Όποιος έχει ταξιδέψει έστω και μια φορά (γιατί για ταξίδι πρόκειται) στο σύμπαν της Λένας Κιτσοπούλου ξέρει ακριβώς τι να περιμένει μπαίνοντας στη σκηνή «Κοτοπούλη» Εθνικού Θεάτρου.
Ο λόγος για την πολυαναμενόμενη παράσταση «Μια νύχτα στην Επίδαυρο» την οποία έγραψαν η Λένα Κιτσοπούλου και ο Γιάννης Αστερής και σκηνοθετεί για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου ο Νίκος Καραθάνος.
Και μόνο το καστ ήταν αρκετό για να κάνει πολύ κόσμο να συζητά για την παράσταση και να περιμένει με ανυπομονησία την πρεμιέρα της.
Κάποιοι από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς τους, δέχτηκαν να παίξουν στην παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου και του Νίκου Καραθάνου και να… σατιρίσουν ανελέητα τους εαυτούς τους.
Γιατί ακριβώς αυτό η παράσταση. Μια φάρσα. Μια κωμωδία που έχει σκοπό να σατιρίσει ολόκληρο το ελληνικό θέατρο και δεν χαρίζεται σε κανέναν (σε ΚΑΝΕΝΑΝ όμως).
Μια νύχτα στην Επίδαυρο…
Η αυλαία ανοίγει και μεταφερόμαστε στην Επίδαυρο, όπου μια παράσταση μόλις έχει τελειώσει.
Η πρωταγωνίστρια, μια καταξιωμένη ηθοποιός που… ξέρει ο αξίζει, ο πρωταγωνιστής που… θεωρεί ότι παίζει μόνος του, μια πρωτοεμφανιζόμενη ηθοποιός, η οποία από τη μια δεν μπορεί να πιστέψει ότι έπαιξε στην Επίδαυρο και από την άλλη… θεωρεί ότι αξίζει περισσότερο από την πρωταγωνίστρια.
Γύρω τους ένα τσούρμο «θεατρόφιλοι» που… πασχίζουν να τους πείσουν ότι είναι αυτοί κι άλλος κανείς.
Στην εξίσωση μπαίνει και η διευθύντρια του Φεστιβάλ, η οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά της ότι αυτή ήταν η καλύτερη παράσταση που έχει δει στη ζωή της, ή η χειρότερη. Κανείς δεν έχει καταλάβει.
Καθώς και ο ένας ενδυματολόγος, ο οποίος είχε μεγάλα όνειρα για το εξωτερικό, όμως έμεινε να κάνει μια Επίδαυρο κι ένα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και να… τραγουδά «γ@μώ την Πάτρα».
Όλη αυτή η αλλοπρόσαλλη παρέα καταλήγει μετά την παράσταση σε μια φημισμένη ταβέρνα στο Λυγουριό, με όνομα «Ταγρίμια», ιδιοκτήτρια της οποίας είναι η Βούλα. Ένας «προβληματικός άνθρωπος» με άδεια οπλοφορίας.
Το τι συμβαίνει εκεί μπορείτε να το φανταστείτε. Κι αν δεν μπορείτε να φανταστείτε, μπορείτε να το δείτε στη σκηνή «Κοτοπούλη» του Εθνικού Θεάτρου έως τις 19 Μαΐου.
Και τελικά;
Η Λένα Κιτσοπούλου αποφάσισε φέτος, λίγες εβδομάδες πριν την επίσημη έναρξη του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου να σατιρίσει ΟΛΟ το ελληνικό θέατρο με φόντο όσα συμβαίνουν όταν κλείνουν οι προβολείς του θρυλικού θεάτρου.
Άλλωστε το συνηθίζει σε όλα τα έργα της να μιλά με τον δικό της ιδιαίτερο και αρκετά δηκτικό τρόπο για την ελληνική κοινωνία. Αυτή τη φορά αποφάσισε να ασχοληθεί με το σινάφι της. Με τα καλά και τα κακά.
Δεν διστάζει να μιλήσει για τους φτασμένους ηθοποιούς που δεν δίνουν χώρο σε νέα ταλέντα, επειδή φοβούνται μην τους κλέψουν τη δόξα, για τους ηθοποιούς – ψώνια που θεωρούν ότι «μόνο εγώ», για ανθρώπους με τσακισμένα όνειρα, αλλά και για την Επίδαυρο, στην οποία κατά καιρούς έχουμε δει… ανεκδιήγητες παραστάσεις.
Το πιο εντυπωσιακό όμως, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι οι περισσότεροι ηθοποιοί δέχτηκαν να ανέβουν στη σκηνή και να σατιρίσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Κάθε ένας από τους ηθοποιούς, οι περισσότεροι χωρίς όνομα, μέσα στον ρόλο τους αναφέρονται σε πράγματα που έχουν πει, κάνει ή… σε πράγματα που λένε άλλοι για εκείνους κι έχουν εδραιωθεί πλέον.
Εν κατακλείδι…
Το κείμενο και η σκηνοθεσία είναι αρκετά καλά, ενώ η παράσταση βγάζει αρκετό γέλιο, ακόμα και με κάποια αστεία για τα οποία λίγο αργότερα… ντρέπεσαι που γελάς.
Μόνο που για να καταλάβεις κάποια από τα αστεία πρέπει να είσαι θεατρόφιλος και πάνω από κάποια ηλικία. Για παράδειγμα, το ότι για πολλά χρόνια μπέρδευαν την Σαββίνα Γιαννάτου με την Έλλη Πασπαλά έπρεπε να μου το πει η διπλανή μου, ειδάλλως θα έχανα το αστεία, όπως συνέβη και με αρκετές ακόμα ατάκες.
Όσον αφορά στις ερμηνείες, όταν έχεις ένα τόσο δυνατό καστ ηθοποιών είναι πρακτικά αδύνατο να μην έχεις ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα πάνω στη σκηνή.
Πολύ ευχάριστη έκπληξη η Χάρις Αλεξίου, η οποία μετά το Maestro, όπου εντυπωσιάζει με την ερμηνεία της, δείχνει ότι μπορεί να παίξει αξιοπρεπώς και στο θέατρο, που η δυσκολία ανεβαίνει κατακόρυφα.
Ειδική μνεία…
Αν όμως έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιον από τους ηθοποιούς, αυτός θα ήταν ο Γιάννης Κότσιφας.
Ο Γιάννης Κότσιφας που ακολουθεί την Λένα Κιτσοπούλου στις τελευταίες της παραστάσεις και… χρειάστηκε απλά μια κολλητική ταινία για να πει μια ολόκληρη ιστορία στην παράσταση «Τα νέα μου είναι σαρωτικά», τώρα καταφέρνει να πει τη δική του ιστορία κρατώντας μια κρεμάλα στο χέρι για το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης.
Αξίζει;
Αν σας αρέσουν οι παραστάσεις της Λένας Κιτσοπούλου θα λατρέψετε το «μια νύχτα στην Επίδαυρο». Αν πάλι δεν είστε μεγάλος φαν της δουλειάς της, ή δεν έχετε δει προηγούμενες παραστάσεις αυτή θα σας φανεί… λίγο περίεργη.
Η ποσότητα γλυκού νερού που χάθηκε σε μια δεκαετία ξεπερνά κατά 35.000 φορές τη λίμνη του Μαραθώνα. Η προειδοποίηση του ΟΗΕ και ο ρόλος της κλιματικής αλλαγής.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Στην πρώτην πανελλαδική έρευνα για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών καταγράφεται η απογοήτευση των Ελλήνων για τις συνέπειες στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και την ομογένεια.
Προωθούνται αλλαγές για 1.213 νέους διορισμούς στη Δημοτική Αστυνομία σε 158 δήμους - Οι δημοτικοί αστυνομικοί θα μπορούν να ανακρίνουν, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις
Το έργο, που ονομάζεται «Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου» (La Basilica di San Pietro), ξεκίνησε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα και εκπονήθηκε από τη Microsoft και το Βατικανό.
Στη μελέτη «Ιστορία, έθνος και μυθιστόρημα στη Μεταπολίτευση» ο Δημήτρης Τζιόβας προσεγγίζει τη σχέση λογοτεχνίας και έθνους μέσα από τις μεταμορφώσεις του λεγόμενου «ιστορικού μυθιστορήματος», της μνήμης και των τραυμάτων
Μετά από 24 χρόνια αναμονής, ο «Μονομάχος» επέστρεψε στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα είναι αν το sequel του Ρίντλεϊ Σκοτ θα φανεί αντάξιο της ιστορίας του.
