Οι Illuminati, ο Τσε και ο αγωνιστής Γεωργούλης

Στην αρχή ήταν ο καβγάς με τον Πολάκη. Μετά ήρθε η επίθεση του Παπαδημούλη στον φράχτη του Εβρου. Και, τώρα, όταν έσκασε η υπόθεση του άλλου μεγάλου αγωνιστή της Αριστεράς και εξίσου μεγάλου καλλιτέχνη Γεωργούλη, έγινε ένα μέγα μπάχαλο σχετικά με το τι ήξεραν ή δεν ήξεραν και από πότε ο Τσίπρας και η δημογεροντία του ΣΥΡΙΖΑ και, κυρίως, σε σχέση με κάτι απίθανους κομματικούς τύπους που σκάσανε μύτη να υπερασπιστούν αυτόν τον γίγαντα του ήθους, της δημοκρατίας και της τέχνης. Και, όλα αυτά, μέσα στις λίγες ημέρες από τότε που ξεκίνησε, άτυπα έστω, αλλά πολύ ουσιαστικά, η προεκλογική περίοδος. Επιπλέον, θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και μία σειρά ακόμα από αντίστοιχα αυτογκόλ των συριζαίων των ίδιων ημερών. Αλλά αυτά είναι αρκετά για να φανεί καθαρά πόσο πολύ δεν το έχουν με το timing της εκλογικής αναμέτρησης.

Πάντως, την ίδια ώρα και εν μέσω των ίδιων συνθηκών, ο Τσίπρας, να το σημειώσουμε εκ νέου, σηκώθηκε και πήγε στο Βερολίνο, να «φιλήσει το δαχτυλίδι» του Σολτς. Δηλαδή να βάλει υποψηφιότητα ως ο πιο πρόθυμος «ακόλουθος» της γερμανικής πολιτικής στην Ελλάδα. Βέβαια, ο ίδιος είπε κάτι σαν «να ενισχύσουμε τις συνεργασίες των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη» και τέτοια, όταν συνάντησε τον καγκελάριο: ε, αν ήταν ο Πινόκιο, η μύτη του θα είχε φτάσει δυο μέτρα: γι’ αυτό πήγε; Αν ήταν γι’ αυτό, θα είχε και σε πολλούς άλλους να πάει. Πήγε όμως στο μεγάλο αφεντικό, να φιλήσει το χέρι που ίσως τελικά να κουνάει αόρατα την κουτάλα του σχηματισμού της επόμενης κυβέρνησης. Λοιπόν, ο άνθρωπος όντως έχει άλλο επίπεδο απ’ τους δικούς του: όσο αυτοί κάνουν ό,τι μπορούν για να γκρεμίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντίστροφη μέτρηση για τις κάλπες, ο Τσίπρας χτίζει ένα «υβριδικό» μέλλον, περίπου ό,τι κι αν βγάλουν αυτές.

Εν τω μεταξύ όμως οι δικοί του οι τηλεστάρ το έχουν γυρίσει στην κωμωδία. Σε αυτό το είδος φαίνεται ότι ήθελε να διαπρέψει και ο ηθοποιός Γεωργούλης. Αλλά μετά τις φρικτές καταγγελίες για βιασμό και πολύ ξύλο εις βάρος μιας αθώας γυναίκας (που υπέφερε στα χέρια του αλλά και που, ευτυχώς, είχε τη δύναμη μετά να κινηθεί απόλυτα σωστά), εκείνος αποκάλυψε την «αλήθεια»: είναι πολιτική δίωξη, όχι προσωπική. Δεν έχει να κάνει, λέει, με κάποιον που είναι αντιμέτωπος με αυτά τα βαριά ποινικά εγκλήματα. Οχι. Είναι πολιτική μάχη: το σύστημα τον χτυπάει για τις ιδέες του, για το έργο του, για την αγάπη που του έχει η κοινωνία, για το πάθος με το οποίο τον στηρίζει. Και όλα αυτά συμβαίνουν εις βάρος του την ώρα που είναι έτοιμος να ριχτεί στον προεκλογικό πόλεμο κατά της… τυραννίας. Τυχαίο; Δεν νομίζω…

Αυτός ο αγνός αγωνιστής, ο δάσκαλος του ήθους, ο γίγαντας του δικαίου, έχει πέσει θύμα μιας τεράστιας διεθνούς καλοστημένης σκευωρίας που εξυφάνθηκε ακριβώς επειδή είναι αυτός που είναι. Και που σύμφωνα με εξακριβωμένες πλέον πληροφορίες εκτός από τους εσωτερικούς εχθρούς του, περιλαμβάνει βέβαια και την πονηρή βελγική εισαγγελία, αλλά, πίσω από αυτήν, στο επίκεντρο, τους Illuminati: εκείνοι έδωσαν την εντολή εξόντωσης, σε απόρρητη διεθνή σύσκεψη πέρυσι το καλοκαίρι στη Λίμνη Πλαστήρα.

Επειδή γνωρίζουν τη δύναμή του να αλλάξει τον κόσμο προς το καλό: βλέπουν ότι είναι ένας νέος Τσε που απειλεί συθέμελα την παγκόσμια νέα τάξη τους. Και λένε: τσου! Ομως ο σύντροφος αγωνιστής Γεωργούλης δεν θα τους κάνει τη χάρη. Και ο λαός δεν μασάει. Και τώρα που εκείνος μίλησε και άνοιξε την πόρτα στην αλήθεια, αυτή θα πάρει μαζί της όλους τους δολοπλόκους συκοφάντες που θέλουν να τον βγάλουν απ’ τη μέση.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ