H ΕΠΟ του Μπαλτάκου γελοιοποιεί το θεσμό του Κυπέλλου

Θα μπορούσε να είναι το θέμα της καλοκαιρινής επιθεώρησης του συμπαθέστατου Μάρκου Σεφερλή στο Δελφινάριο, ο τελικός του εφετινού Κυπέλλου, με όσα απίστευτα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα.

Κάθε φορά που λες ότι τελείωσε, αποκλείεται να υπάρχει κάτι άλλο, έρχεται η ίδια η πραγματικότητα να σε διαψεύσει και να επιβεβαιώσει την πλήρη ανικανότητα της ΕΠΟ να διοργανώσει έναν αγώνα που σε άλλες χώρες είναι γιορτή, είναι διασκέδαση, είναι η ομορφιά του ποδοσφαίρου.

Η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία έχει καταφέρει να μην θέλει κανείς το συγκεκριμένο… προϊόν. Πρώτα η Κύπρος, μετά ο Βόλος και τώρα η Λάρισα κάνουν τα πάντα να μην γίνει ο αγώνας στα μέρη τους και εξορκίζουν τη διεξαγωγή του.

Και να μην θυμίσουμε τον περισπούδαστο Πρόεδρο της ΕΠΟ που επί μήνες σε κάθε λογής συνέντευξη σε ΜΜΕ της επαρχίας, ανέφερε την πιθανότητα διεξαγωγής του στις ΗΠΑ, την Αγγλία και την Αυστραλία, κάτι που φυσικά δεν ίσχυε και αποτελούσαν σενάρια στην καλπάζουσα φαντασία του Τάκη Μπαλτάκου.

Αλλωστε η ίδια η ΕΠΟ σε ανακοίνωση της στις 18 Απριλίου τόνιζε ότι η η «οποιαδήποτε αλλαγή γηπέδου είναι εκτός προκήρυξης και απαιτεί τη συναίνεση των δύο ομάδων.» Αρα όσα δήλωσε δεξιά και αριστερά εδώ και καιρό ο Μπαλτάκος ήταν εκτός προκήρυξης και άνευ ουσίας. Είναι πραγματικά παγκόσμιο φαινόμενο η ίδια η Ομοσπονδία με ανακοίνωση της να διαψεύδει τον Πρόεδρο της…

Και πλέον, παρότι απομένει λιγότερος από ένας μήνας, για τη διεξαγωγή του, ουσιαστικά ουδείς γνωρίζει που θα γίνει και με ποιο τρόπο, αποκαλύπτοντας εύγλωττα την ανικανότητα της ΕΠΟ.
Stop δέχθηκαν ακόμα και από τον Δήμαρχο Λάρισας στην επικείμενη συμφωνία για το ΑEL FC Arena που είναι το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ του τελικού Κυπέλλου. Κι ακόμα δεν έχει μιλήσει η Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας που έχει τον τελευταίο λόγο για την τέλεση του παιχνιδιού.

Η Εθνική ομάδα και ο θεσμός του Κυπέλλου είναι οι δύο βασικοί τομείς ευθύνης της ΕΠΟ. Όχι οι μοναδικοί αλλά οι πιο σημαντικοί. Όταν λοιπόν έχεις αποτύχει πανηγυρικά στη διοργάνωση του τελικού Κυπέλλου, μονόδρομος είναι η παραίτηση.

Αν δεν μπορείς να διοργανώσεις ένα παιχνίδι, εάν δεν ξέρεις που θα το κάνεις, αν αδυνατείς να εξασφαλίσεις στοιχειώδεις συνθήκες διεξαγωγής, τότε πως μπορεί να είσαι ικανός να διοικήσεις ολόκληρο το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου;

Ακόμα και διοικήσεις του παρελθόντος στην ΕΠΟ, όπως του Σαρρή ή του Γκιρτζίκη που έχουν χρησιμοποιηθεί πολλές φορές ως παράδειγμα προς αποφυγή, έναν τελικό κατάφερναν να τον διοργανώσουν ή τουλάχιστον να τον προγραμματίσουν, αντιθέτως με τη διοίκηση Μπαλτάκου.

Οσο λοιπόν παραμένει στη θέση του και δεν παραιτείται, μεγεθύνει το κακό που έχει προκαλέσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο!

Το μοναδικό που έχει καταφέρει είναι να βάλει το όνομα του δίπλα στους λαμπρούς προκατόχους του, τον Σαρρή και τον Γκιρτζίκη. Και σίγουρα υπάρχει ακόμα πεδίον δόξης λαμπρόν μπροστά του, ώστε και να τους ξεπεράσει…