Ο καπνός των «ηττημένων»

Η συζήτηση δεν άνοιξε σε κενό αέρος. Και στο Μαξίμου σχεδόν προεξοφλούν ότι σε ένα θολό δημοσκοπικό τοπίο, θα ακολουθήσουν αρκετοί που θα επιχειρήσουν να ανοίξει ένας πολιτικός διάλογος για να φύγουν και τα ξόρκια. Αρκεί η αριθμητική να επιτρέπει τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης που θα αφήνει στην άκρη εκείνον που θα έχει την πρωτιά τη νύχτα της 21ης Μαΐου. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους εκλογικούς αναλυτές στην πρωθυπουργική ομάδα, αυτό θα ήταν το χειρότερο εκλογικό σενάριο, πρωτίστως γιατί υποδηλώνει ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα αφαιρεί από τη ΝΔ τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων. Και μαζί, την απόφαση του Μητσοτάκη να δοθεί η μεγάλη μάχη με τον εκλογικό νόμο της ενισχυμένης αναλογικής στις αρχές Ιουλίου. Η πρωθυπουργική προειδοποίηση χθες από την Αργολίδα αναδεικνύει τους προβληματισμούς, ακόμη κι αν οι πιθανότητες για ένα τέτοιο σενάριο δείχνουν εξαιρετικά περιορισμένες: «Δεν πιστεύω ούτε μία λέξη από αυτά τα οποία λέει ο κ. Τσίπρας. Εάν τα κουκιά βγαίνουν, μην έχετε καμία αμφιβολία ότι θα επιχειρήσει μια τέτοιου είδους «πολιτική τερατογένεση», παρακάμπτοντας το πρώτο κόμμα…». Είναι κι αυτό ένα όπλο από την πλευρά του Μητσοτάκη για αύξηση της συσπείρωσης, συνδυασμένη με την πάγια αμφισβήτηση της αξιοπιστίας της Κουμουνδούρου και προσωπικά του Τσίπρα.

Είναι πρόδηλο ότι ο Πρωθυπουργός προειδοποιεί γιατί βλέπει τα σημάδια. Παρά τις αναδιπλώσεις των πρωτοκλασάτων στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι δηλώσεις τους δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ερμηνεία. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος προσπαθεί εκ των υστέρων να ξεφύγει με βολές στην κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά η δική του πολιτική αριθμητική δεν συνοδεύεται από αλγόριθμους: «Αμα έχουν τρία κόμματα 47% ή 48%, τι ηττημένοι θα είναι; Εδώ έχουμε κυβερνήσεις με πολύ μικρότερα ποσοστά… Εδώ τη ΝΔ δεν την πειράζει να κυβερνήσει μετά τις δεύτερες εκλογές με 35%, 36% ή 38%». Τις ίδιες αριθμητικές πράξεις κάνουν κι άλλα στελέχη της Κουμουνδούρου, αλλά στο Μαξίμου έχουν σταθεί περισσότερο στην παρέμβαση του Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος – κάνοντας και μια αναφορά στο «πνεύμα» του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα – διαμήνυσε ότι «επιθυμούμε να αποφύγουμε σίριαλ εκλογών, άρα θα κάνουμε ό,τι μπορούμε προς αυτήν την κατεύθυνση». Σε αντίθεση με τον Τσακαλώτο, ο πρώην αντιπρόεδρος δεν χρειάστηκε να καταφύγει σε ανασκευές. Στο πρωθυπουργικό επιτελείο ευλόγως αναζητούν τη φωτιά πίσω από τον καπνό του Δραγασάκη.

Ο Τσίπρας, βέβαια, εξακολουθεί να ξορκίζει και δείχνει κι αυτός να προετοιμάζεται για τις δεύτερες κάλπες, πρώτα απ’ όλα γιατί έχει την πατρότητα του όρου «κυβέρνηση ηττημένων». Ηδη από την περασμένη ΔΕΘ έχει δηλώσει ότι δεν συναινεί. Και είναι αριθμητικά ξεκάθαρο ότι αν βγουν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξίσωση, κυβέρνηση ηττημένων δεν μπορεί να προκύψει με καμία άλλη πρόσθεση. Συνεπώς, ο Δραγασάκης είχε κάτι άλλο στο μυαλό του – που περνάει από μια στροφή 180 μοιρών του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Και όχι μόνον.

Στην πραγματικότητα, η συζήτηση για μια κυβερνητική πλειοψηφία στη νέα Βουλή που θα παρακάμπτει το πρώτο κόμμα, γίνεται κι εκτός Κουμουνδούρου. Συνταγματολόγοι και συνταγματολογούντες έχουν φροντίσει να επισημάνουν ότι εκ του καταστατικού χάρτη ο λόγος ανήκει στην εθνική αντιπροσωπεία που δίνει ψήφο εμπιστοσύνης και, επομένως, συνταγματικά δεν νοείται κυβέρνηση ηττημένων. Τα παραδείγματα της Πορτογαλίας (στην πρώτη πρωθυπουργική θητεία Κόστα) και του Λουξεμβούργου προβάλλονται εντόνως στις παρασκηνιακές ζυμώσεις. Με το επιπλέον επιχείρημα ότι δεν έχει νόημα να ομνύει ο ΣΥΡΙΖΑ στην απλή αναλογική από τη στιγμή που ο Τσίπρας θεωρεί ότι το πρώτο κόμμα έχει το αποκλειστικό προνόμιο για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Στο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι δεν είναι μόνον ο Τσίπρας που μπορεί να αλλάξει ρότα σε τέσσερις εβδομάδες. Ο Νίκος Ανδρουλάκης «διαγράφει» τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα από κάθε συζήτηση για κυβερνητική συνεργασία, διαμορφώνοντας ένα σκηνικό πολιτικού αδιεξόδου, αλλά περισσότερο από άλλους και για ευνόητους λόγους ξορκίζει και τις διαδοχικές κάλπες. Οπως και ο Γιάνης Βαρουφάκης που σε μια νέα αναμέτρηση μπορεί να ακροβατεί ξανά πάνω από το όριο του 3%. Πριν απ’ όλους, το βράδυ της 21ης Μαΐου θα μιλήσουν οι αριθμοί.