Νατάσσα Μποφίλιου: Το δικό της «Μέτρημα» στις «Εν Λευκώ» συγκινήσεις μας

H Νατάσσα Μποφίλιου είναι από τις τραγουδίστριες που γεννήθηκε για να σημαδέψει την σύγχρονη ελληνική μουσική.

Η πορεία της στο τραγούδι, όπως και οι σπουδές της, είναι λίγο πολύ γνωστά. Μεγαλωμένη σε μουσική οικογένεια με αριστερές αρχές και κυρίως με γονείς που φρόντιζαν τα παιδιά τους να είναι ελεύθερα.

Από το 2004 και την συμμετοχή της στην δεύτερη ακρόαση της Μικρής Άρκτου και κυρίως από το 2007 και το «Εν Λευκώ» η Νατάσσα ξεκίνησε μια διαδρομή που δεν ήταν πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα.

Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, συνοδοιπόρος της από τα πρώτα βήματα, και ο Θέμης Καραμουρατίδης που ήρθε αμέσως μετά, έγιναν όμως προστάτες της, φύλακες άγγελοί της. Και εκείνη υπερασπίστηκε την δουλειά και το ταλέντο τους με σθένος.

Επιμονή στα πιστεύω της

Τα χρόνια περνούσαν, τα τραγούδια της μαγικής τριάδας γέμιζαν τα ραδιόφωνα και τις ψυχές μας και σιγά σιγά η Νατάσσα έγινε από τους πιο σημαντικούς εκφραστές της γενιάς της. Της γενιάς μας.

Η ίδια δεν αρνήθηκε ποτέ την πίστη της στην αριστερά, και το πλήρωσε, και δεν δέχτηκε ποτέ να εγκαταλείψει τους στενούς συνεργάτες και πια οικογένεια της. Ούτε όταν της έταξαν μεγάλα συμβόλαια και τρομερές επιτυχίες. Η Νατάσσα είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι δεν είχε σκοπό να γίνει τραγουδίστρια. Ήθελε όμως να εκφράσει αυτά που νιώθει. Ήθελε να τα τραγουδάει όπως ακριβώς τα έγραφε ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος και τα συνέθετε ο Θέμης Καραμουρατίδης.

Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς πότε γνώρισα την Νατάσσα Μποφίλιου. Ήταν σαν να την ήξερα από πάντα. Η στενή συνεργασία με τον Γεράσιμο, οι συνεντεύξεις και τα εξώφυλλα, αργότερα η φιλία με τον Θέμη. Ήταν πάντα κάπως και της δικής μου ζωής που έβλεπα να αλλάζει. Και εκείνη να μην ξεχνάει ποτέ όσους την βοήθησαν, να θυμάται κάθε κείμενο, κάθε καλή κουβέντα, καλή ραδιοφωνικό παραγωγό που έπαιζε με μανία το «Εν Λευκώ».

Οι μεγάλες επιτυχίες

Το δικό της «μέτρημα» έγινε και δικός μας απολογισμός, η δική της «Αλεξάνδρας» αποχαιρέτισε τα δικά μας αγαπημένα πρόσωπα, η δική της «Αντιγόνη» θύμισε και σε εμάς την ανάγκη μας να βγούμε μπροστά.

«Οι μέρες του φωτός», το «Συνέχεια στα όρια», το «Για πάντα», το «Πάμε ξανά» και τόσα άλλα τραγούδια που μπορούν να γεμίσουν άπειρες διαδρομές μας. Και όλα η Νατάσσα τα υπερασπίστηκε με πάθος. Στα προγράμματά της επέμενε να τραγουδάει κομμάτια από την προσωπική της δισκογραφία, ακόμα και αυτά που δεν ήταν πολύ γνωστά.

Και καθώς τα χρόνια περνούν, το κοινό όλο και μεγαλώνει. Και εκείνο το ντροπαλό κορίτσι με το τσαγανό, έγινε μια σούπερ σταρ (όσο και να μην της αρέσει ο όρος). Πια η Νατάσσα σαρώνει τη σκηνή και κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει. Πλήρως απελευθερωμένη από την νοοτροπία που θέλει τις αριστερές τραγουδίστριες να φοράνε φαρδιά ρούχα σε σκούρα χρώματα και να ερμηνεύουν μόνο τραγούδια βυθισμένα στη θλίψη.

Η Νατάσσα Μποφίλιου εξελίχθηκε, ωρίμασε, μελέτησε και απέκτησε τρομερό έλεγχο στην φωνή της. Ο Γεράσιμος και ο Θέμης είναι πάντα εκεί και οι τρεις τους γράφουν τραγούδια για να εκφράζουμε και εμείς όσα νιώθουμε.

Όσες συνεργασίες και αν ήρθαν, όσες συμμετοχές αλλά και προτάσεις, η Νατάσσα επιμένει να συνεχίζει με τους αγαπημένους της. Γιατί ξέρει πολύ καλά ότι ιστορία στη μουσική γράφουν οι παρέες. Και τέτοια παρέα στην ελληνική μουσική σκηνή είχε χρόνια να φανεί.

Εξαιρετική παράσταση στο VOX

Βγαίνοντας από το VOX ένα από τα προηγούμενα Σάββατα, προσπαθούσα να καταλάβω τι έχει αυτό το κορίτσι και τα κάνει όλα τόσο μαγικά. Μετά από ένα πρόγραμμα με τρομερή αισθητική, ένιωθα τόσο γεμάτη, που όταν την είδα στα παρασκήνια δεν μπορούσα να της το εξηγήσω.

Η Νατάσσα και η παρέα θα μπορούσαν απλώς να ανέβουν στη σκηνή και να τραγουδήσουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους. Το μαγαζί θα ήταν και πάλι γεμάτο, οι κριτικές θα ήταν και πάλι καλές, το κοινό θα έφευγε και πάλι ευχαριστημένο. Και όμως δεν το έκαναν.

Επένδυσαν σε χορογράφους, ενδυματολόγους και σπουδαίους τραγουδιστές στα φωνητικά. Πήραν μαζί τους και τους καλύτερους μουσικούς. Και κυρίως ο Θέμης πήρε τα τραγούδια τους και, όπως είπε η ίδια η Νατάσσα, «τους άλλαξε τα φώτα». Αυτά τα παιδιά δεν επαναπαύονται με τίποτα, σκέφτηκα.

Και όσον αφορά την ίδια; Η ψυχή και ο χαρακτήρας της είναι αυτό που δεν μας αφήνει να πάρουμε τα μάτια μας από πάνω της στη σκηνή. Και μετά το ταλέντο της. Αυτός ο χαρακτήρας (και η παιδεία) που την κάνει να είναι πάντα δίπλα στους αδύναμους, να είναι πάντα εκεί σε όποιον την έχει ανάγκη. Να τραγουδάει στο Pride όταν δεν το έκανε κανείς, να δηλώνει ανοιχτά τις πολιτικές της πεποιθήσεις ακόμα και όταν χάνει μεγάλες συνεργασίες.

Να μπαίνει σε ένα γεμάτο VOX και να τραγουδάει συγκινημένη τους «Λοβοτομημένους» του Λεξ, όπως ακριβώς έκανε πριν χρόνια στο Passport με τραγούδια του Τζαβέλλα. Και παρόλη την επιτυχία να έχει πάντα την ίδια αγωνία και το ίδιο μεράκι για κάθε της πρόγραμμα όπως εκείνο το ξανθό κορίτσι των ετών που τραγουδούσε την «Ασπιρίνη».