη νοοτροπία του «ψηφίζουμε τον λιγότερο κακό» και να δώσουν την ψήφο τους στο κόμμα που ποτέ δεν ψεύδεται, ποτέ δεν χρησιμοποιεί καλλωπισμούς στο λόγο του για να γίνει αρεστό, λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη και παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για ένα καλύτερο αύριο. Να ψηφίσουν Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, δίνοντας τη δυνατότητα να ακουστούν και οι δικές του προτάσεις στη Βουλή αυξάνοντας την κοινοβουλευτική του δύναμη.