Θύμιζε κάτι από Φρεντ Αστέρ και Μπάστερ Κήτον, που ήταν τα κινηματογραφικά του ινδάλματα. Ωστόσο ο ίδιος έλεγε, πως ούτε χόρευε καλά, ούτε τραγουδούσε σωστά, κι όμως όλοι πίστευαν το αντίθετο. Εκεί κρυβόταν και η μαγεία του δικού του υποκριτικού ταλέντου.
Είναι πράγματι δύσκολο να χωρέσει σε ένα βιβλίο το μεγαλείο ενός ηθοποιού σαν τον Ντίνο Ηλιόπουλο, που ξεχώριζε τόσο για την ευγένεια όσο και για το ήθος του. Δύο αξίες που δίδαξε σε όλη του τη ζωή. Οντας ένας καλλιτέχνης που ανήγαγε το κωμικό σε υψηλή τέχνη, δημιούργησε τη δική του σχολή. Το υποκριτικό του ταλέντο πήγαζε μέσα από έναν αυτοσαρκασμό που πρόδιδε βαθιά καλλιέργεια και επιλογή του χιούμορ ως στάσης ζωής. Κι αυτό το ιδιαίτερο χιούμορ του ανέδιδε ένα άρωμα γαλλικής λεπτότητας. Τον χαρακτήρισαν τον πιο «Ευρωπαίο» Ελληνα ηθοποιό και δεν είχαν άδικο, αφού το παίξιμό του ήταν απίστευτα λιτό, δομημένο με γαλατική ευγένεια. Λίγες γκριμάτσες, περιορισμένες κινήσεις, απλή έκφραση και απαλή φωνή. Το γεμάτο καλοσύνη χαμόγελό του και η σχεδόν αφοπλιστική ματιά του κερδίζουν ακόμη και σήμερα τις εντυπώσεις μικρών και μεγάλων.
Υπήρξε ως ηθοποιός αυτό που λέμε «low profile», ενώ πίστευε πολύ στον εαυτό του. Ωστόσο, το «κοροϊδάκι» δεν υπήρξε ποτέ «κοροϊδάκι» για να πιστέψει πως ήταν το κέντρο της γης. Η μετριοφροσύνη ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του. Κι αυτό ήταν που τον έκανε αγαπητό και ξεχωριστό. Γι’ αυτό και ξεκίνησε με όνειρα και τέλειωσε με φιλοσοφία, μια γλυκιά φιγούρα που θύμιζε κάτι από Μπάστερ Κίτον και Φρεντ Αστέρ, που ήταν άλλωστε και τα κινηματογραφικά του ινδάλματα. Δεν τους αντέγραφε, απλώς πήρε κάτι από τον αέρα και την ντελικάτη φινέτσα τους.
Ο Ηλιόπουλος μας συντρόφευσε όλα τα απογεύματα της παιδικής και εφηβικής μας ηλικίας, τότε που η ΥΕΝΕΔ έπαιζε ελληνικό κινηματογράφο, και ήταν κάτι σαν «ασπιρίνη» στην κακοκεφιά και στη μελαγχολία της κυριακάτικης ατμόσφαιρας. Τη μια σαν «ατσίδας», την άλλη σαν «ψεύτης» ή σαν «παλικαράκι της παντρειάς», ήταν ένας ακόμη ασπρόμαυρος ήρωας εκείνων των χρόνων της δικής μας αθωότητας. Λεπτός, χαριτωμένος, ντροπαλός, πονηρός, καταφερτζής, μπαγαμπόντης, μα πάνω απ’ όλα αξιολάτρευτος! Ετσι πέρασε από τη μεγάλη οθόνη κι έτσι έμεινε στις καρδιές μας. Ενας ηθοποιός που η συμπεριφορά του απέπνεε ήθος, ευγένεια, γαλήνη, ταλέντο, γοητεία, καλλιέργεια, σοφία, χιούμορ.
Και ήταν στοιχεία του χαρακτήρα του που δεν τα αναγνώριζε μόνο το κοινό αλλά και όλοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί του.
Επαιξε Σαίξπηρ, Μολιέρο, Αριστοφάνη, Φεϊντό, αλλά και Σακελλάριο, Γιαννακόπουλο, Τσιφόρο, Ψαθά, με την ίδια ευκολία και την ίδια επιτυχία, σφραγίζοντας πάντα τους ρόλους τους με το δικό του ιδιότυπο χιούμορ και τη δική του υποκριτική «μανιέρα». Αλλωστε όλοι οι κωμικοί ηθοποιοί έχουν την προσωπική τους «μανιέρα», κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό. Χάρη σε αυτήν ξεχωρίζουν, καθιερώνονται και γίνονται αγαπητοί στο πλατύ κοινό. Η δική του μανιέρα όμως ήταν πολύ ιδιαίτερη. Είχε μεγάλη γκάμα υποκριτικών δεξιοτήτων, από τον τρόπο που μιλούσε μέχρι τον τρόπο που κινούνταν. Ο ίδιος έλεγε πως… ούτε χόρευε καλά ούτε τραγουδούσε σωστά, αν και όλοι πίστευαν το αντίθετο. Εκεί κρυβόταν και η μαγεία της δικής του υποκριτικής γλώσσας και ιδιαιτερότητας. Αλλοι τον αποκαλούσαν αστείο «κλόουν», άλλοι τζαζίστα «χορευτή», άλλοι τον δικό μας «λιγνό» και άλλοι τον πιο αυθεντικό «αριστοφανικό» ηθοποιό. Οπως και να ’ναι, ο Ντίνος Ηλιόπουλος υπήρξε ο Ντίνος Ηλιόπουλος: αυθεντικός, μοναδικός, αναντικατάστατος. Λειτουργώντας με το ενστικτώδες και ευρηματικό αυτοσχεδιαστικό του ταλέντο, δημιούργησε έναν κωμικό χαρακτήρα πολύ διαφορετικό από τους υπόλοιπους –πολύ άξιους επίσης– της γενιάς του. Απλώς, η μεγαλοαστική καταγωγή και η αριστοκρατική παιδεία του έφεραν έναν άλλο αέρα στα μαυρόασπρα καντράν της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής.
Ας φτιάξουμε λοιπόν ανάλογη ατμόσφαιρα, βάζοντας τζαζ μουσική για απαλή υπόκρουση, πίνοντας δύο γουλιές από γαλλική σαμπάνια, και ας ξεφυλλίσουμε το βιβλίο της ζωής ενός αληθινού «ήρωα», ο οποίος δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μου ή κάποιος ψεύτικος χαρακτήρας μυθιστορηματικού σεναρίου. Είναι ο ίδιος ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Πιο αληθινός, πιο χαμογελαστός και πιο ανθρώπινος από ποτέ. Χαρείτε τον!
Mάκης Δελαπόρτας
Το βιβλίο της ζωής του μεγάλου ηθοποιού που χαρακτηρίστηκε ως «ο πιο Ευρωπαίος Ελληνας κωμικός», ο δικός μας Φρέντ Αστέρ. Γνωρίστε μέσα από τις πολύτιμες εικόνες από το προσωπικό του αρχείο, τη βαθιά καλλιέργεια, την έμφυτη φινέτσα και το φιλοσοφημένο χιούμορ που τον οδήγησαν στη θεαματική πορεία του στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Ο πρίγκιπας Γουίλιαμ και Κέιτ Μίντλετον ποζάρουν «μετά από μια δύσκολη χρονιά» με τον Τζορτζ, τη Σάρλοτ και τον Λούις στο αγαπημένο τους καταφύγιο στο Νόρφολκ, όπου η πριγκίπισσα ανάρρωσε από τον καρκίνο.
Εν μέσω των τελευταίων εξελίξεων στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας, μία έρευνα της Le Monde ταράσσει και πάλι τα νερά φέρνοντας στο φως αποκαλύψεις για τον Μακρόν την περίοδο πρωθυπουργίας του Ατάλ
«Δεύτερο ημίχρονο» μετά τις χθεσινές σκηνές έντασης στη Λάρισα με τον Κώστα Αγοραστό να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να κινηθεί νομικά κατά των δραστών. Τι ανέφερε ο Νίκος Πλακιάς.
Πολλά θα έχουμε να θυμόμαστε από το 2024 που σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά. Οι New York Times κάνουν μια μικρή αναδρομή στα γεγονότα που καθόρισαν τη χρονιά μέσα από φωτογραφίες.
Ο Τζέιμς Μίντλετον δηλώνει υπερήφανος μπαμπάς σκύλου και έχει μιλήσει δημόσια για την σκυλίτσα του Ella η οποία του έσωσε τη ζωή. Στο βίντεο πρωταγωνιστεί το δεύτερο παιδί του, η Isla.
Η ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, μέσα από τα μάτια του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και με τον Χρήστο Μάστορα στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι αυτή που ξεχωρίζει στις νέες ταινίες της εβδομάδας.
«46+Sexy» είναι ο τίτλος της νέας του παράστασης, ένα mix and match μουσικό, σατιρικό θέαμα, που έρχεται να σκανδαλίσει και να ταράξει τις ήσυχες Δευτέρες μας.
