Κάι Βέγκνερ: το νέο «αφεντικό» στο Βερολίνο

«Είμαι πολύ ωραίος τύπος», λέει για τον εαυτό του αυτάρεσκα, αλλά και καθησυχαστικά ο νέος κυβερνήτης-δήμαρχος της πόλης-κρατιδίου του Βερολίνου, Κάι Βέγκνερ.

Ανέλαβε επίσημα καθήκοντα την Πέμπτη, ένα 24ωρο μετά τη συγκρότηση της νέας τοπικής κυβέρνησης συνασπισμού μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών.

Η εκλογή του συνιστά μια τεράστια αλλαγή. Κατά ορισμένους, δε, στέλνει μηνύματα στην κεντρική πολιτική σκηνή στη Γερμανία.

Εδώ και 22 χρόνια το κρατίδιο του Βερολίνου κυβερνάται από τους Σοσιαλδημοκράτες, τα 17 στο πλαίσιο ενός αριστερού συνασπισμού.

Η τελευταία φορά οι Χριστιανοδημοκράτες είχαν αναδειχθεί πρώτη πολιτική δύναμη σε τοπικό επίπεδο ήταν το 1999 υπό τον Έμπερχαρντ Ντίπγκεν.

Η κυβέρνησή του κατέρρευσε με πάταγο το 2021 έπειτα από πρόταση μομφής, υπό το βάρος του τραπεζικού σκανδάλου με την κρατική Bankgesellschaft Berlin, που έπνιξε τη γερμανική πρωτεύουσα στα χρέη.

Οι Βερολινέζοι θα έκαναν χρόνια να ξεχάσουν αυτό το στραπάτσο και πιθανόν θα συνέχιζαν να τιμωρούν τους Χριστιανοδημοκράτες, εάν οι Σοσιαλδημοκράτες δεν ήταν συγκεντρώσει ένα σωρό προβλήματα στην δική τους «καμπούρα».

Το Νο1 είναι μακράν η στεγαστική κρίση στη γερμανική πρωτεύουσα, που τα τελευταία χρόνια έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις.

Έγιναν ακόμη μεγαλύτερες εν μέσω πληθωρισμού, στο φόντο και της δυσλειτουργικής (για τα γερμανικά δεδομένα) γραφειοκρατίας στην πόλη-κρατίδιο, που μέχρι πρότινος κυβερνούσε μια κυβέρνηση συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Αριστεράς, εν μέσω σοβαρών διαφορών.

Η χαριστική βολή δόθηκε με το εκλογικό χάος του 2021.

Οι τοπικές εκλογές στιγματίστηκαν από σωρεία παρατυπιών και λαθών, που οδήγησε το Συνταγματικό Δικαστήριο να ζητήσει επαναληπτικές εκλογές.

Έγιναν τον περασμένο Φεβρουάριο και ήταν αυτές που τελικά ανέδειξαν τους Χριστιανοδημοκράτες πρώτο κόμμα, αφήνοντας δεύτερους τους Σοσιαλδημοκράτες.

Τώρα, γίνονται οι εταίροι τους στην νέα τοπική κυβέρνηση συνασπισμού.

Η επικεφαλής τους στο Βερολίνο -πρώτη γυναίκα δήμαρχος της πόλης και πρώην υπουργός Οικογένειας της Γερμανίας στην τελευταία κυβέρνηση «μεγάλου συνασπισμού» υπό την Άνγκελα Μέρκελ- αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομίας, Ενέργειας και Επιχειρήσεων του Βερολίνου.

Αλλαγή «σελίδας» σε άγνωστο «κεφάλαιο»

Η συμφωνία προκάλεσε πολλούς κραδασμούς, ένθεν κακείθεν.

Στους Χριστιανοδημοκράτες πολλοί διαμαρτύρονται ότι έγιναν πολλές παραχωρήσεις.

Στους Σοσιαλδημοκράτες του Βερολίνου υπάρχουν έντονες διαφωνίες για τον «μεγάλο συνασπισμό» σε… τοπική έκδοση.

Μόλις το 54,3% των μελών του κόμματος στη γερμανική πρωτεύουσα ψήφισαν υπέρ της συγκρότησής του.

Γεγονός που αποτυπώθηκε και στις τρεις ψηφοφορίες που χρειάστηκε να γίνουν την Πέμπτη -πράγμα ασυνήθιστο- προκειμένου η εκλογή του Κάι Βέγκνερ να επικυρωθεί από την τοπική Βουλή.

Απτόητος από τους ενδοκυβερνητικούς διχασμούς, ο Χριστιανοδημοκράτης νέος κυβερνήτης-δήμαρχος διακηρύττει ότι θα κάνει πράξη αυτό που υποσχέθηκε προεκλογικά.

Να κάνει το Βερολίνο «μια καινούργια αρχή», με «ρεαλιστικές λύσεις για όλους» και να ξαναποκτήσει την αίγλη του ως μια οικονομικά ζωντανή διεθνής μητρόπολη.

Θέλει να την κάνει πιο φιλική ως προς τα αυτοκίνητα -πρακτικά «ξηλώνοντας» την ατζέντα των μέχρι πρότινος συγκυβερνώντων Πρασίνων.

Με ισχυρή αστυνομική δύναμη, στο πνεύμα των Χριστιανοδημοκρατών για «νόμο και τάξη».

Με διοίκηση που θα συμβαδίζει με την ψηφιακή εποχή.

Λέει ότι θέλει να κυβερνά χωρίς γραβάτα.

Προβάλλοντας ταυτόχρονα το προφίλ του συντηρητικού και του  προοδευτικού, ηγείται μιας πολυσυλλεκτικής 11μελούς περιφερειακής κυβέρνησης, που περιλαμβάνει επτά γυναίκες, έναν ανοιχτά ομοφυλόφιλο και δύο μειονοτικού υπόβαθρου υπουργούς.

Ο μουσικός με καταγωγή από την Τανζανία, Τζο Τσιάλο αναλαμβάνει το τοπικό υπουργείο Πολιτισμού.

Η ιρανικής καταγωγής δικηγόρος Φέρολ Μπάντενμπεργκ -μέχρι πρότινος αναπληρώτρια επικεφαλής της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος, γνωστή ως «κυνηγός» της ακροδεξιάς του AfD- είναι η νέα τοπική υπουργός Δικαιοσύνης.

Είναι ουσιαστικά η απάντηση του Βέγκνερ στις επικρίσεις που δέχεται ακόμη και μέσα στο ίδιο του το κόμμα -και δη από τον γενικό γραμματέα των Χριστιανοδημοκρατών, Μάριο Τσάια- ότι στην πραγματικότητα ρέπει προς την άκρα Δεξιά.

Αρκετοί παραμένουν δύσπιστοι, κάνοντας λόγο για πιθανό «προπέτασμα καπνού».

«Στοιχήματα» και προκλήσεις

Κυριακή κοντή γιορτή, που λένε, όλα αυτά θα φανούν.

Ο Βέγκνερ δεν έχει άλλωστε πολλά περιθώρια χρόνου.

Λόγω του ότι εξελέγη με επαναληπτικές εκλογές, η θητεία του δεν μετρά από την αρχή, αλλά είναι «κουτσουρεμένη».

Αντί για πενταετής, είναι τριετής.

Τόσο οι Χριστιανοδημοκράτες  όσο και οι Σοσιαλδημοκράτες θα πρέπει να παρουσιάσουν έργο, για να μην καταποντιστούν στις επόμενες τοπικές εκλογές, το 2026.

«Πάνω από όλα θέλουμε να διασφαλίσουμε ότι το Βερολίνο λειτουργεί λίγο καλύτερα κάθε μέρα,  με σκληρή δουλειά και καλές ιδέες», έγραψε ο Βέγκνερ στο Twitter.

«Αυτό είναι το καλύτερο».

Για τον πρώην ασφαλιστή από το Σπαντάου -που πολλοί Βερολινέζοι θεωρούν ότι δεν ανήκει πραγματικά στη γερμανική πρωτεύουσα- είναι ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα. Και δη πολιτικό.

«Βαμμένος» Χριστιανοδημοκράτης από τα νιάτα του, έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής καριέρας του στην Μπούντεσταγκ, την ομοσπονδιακή Βουλή.

Ήταν στα έδρανά της από το 2005 έως το 2021, ασχολούμενος κυρίως με την στεγαστική πολιτική, προτού αποφασίσει να διεκδικήσει πρώτη φορά προ διετίας, πλην όμως τότε μάταια, το αξίωμα του κυβερνήτη-δημάρχου του Βερολίνου.

Η φετινή εκλογή του εξέπληξε πολλούς. Για τον ίδιο αποτελεί ταυτόχρονα μια ρεβάνς και μια πρόκληση.

Συνάδελφοί του τον χαρακτηρίζουν «τυπικό Βερολινέζο», «λίγο τραχύ», με χάρισμα στις δημόσιες σχέσεις και δίψα για εξουσία.

Οι σχέσεις πάντως του τοπικού παραρτήματος των Χριστιανοδημοκρατικών στο Βερολίνο με την ηγεσία του κόμματος δεν θεωρούνται οι καλύτερες. Τουλάχιστον έως τώρα.

Ωστόσο πολλοί θεωρούν ότι οι εξελίξεις στο Βερολίνο αποτελούν ένα κρίσιμο «πείραμα».

Αν και τοπικού χαρακτήρα, εκτιμάται ότι μπορεί να «κρύβει» μηνύματα με αποδέκτες και σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

Οι επόμενες εθνικές εκλογές είναι προγραμματισμένες το 2025. Ήδη πάντως η κυβέρνηση συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελεύθερων υπό τον Όλαφ Σολτς εμφανίζει όλο και πιο βαθιές ρωγμές.