Ποιος εφηύρε την πίτσα; Πού και πότε γεννήθηκε το πιο δημοφιλές, λεπτό ψωμί στον κόσμο;

Όπως και να το δούμε, η πίτσα είναι ένα από τα πιο δημοφιλή φαγητά στον κόσμο. Σύμφωνα με ορισμένους λογαριασμούς, είναι το πιο δημοφιλές πιάτο σε όλο τον κόσμο και είτε προτιμάτε την αμερικάνικου τύπου πίτσα ή ένα ωραίο κομμάτι από τη λεπτή ζύμη της Ιταλίας, την οποία όλοι αναγνωρίζουν ως πατρίδα της. Αλλά η πραγματική ιστορία του πού και πότε ξεκίνησε αυτό το πιάτο και ποιος εφηύρε την ίδια την πίτσα, είναι πιο περίπλοκη.

Αν και μπορεί να είναι δύσκολο να κατονομάσουμε το ακριβές πρόσωπο που εφηύρε την πίτσα, μπορούμε να εντοπίσουμε την προέλευση της πίτσας σε μια γενική εποχή και τόπο: Tη Νάπολη του 18ου αιώνα. Αλλά ενώ η Νάπολη μπορεί να είναι η γενέτειρα της σύγχρονης πίτσας, η ιστορία της πίτσας πηγαίνει πολύ πιο πίσω – και ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε είναι πέρα για πέρα εκπληκτικός.

Δείτε το βίντεο

Τα «πλατύψωμα» της Ιταλίας

Πολλοί λένε ότι η πίτσα εφευρέθηκε από τον αρτοποιό Raffaele Esposito στη Νάπολη για τη βασιλική επίσκεψη της βασίλισσας Margherita το 1889, αλλά αυτά τα «πλατύψωμα» τρώγονταν σε όλη την Ιταλία για αιώνες πριν, με την πρώτη τεκμηριωμένη χρήση του ονόματος να εμφανίζεται στην πόλη Gaeta το 997 μ.Χ.

Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του ποιος εφηύρε την πίτσα και πώς έγινε το αγαπημένο φαγητό του κόσμου.

Η προέλευση της πίτσας στα αρχαία πλατύψωμα

Για χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι συνδύαζαν διάφορα βότανα, μπαχαρικά, λαχανικά και κρέατα για να φτιάξουν πιάτα που όχι μόνο εξυπηρετούσαν τον σκοπό της συντήρησης της ζωής, αλλά είχαν και καλή γεύση. Είναι λογικό, λοιπόν, κάποιοι από αυτούς τους συνδυασμούς να μοιάζουν πολύ με την πίτσα.

Οι αρχαιολόγοι που εργάζονται στη Σαρδηνία βρήκαν αποδείξεις για το ψήσιμο προζυμένιου ψωμιού πριν από περίπου 7.000 χρόνια. Με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι αποφάσισαν να προσθέσουν λίγη γεύση ενσωματώνοντας έλαια, λαχανικά, κρέατα και μπαχαρικά.

Σύμφωνα με το Science Trends, μέχρι τον έκτο αιώνα π.Χ., οι Πέρσες στρατιώτες υπό την εξουσία του βασιλιά Δαρείου Α’ γέμιζαν τα πλατύψωμα με χουρμάδες και τυρί. Οι αρχαίοι Κινέζοι έφτιαχναν ένα στρογγυλό πλατύ ψωμί που ονομαζόταν bing. Η Ινδία είχε ένα πλατύ ψωμί με λίπος που ονομαζόταν paratha. Μπορείτε να βρείτε παρόμοια επίπεδα ψωμιά σε άλλους πολιτισμούς της Νότιας και Κεντρικής Ασίας, όπως το roti και το naan.

Ωστόσο, ίσως τα πιο όμοια με τη σύγχρονη πίτσα ήταν τα πλατύψωμα της αρχαίας Μεσογείου, ιδίως της Ελλάδας και της Αιγύπτου. Εδώ, τα flatbreads επικαλύπτονταν με έναν συνδυασμό ελαίων, μπαχαρικών και φρούτων – πιθανότατα, κάποια από τα ίδια υλικά που τοποθετούνται στα σημερινά flatbreads μεσογειακού τύπου.

Τελικά πότε το πλατύψωμο έγινε πίτσα;

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι ιστορικοί κατέγραψαν αργότερα τα πιάτα αυτά στις διάφορες αναφορές τους. Τον τρίτο αιώνα π.Χ., ο Κάτων ο Πρεσβύτερος έγραψε για ένα στρογγυλό πλατύ ψωμί με βότανα και ελιές. Τον πέμπτο αιώνα μ.Χ., ο Βιργίλιος έγραψε για ένα παρόμοιο πιάτο. Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αργότερα μαγειρικά σκεύη που θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή πιάτων που μοιάζουν με πίτσα από τα ερείπια της Πομπηίας, πράγμα που σημαίνει ότι χρονολογούνται τουλάχιστον από την έκρηξη του Βεζούβιου γύρω στο 72 μ.Χ.

Φυσικά, κανένα από αυτά τα φαγητά δεν ήταν πίτσα, αλλά ήταν παρόμοια. Ποιος εφηύρε λοιπόν την πίτσα;

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς η έννοια της «πίτσας» βρήκε το δρόμο της προς την Ιταλία. Εκεί προέκυψε η σύγχρονη πίτσα, αλλά η δημιουργία της μπορεί να οφείλεται περισσότερο στην ανάγκη.

Οι διατροφικές συνήθειες των φτωχών

Η Νάπολη ξεκίνησε τη ζωή της ως ελληνικός οικισμός γύρω στο 600 π.Χ., αλλά μέχρι τον 18ο και 19ο αιώνα μ.Χ. είχε γίνει ανεξάρτητο βασίλειο και μια ακμάζουσα πόλη από μόνη της. Ήταν επίσης διαβόητη για το υψηλό ποσοστό φτωχών εργατών.

«Όσο πιο κοντά έφτανες στον κόλπο, τόσο πιο πυκνός ήταν ο πληθυσμός τους, και μεγάλο μέρος της διαβίωσής τους γινόταν σε εξωτερικούς χώρους, μερικές φορές σε σπίτια που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα δωμάτιο», δήλωσε η Carol Helstosky στο HISTORY.

Η πίτσα εφευρέθηκε περίπου αυτή την εποχή. Η Helstosky, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Ντένβερ, είναι συγγραφέας του βιβλίου Pizza: A Global History, και εξήγησε ότι οι φτωχοί εργαζόμενοι Ναπολιτάνοι χρειάζονταν ένα φθηνό γεύμα που θα μπορούσε να καταναλωθεί γρήγορα.

Η πίτσα εξυπηρετούσε καλά αυτόν τον σκοπό, και οι φτωχοί Ναπολιτάνοι απολάμβαναν το ψωμί τους με ντομάτες, τυρί, αντζούγιες, λάδι και σκόρδο, ενώ εκείνοι που ανήκαν σε ανώτερη κοινωνική τάξη κοιτούσαν με αποτροπιασμό τις «αηδιαστικές» διατροφικές συνήθειες των φτωχών.

Εν τω μεταξύ, ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος άρχισε να αποικίζει άγνωστα μέχρι τότε εδάφη, και ο Ναπολέων έβαλε στο στόχαστρό του τη Νάπολη, κατακτώντας την πόλη το 1805 και κρατώντας την μέχρι που αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το θρόνο του το 1814. Μόλις το 1861 η Ιταλία ενοποιήθηκε και η Νάπολη έγινε επίσημα ιταλική πόλη.

Γιατί ο Raffaele Esposito έγινε γνωστός ως ο άνθρωπος που εφηύρε την πίτσα

Το 1889, ο Ιταλός βασιλιάς Ουμπέρτο Ι και η βασίλισσα Μαργαρίτα της Σαβοΐας επισκέφθηκαν τη Νάπολη και η βασίλισσα εξέφρασε την επιθυμία να απολαύσει το καλύτερο φαγητό που είχε να προσφέρει η Νάπολη. Ο βασιλικός τους σεφ συνέστησε το φαγητό του Raffaele Esposito, ιδιοκτήτη της Pizzeria Brandi.

Ο Esposito παρουσίασε στη βασίλισσα τρεις πίτσες: Μια πίτσα μαρινάρα (με σκόρδο), μια πίτσα με αντζούγιες και μια πίτσα τριών συστατικών με ντομάτες, μοτσαρέλα και βασιλικό. Η βασίλισσα λάτρεψε τόσο πολύ την τρίτη πίτσα, που ο Esposito της έδωσε το όνομά της: Pizza Margherita.

Η φήμη του Esposito έφτασε στα ύψη μετά τη βασιλική επίσκεψη, αλλά το πλέον παγκοσμίως γνωστό πιάτο δεν έγινε αμέσως επιτυχία στην Ιταλία. Στην πραγματικότητα, η πίτσα απογειώθηκε στην Αμερική πολύ πριν η υπόλοιπη Ιταλία περάσει τη δική της τρέλα με την πίτσα.

Ανεξάρτητα από το πού και πότε εφευρέθηκε η πίτσα, έγινε παγκόσμια αίσθηση

Το 1905, ο Gennaro Lombardi άνοιξε το G. Lombardi’s στην Spring Street στο Μανχάταν, καθιστώντας την πιτσαρία του ένα από τα πρώτα τεκμηριωμένα μαγαζιά που πωλούσαν το πιάτο με άδεια. Σύμφωνα με τους περισσότερους λογαριασμούς, το G. Lombardi’s ήταν η πρώτη αμερικανική πιτσαρία, αλλά δεν άργησαν να εμφανιστούν παρόμοια εστιατόρια σε όλη τη Νέα Υόρκη, το Σικάγο, τη Βοστώνη, το Νιου Τζέρσεϊ και οπουδήποτε αλλού εγκαταστάθηκαν ναπολιτάνοι μετανάστες.

Το ίδιο συνέβαινε και σε διάφορα μέρη της Ευρώπης. Οι μετανάστες από τη Νάπολη έφεραν το αγαπημένο τους πιάτο μαζί τους όπου κι αν πήγαιναν, αλλά η πίτσα έγινε σούπερ-νόβα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Μέχρι τότε, η πίτσα θεωρούνταν εθνικό φαγητό στην Αμερική και οι μη Ναπολιτάνοι δημιουργούσαν τις δικές τους εκδοχές του αγαπημένου φαγητού.

Τη δεκαετία του 1950, η πίτσα συνέχισε να κατακτά τον κόσμο. Η ιδιοκτήτρια πιτσαρίας Rose Totino είχε τη λαμπρή ιδέα να πουλάει κατεψυγμένες πίτσες – η ίδια Totino της οποίας το όνομα φιγουράρει σήμερα στους κατεψυγμένους διαδρόμους των παντοπωλείων.

Δείτε το βίντεο

Το 1958, η πρώτη Pizza Hut άνοιξε στη Γουιτσιτά του Κάνσας. Ένα χρόνο αργότερα, το πρώτο Little Caesar’s άνοιξε στο Garden City του Michigan. Την επόμενη χρονιά, ήταν η Domino’s στο Ypsilanti.

Το 1962, ένας Ελληνοκαναδός ονόματι Σαμ Πανόπουλος έγινε γνωστός ως ο άνθρωπος που εφηύρε τη Χαβανέζικη Πίτσα.

Γρήγορα στο 2001 και η Pizza Hut παρέδιδε μια πίτσα με σαλάμι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Λίγο περισσότερο από μια δεκαετία μετά από αυτό, επιστήμονες που χρηματοδοτήθηκαν από τη NASA κατασκεύασαν έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή που μπορούσε να μαγειρέψει πίτσα σε ένα λεπτό και δεκαπέντε δευτερόλεπτα.

Από το 2022, όπως ανέφερε το PMQ Pizza Magazine, η παγκόσμια αγορά πίτσας ήταν μια βιομηχανία αξίας 141,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν πάνω από 75.000 σημεία πώλησης πίτσας, περισσότερα από τα μισά εκ των οποίων είναι ανεξάρτητα.

Πιθανώς δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η πίτσα είναι τόσο δημοφιλής, αλλά το γεγονός είναι ότι αυτό δεν είναι πραγματικά ένα νέο φαινόμενο. Αν και δεν είναι σαφές ποιος ακριβώς εφηύρε την πίτσα, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι τρώμε φαγητά παρόμοια με την πίτσα – και ποιος μπορεί να μας κατηγορήσει γι’ αυτό;