Εκλογές: Με κυβέρνηση νικητών ή ηττημένων, κάποιος θα κυβερνήσει και κάποιοι θα συνεργαστούν

Πρώτα είχαμε το σκάνδαλο των υποκλοπών, μετά την τραγωδία των Τεμπών, που οφείλεται στη σκανδαλώδη κατάσταση των ελληνικών σιδηροδρόμων με διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και, τώρα, βρισκόμαστε στη δίνη του σκανδάλου Γεωργούλη.

Ήταν από καιρό – πριν ανακοινώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης την ημερομηνία των εκλογών – προφανές ότι θα πάμε στις κάλπες μέσα σε μία ατμόσφαιρα σκανδάλων και αλληλοκατηγοριών μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ – από κοντά και το ΠΑΣΟΚ.

Γεγονός είναι, βέβαια, ότι ο Έλληνας έχει «κοντή» μνήμη και, από την άλλη πλευρά, είναι λογικό ότι αυτό που θα καθορίσει τελικά την απόφασή του, πριν ρίξει τον πολυπόθητο φάκελο στην κάλπη, είναι πρωτίστως τα προβλήματά του και – γιατί όχι; – η τσέπη του.

Αναλυτές και πολιτικοί πίστευαν ότι οι υποκλοπές θα έριχναν την κυβέρνηση του Μητσοτάκη.

Και κυρίως, ότι θα «έκαιγαν» κάθε προοπτική συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία, αφού ο ίδιος ο πρόεδρος του κόμματος, Νίκος Ανδρουλάκης, ήταν θύμα υποκλοπών και, μάλιστα, διπλών – και από την κρατική ΕΥΠ, και από το κακόβουλο λογισμικό Predator.

Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι η «γραμμή» Ανδρουλάκη «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας», αλλά τρίτο πολιτικό πρόσωπο στο αξίωμα του πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης συνεργασίας, είχε διατυπωθεί δημόσια πολύ πριν από το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Τα Τέμπη, το νέο κίνημα και οι νέοι ψηφοφόροι

Η τραγωδία με το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και οι κινητοποιήσεις των πολιτών και, κυρίως, των νέων, έμοιαζε να δημιούργησε ένα νέο κοινωνικό κίνημα, που θα μπορούσε πραγματικά να δώσει μια ηχηρή απάντηση στον κούφιο λόγο των κομμάτων, στις επικείμενες εκλογές.

Και πάλι, όμως, όλες οι δημοσκοπήσεις εδώ και καιρό, αν και δείχνουν φθορά της ΝΔ, πέραν της φυσιολογικής μετά από μία τετραετία διακυβέρνησης, είναι σαφές ότι αν χάσει τις εκλογές, αυτό θα οφείλεται πρωτίστως στο εκλογικό σύστημα.

Ή, για να είμαστε ακριβείς, στα εκλογικά συστήματα: και αυτό της απλής αναλογικής, αλλά και το άλλο της ενισχυμένης που έφερε η ίδια η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για να το… μετανιώσει στην πορεία.

Ο άγνωστος «Χ» εδώ (σ.σ. όχι δεν είναι το πρόσωπο που έχει στο μυαλό του ο Ανδρουλάκης, όπως λέει η κυβέρνηση) είναι οι νέοι ψηφοφόροι, που υπολογίζονται σε περίπου μισό εκατομμύριο και θα μπορούσαν να «σπρώξουν» τα πράγματα σε μία δική τους κατεύθυνση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και σε θέση να καθορίσουν το νικητή των εκλογών.

Η υπόθεση Γεωργούλη και ο «σκυλοκαβγάς» των κομμάτων

Το τελευταίο σκάνδαλο έχει να κάνει με μία πολύ σοβαρή υπόθεση, την καταγγελία για βιασμό και σωματική βία κατά του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Γεωργούλη, από εργαζόμενη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία αποκαλύφθηκε ότι είναι και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ.

Αυτές τις μέρες, προκαλεί θλίψη και οργή να ακούς τα κόμματα να διαγκωνίζονται ακόμη και για υποθέσεις βιασμών στο ποιος τις συγκαλύπτει περισσότερο, επειδή «είναι μπλεγμένα» ή όχι κάποια στελέχη του.

Δεν είναι δυνατόν να περιμένουν, μετά από αυτή την εικόνα και με αυτά τα επιχειρήματα, ο κόσμος να τους ακούσει και να τους πιστέψει, όταν μιλούν για δικαιώματα και δράσεις κατά της κακοποίησης ανθρώπων εν γένει.

Και αυτή η υπόθεση, πάντως – είτε αποδειχθεί, είτε όχι – συμβάλλει περαιτέρω στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών στα μάτια της κοινωνίας.

Ωστόσο, και πάλι οι ψηφοφόροι των κομμάτων, όταν θα βρεθούν πίσω από το παραβάν, ούτε που θα τους περάσει από το μυαλό ο Γεωργούλης ή ο Μίχος…

Σε ποια κυβέρνηση θα «παίξει ρόλο» το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη;

Την ίδια στιγμή, επανέρχονται τα σενάρια για «κομμένες γέφυρες», αυτή τη φορά, μετά ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, εξαιτίας της υπόθεσης Γεωργούλη και του στελέχους της Χαριλάου Τρικούπη που τον κατήγγειλε.

Η αλήθεια είναι πως, δημόσια, αυτό φαίνεται να συμβαίνει: οι υποκλοπές να «έκαψαν» την πιθανότητα συμμετοχής του ΠΑΣΟΚ σε μία κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη και οι καταγγελίες κατά του Γεωργούλη, όσο και ο τρόπος με τον οποίο τις χειρίστηκαν ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, να είχαν τις ίδιες επιπτώσεις σε μία πιθανή συγκυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα.

Πρώτον, όπως προαναφέρθηκε, η επιμονή Ανδρουλάκη να μην δέχεται ούτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ούτε τον Αλέξη Τσίπρα ως επόμενο πρωθυπουργό, προϋπήρχε των σκανδάλων.

Δεύτερον και σημαντικότερο, όμως, είναι το γεγονός πως ο Νίκος Ανδρουλάκης επιθυμεί διακαώς να παίξει τον ρόλο του ρυθμιστή, εάν πάρει ένα «σοβαρό» διψήφιο ποσοστό.

Με «κομμένες γέγυρες» και «καμμένες» προοπτικές, όμως, κυβέρνηση δεν γίνεται!

Ως εκ τούτου, το μόνο που μένει να φανεί είναι κατά πόσο τον «παίρνει» τον Νίκο Ανδρουλάκη να επιμείνει και μετά τις εκλογές στη «γραμμή» του για τρίτο πρόσωπο, εάν όντως μπορέσει, κατ΄αρχήν, και στη συνέχεια του προταθεί ένας αξιοπρεπής ρόλος σε μία κυβέρνηση συνεργασίας.

Όλα τα άλλα είναι για τα προεκλογικά μπαλκόνια και τα τηλεοπτικά πάνελ.

Όπως και αυτά περί «πολιτικής τερατογέννεσης», για την οποία μιλάει η κυβέρνηση, και «κυβέρνησης ηττημένων», την οποία επαναφέρουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για να το πάρουν πίσω αμέσως μετά.