Σενάρια για τις «ορφανές» ψήφους του Κασιδιάρη

Εν αναμονή της απόφασης που θα λάβει στις 5 Μαΐου η Ολομέλεια του αρμόδιου τμήματος του Αρείου Πάγου για το «κόμμα Κασιδιάρη», το ερώτημα σχετικά με το πού θα κατευθυνθούν οι δυνητικοί ψηφοφόροι του ακροδεξιού -νεοναζιστικής απόχρωσης – μορφώματος στην περίπτωση που απαγορευθεί η κάθοδός του στις εκλογές, είναι δύσκολο να απαντηθεί με σιγουριά.

Η δημοσκοπική εικόνα που καταγράφουν οι «Ελληνες» του καταδικασμένου για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση έγκλειστου πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, εμφανίζει μια δυναμική εισόδου στη νέα Βουλή. Μάλιστα μετά την τραγωδία των Τεμπών και την ενίσχυση των «αντισυστημικών» τάσεων που αποτυπώνονται στην εκλογική συμπεριφορά τμήματος των πολιτών, αλλά και μετά την ψήφιση της τροπολογίας για τον αποκλεισμό του κόμματος από τον Αρειο Πάγο, το μόρφωμα Κασιδιάρη εμφανίζει ανοδική τάση σε σύγκριση με τις μετρήσεις των προηγούμενων μηνών, τέτοια που δημοσκοπικά τουλάχιστον διασφαλίζει ότι περνά το κατώφλι του 3% και με το παραπάνω.

Προφίλ

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η πλειοψηφία του τμήματος που δηλώνει την προτίμησή του προς το «κόμμα Κασιδιάρη» είναι κατά βάση άνδρες έως τα 40 έτη, κυρίως στην ηλικιακή κλίμακα των 30-40 και λιγότερο στις μικρότερες ηλικίες έως τα 30, ως επί το πλείστον ιδιωτικοί υπάλληλοι χαμηλά αμειβόμενοι, με αντιθεσμικό και αντιευρωπαϊκό προφίλ, με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και με φιλορατσιστικές αντιλήψεις, που ενημερώνονται από το Διαδίκτυο και βρίζουν τα ΜΜΕ. Προέρχονται, κατά βάση, από τη «δεξαμενή» της Χρυσής Αυγής μόνο που αυτή τη φορά δεν εμφορούνται από τη γενικευμένη αγανάκτηση της περιόδου της οικονομικής κρίσης, αλλά από μια πιο εμπεδωμένη αντίληψη κατά του «συστήματος» και των θεσμικών του πυλώνων, αναζητώντας δρόμους έκφρασης ενός διάχυτου τιμωρητικού πολιτικού και κοινωνικού θυμού.

Συνειδητοποιημένοι οπαδοί

Οπως επισημαίνει ο διευθυντής ερευνών της GPO Αντώνης Παπαργύρης «δεν είναι πλέον οι παραπλανημένοι πολίτες του 2012 που δεν γνώριζαν τις ιδεολογικές καταβολές της Χρυσής Αυγής, αλλά είναι συνειδητοποιημένοι και σε μεγάλο βαθμό οπαδοί φασιστικών αντιλήψεων και θιασώτες της βίας». Πώς, λοιπόν, θα συμπεριφερθούν εκλογικά αυτοί οι ψηφοφόροι στην περίπτωση που μπει φραγμός στην κάθοδο του Κασιδιάρη και των αχυρανθρώπων του στις εκλογές; Και ποιοι προσβλέπουν, στην περίπτωση αυτή, στις «ορφανές» ψήφους του αποκηρυγμένου άλλοτε υπαρχηγού του Μιχαλολιάκου; Σε αυτό που καταρχήν συγκλίνουν οι ερευνητές είναι σε ποια κόμματα δεν πρόκειται να κατευθυνθούν αυτοί οι ψηφοφόροι. Πρώτα και κύρια η ΝΔ, το κόμμα επί των ημερών του οποίου φυλακίστηκαν τα ηγετικά στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης και που έφερε τη νομοθετική ρύθμιση η οποία οδηγεί στο «μπλόκο» από τον Αρειο Πάγο στην εκλογική κάθοδο του μορφώματος υπό το όποιο προσωπείο. Αλλά ούτε και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αποτελεί «διέξοδο», αφού τοποθετείται από τους ίδιους στην κλίμακα των συστημικών κομμάτων με «βεβαρημένο παρελθόν» λόγω τρίτου μνημονίου, καθώς και λόγω των ιδεολογικών του φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών (κατά των ρατσιστικών και ομοφοβικών αντιλήψεων κ.λπ.).

Μόνο για λόγους εκδίκησης προς τη ΝΔ που έφερε την επίμαχη νομοθετική ρύθμιση – την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε επιλέγοντας να απέχει – θα μπορούσαν θεωρητικά κάποιες αυτονομημένες ψήφοι να κατευθυνθούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε κάθε περίπτωση όχι συντεταγμένα. Ενώ ούτε στο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσαν να διοχετευθούν οι «ορφανές» ψήφοι του Κασιδιάρη, καθώς συγκαταλέγεται στα συστημικά κόμματα με «βαρύ» κυβερνητικό παρελθόν. Οσον αφορά το ΚΚΕ (αλλά και το ΜέΡΑ25), το αντικομμουνιστικό προφίλ των ψηφοφόρων αυτών δεν θα άφηνε περιθώρια για δεύτερες σκέψεις εκ μέρους τους. Ούτε καν η Ελληνική Λύση, η οποία κατόρθωσε το 2019 να απορροφήσει ένα μέρος των άλλοτε ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, ενδεχομένως εκείνο το κρίσιμο ποσοστό που άφησε τους χρυσαυγίτες εκτός Κοινοβουλίου, φαίνεται να αποτελεί στις παρούσες συνθήκες «ασφαλές λιμάνι» για το μεγαλύτερο ποσοστό των δυνητικών ψηφοφόρων του Κασιδιάρη. Θεωρείται ωστόσο «πιο κοντά» προς ένα ακροατήριο που θέλγεται από την ξενοφοβική και λαϊκιστική ρητορική, έστω και με θεσμικό προφίλ.

Στη «σκιά» της Χρυσής Αυγής

Από εκεί και πέρα μένουν οι διάσπαρτοι ακροδεξιοί σχηματισμοί που ευελπιστούν να απορροφήσουν τις ψήφους του Κασιδιάρη στην περίπτωση που δεν φτάσει ως τις κάλπες. Είναι, ωστόσο, χώροι που δεν έχουν «ρίζες», που δημιουργήθηκαν και πορεύτηκαν στη «σκιά» της Χρυσής Αυγής σε μια προσπάθεια να εκφράσουν αυτό τον ακραίο χώρο και οι οποίοι είναι κατακερματισμένοι, με προσωπικές αντιδικίες και φιλονικίες για λόγους ηγετικού πρεστίζ. Μπορεί ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος να βροντοφώναξε στην τελευταία συνεδρίαση της Βουλής «Δόξα και τιμή στον Γρίβα Διγενή», ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η συμμαχία του με το κόμμα του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου («Πατριωτική Ενωση») θα αποτελέσει για το συγκεκριμένο ακροατήριο «σωσίβιο», συνυπολογίζοντας ότι στον ιδιότυπο αυτό ανταγωνισμό συμμετέχει και το «όμορο» κόμμα των Φαήλου Κρανιδιώτη και Θάνου Τζήμερου («Εθνική Δημιουργία»), αλλά και η «Πατρίδα» της Αφροδίτης Λατινοπούλου.

Το τοπίο, λοιπόν, είναι θολό ως προς του πού μπορούν να κατευθυνθούν οι ψήφοι του μορφώματος Κασιδιάρη, για τον οποίο κάποιοι αναλυτές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να επιλέξει στην περίπτωση μη συμμετοχής του στις εκλογές να κατευθύνει τον κόσμο του προς συγκεκριμένες επιλογές. Ποιες μπορεί να είναι αυτές; Θα είναι κάποιος από τους προαναφερθέντες ακροδεξιούς σχηματισμούς; Θα είναι η αποχή; Ή θα αφήσει να διασπαρούν οι ψήφοι του «κατά συνείδηση» με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει;