Τα δύο πρώτα ματς στο ΣΕΦ; Μια μονομαχία του υψηλότερου επιπέδου που κρίθηκαν σε μεγάλο βαθμό από x-factors. Τα δύο επόμενα στην Πόλη; Προφανώς απρόβλεπτα. Πολλώ δε μάλλον αν επιβεβαιωθεί το αυτονόητο. Αν ο Γιώργος Μπαρτζώκας «απαντήσει» στις προκλήσεις που έβαλε ήδη στην σκακιέρα αυτής της παρτίδας ο Δημήτρης Ιτούδης.
Τι είδαμε στο ΣΕΦ; Τον Ολυμπιακό να επενδύει στον αέρα της καλύτερης ομάδας και να μην αλλάζει πολλά πράγματα στο παιχνίδι του έχοντας κατά νου πως ως εδώ αυτή η πετυχημένη συνταγή του χάρισε το Νο1 στη regular season και τα εγκώμια όλης της μπασκετικής Ευρώπης. Και την Φενέρ υποχρεωτικά με αυτά τα δεδομένα να… σκάβει βαθύτερα.
Να προσπαθεί να επιβάλλει χαμηλό ρυθμό. Να επενδύει ένα μεγάλο κομμάτι της τακτικής της στα «ψηλά» σχήματα. Να κερδίζει «καθαρά» τη μάχη των ριμπάουντ και να διαχειρίζεται καλά το σχετικά μικρό rotation της από τις ηχηρές απουσίες (Γουίλμπεκιν, Μπούκερ, Μπιέλιτσα).
Κάπως έτσι προέκυψαν δύο παιχνίδια με πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Στο πρώτο νίκησε ο Ολυμπιακός διότι κάποια στιγμή ο Αιζάια Κάαναν πήρε φωτιά και με 6/7 τρίποντα διέλυσε το αμυντικό πλάνο των Τούρκων.
Στο δεύτερο νίκησαν οι φιλοξενούμενοι γιατί ο Κάρσεν Έντουαρντς (16 πόντοι) ήρθε από το πουθενά στο τέλος της πρώτης περιόδου και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για να μετατραπεί το 26-10 υπέρ των Ερυθρόλευκων σε 37-34 με τη λήξη του ημιχρόνου και να βάλει την παρτίδα προς διαπραγμάτευση από την αρχή.
Κλειδί για τον Ολυμπιακό στο πρώτο παιχνίδι ότι κράτησε τους Τούρκους στους 68 πόντους (ο ίδιος έβαλε 79) ενώ ο μέσος όρος τους είναι στο 84! Κλειδί για την Φενέρ στο δεύτερο οι 17 παραπάνω κατοχές μέσα από τα επιθετικά της ριμπάουντ που ανέβασαν το σκορ της ως το 82 (ο Ολυμπιακός έβαλε 78, ουσιαστικά δηλαδή είχε την ίδια παραγωγή).
Θα δούμε ξανά το ίδιο έργο; Μοιάζει απίθανο. Είναι βέβαιο πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του ήδη έχουν μπει στον πειρασμό να βρουν τις απαντήσεις που έλειψαν. Είτε αυτές αφορούν σε συνήθειες του Ολυμπιακού που δεν βγήκαν, είτε αφορούν σε νεοτερισμούς –κυρίως στο rotation-: 100% οι Ερυθρόλευκοι θα έχουν μαζί τους ένα καινούργιο καπέλο. Τώρα αν από εκεί θα βγάλουν… λαγούς αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
Το σημείο «μηδέν» είναι δεδομένα το ριμπάουντ. Αυτό ανοίγει τον ρυθμό. Αυτό δίνει εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο. Αυτό ελέγχει και τις «κατοχές» που σε μια τόσο οριακή παρτίδα έχουν τεράστια σημασία.
Στα δύο παιχνίδια στο Φάληρο ο Ολυμπιακός πήρε 58 εκ των οποίων μόλις 11 επιθετικά. Η Φενέρ συνολικά πήρε 10 παραπάνω, από τα 68 όμως τα 24 ήταν επιθετικά. Η διαφορά είναι μεγάλη. Θα ακολουθήσουν οι Ερυθρόλευκοι σε ψηλότερα σχήματα; Θα δούμε πχ τον Μπολομπόι στο «4»; Τον Παπανικολάου στο «2»; Κάποια πεντάδα με ταυτόχρονη παρουσία του Πίτερς και του Βεζένκοφ; Ή ακόμη και έναν πολύ μεγαλύτερο ρόλο για τον «αθλητικό» Σακίλ ΜακΚίσικ;
Ο Ολυμπιακός ως εδώ πήγαινε με μέσο όρο 34 ριμπάουντ και ο ρυθμός του, τον ανέβαζε στο εκπληκτικό 21 στις ασίστ και στους 84 πόντους. Οι αντίστοιχοι αριθμοί του με τη Φενέρ στους δύο πρώτους προημιτελικούς ήταν 29-17-78,5 και το χειρότερο; 10,5 λάθη ανά παιχνίδι! Αν επιστρέψει στις εργοστασιακές ρυθμίσεις θα επιστρέψει και τη σειρά στο ΣΕΦ.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ξέρει. Και όλα τα φώτα πια είναι στραμμένα πάνω του.
Οι Γλύξμπουργκ επέλεξαν για επίθετο το «De Grece», το οποίο παραπέμπει σε αξίωμα και δείχνει την εμμονή τους με τον τίτλο, τον οποίο ο ελληνικός λαός τους αφαίρεσε με το δημοψήφισμα του 1974.
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
