Πρώτος στην κανονική διάρκεια ο Ολυμπιακός. «Σαν την Βραζιλία του Πελέ» κατά τον Αντρέα Τρινκιέρι και στον «τελικό της Euroleague κόντρα στη Παρτιζάν του Ομπράντοβιτς» κατά τον Μάικ Μπατίστ.

Ένα έργο τέχνης που φέρει την υπογραφή ενός σπουδαίου προπονητή –του Γιώργου Μπαρτζώκα- και μιας διοίκησης που σπανίως θα την ακούσεις να μιλά: Σκέψου για παράδειγμα τον φετινό Παναθηναϊκό που είμαστε στον Απρίλη και λέει σε όλους τους τόνους πως η ερυθρόλευκη κυριαρχία… τελείωσε γιατί θα κάνει ομάδαρα (;).

Σκέψου και τον Ολυμπιακό που χωρίς να ακούγεται το παραμικρό, ανανέωσε ήδη τον Βεζένκοφ, τον ΜακΚίσικ, τον Γουόκαπ και που ήδη για τον τελευταίο έφτιαξε προϋποθέσεις προκειμένου από τη νέα σεζόν να λογίζεται και να υπολογίζεται σαν Έλληνας.

Ο ένας λέει. Ο άλλος κάνει και τον θαυμάζει ολόκληρη η Ευρώπη, για την μεθοδικότητα του και την τεράστια επιτυχία του project του παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει κάτι καλύτερο από ένα μπάτζετ μεσαίου βεληνεκούς.

Είναι case study η μέθοδος των Ερυθρόλευκων. Ο τρόπος που έφτιαξαν αυτή την ομάδα, ο τρόπος που την εξέλιξαν, η εικόνα της εντός του παρκέ αλλά και έξω από αυτό. Ένα σύνολο που αν δεν το θαυμάζεις, τότε μάλλον το ζηλεύεις.

Το ίδιο που σε μερικά 24ωρα θα ξεκινήσει την προσπάθεια του να προκριθεί για δεύτερη φορά σερί σε ένα final four. Εκείνος πρώτος, η Φενέρ των 40 εκατ ευρώ μπάτζετ με το ζόρι 8η.

Εκείνος έτοιμος ουσιαστικά και για του χρόνου καθώς επί της ουσίας μόνο η ευαίσθητη υπόθεση του Κώστα Σλούκα μοιάζει να είναι ανοιχτή. Οι άλλοι δίχως να ξέρουν που βαδίζουν και που μπορούν να φτάσουν. Και η σπόντα προφανώς δεν αφορά στους Τούρκους του Δημήτρη Ιτούδη…

Πάει σε εκείνους που έχουν ήδη προαναγγείλει το… τέλος του μέχρι τέλους, δίχως ίσως να αντιλαμβάνεται πως με τον τρόπο που ο Ολυμπιακός χτίζει τα επόμενα η ψαλίδα της διαφοράς δεν κλείνει, αλλά ανοίγει και άλλο!

Headlines