Η μεγάλη επιστροφή του Ρουντ Φαν Νιστλερόι

Εκεί στο ξεκίνημα του αιώνα ο Ρουντ Φαν Νιστελρόι ήταν μια κανονική… μηχανή των γκολ: ένα ποδοσφαιρικό «θωρηκτό» που με τα χρώματα της Αιντχόφεν, -κυρίως- της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, της Ρεάλ Μαδρίτης και της εθνικής Ολλανδίας δικαίως κέρδισε μια θέση στους κορυφαίους φορ της γενιάς του. Πως το είπε κάποτε για εκείνον ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον; «Ο καλύτερος επιθετικός που είδε ποτέ το κοινό του Ολντ Τράφορντ».

Δύο δεκαετίες μετά ο Νιστελρόι φαίνεται πως βάλθηκε να επιστρέψει και μάλιστα δριμύτερος, σπάζοντας «αυγά» και φτιάχνοντας «ομελέτα» σε πιάτο που δεν θα περίμενε κανείς. Διότι σπανίως οι πραγματικοί σταρ του ποδοσφαίρου γίνονται προπονητές. Και σπανιότερα αυτό συμβαίνει με τους σέντερ φορ.

Ο Ολλανδός όμως μάλλον θέτει υποψηφιότητα ως «εξαίρεση» στον κανόνα. Χθες οδήγησε την Αιντχόφεν στον δεύτερο τίτλο της χρονιάς, καθώς έπειτα από την καλοκαιρινή κατάκτηση του Σούπερ Καπ πρόσθεσε στην τροπαιοθήκη της και το κύπελλο Ολλανδίας επικρατώντας του Άγιαξ στην διαδικασία των πέναλτι.

Μια ήδη ακριβή συλλογή που τραβά τα βλέμματα και που μπορεί κάλλιστα να εμπλουτισθεί με ένα εισιτήριο για τους ομίλους του επόμενου Champions League μέσω της δεύτερης θέσης του πρωταθλήματος (είναι στο +3 από τον Άγιαξ, τέσσερις στροφές πριν το φινάλε).

Η PSV είναι αήττητη εδώ και 100 ημέρες στην Ολλανδία. Σε αυτό το διάστημα έχασε μόνο στο νοκ άουτ του Europa League από την ασταμάτητη σε αυτό το ταμπλό Σεβίλλη.

Σε αυτή τη πρώτη χρονιά του, ο Νιστελρόι ως εδώ μετρά 32 νίκες και 7 ισοπαλίες σε 47 ματς έχοντας στα χέρια του ένα group που σε αυτό το διάστημα ξόδεψε 10 εκατ ευρώ σε αγορές όταν έβαλε στα ταμεία του 95 εκατ ευρώ από πωλήσεις (με μεγαλύτερη αυτή του Κόντι Γκάπκο στη Λίβερπουλ αντί 42 εκατ ευρώ).

Εννοείτε πως η επιτυχία του με την πρώτη κιόλας σεζόν στο υψηλότερο επίπεδο (την προηγούμενη διετία εργάστηκε στις υποδομές της PSV αλλά και για ένα διάστημα στο stuff της εθνικής ομάδας) έχει ήδη ανοίξει έναν πολύ ενδιαφέροντα κύκλο συζήτησης σε μια χρονιά που οι «μεγάλοι» άσοι του παρελθόντος –και της γενιάς του- έχουν βαλθεί να συστηθούν εκ νέου στο κοινό: Ο Τσάβι Αλόνσο από τον πάγκο της Λεβερκούζεν, ο Βινσέντ Κομπανί που κέρδισε «αέρα» την άνοδο στην Premier League με τη Μπέρνλι κλπ.

Το συμβόλαιο του έχει ισχύ ως το καλοκαίρι του 2025. Ήδη όμως ο «θόρυβος» είναι μεγάλος. Για τα επόμενα που μάλλον δεν είναι και πολύ μακριά…