Περί μειώσεως του ΦΠΑ

Στην αρχή της χρονιάς η κυβέρνηση της Ισπανίας του σοσιαλιστή Πέδρο Σάντσεθ μείωσε και σε κάποιες περιπτώσεις τροφίμων μηδένισε τους συντελεστές ΦΠΑ, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει την ακρίβεια. Το μέτρο απέδωσε για έναν μήνα. Τον Ιανουάριο υπήρξε μείωση στις τιμές των προϊόντων στα οποία υπήρξε η κρατική παρέμβαση. Η χαρά ωστόσο κράτησε λίγο. Εκτοτε για τρεις μήνες στη σειρά οι τιμές των συγκεκριμένων προϊόντων ανεβαίνουν.

Τον Απρίλιο ο πληθωρισμός της Ισπανίας, όπως μετριέται πανευρωπαϊκά, ανέβηκε στο 3,8% από 3,1% που ήταν τον Μάρτιο, εξέλιξη που αποδίδεται κυρίως στην αύξηση των τιμών των τροφίμων. Των προϊόντων που μειώθηκε ή μηδενίστηκε ο ΦΠΑ. Αν αυτή η εξέλιξη δεν είναι απόδειξη αποτυχίας, τότε πραγματικά τι θεωρείται ως αποτυχία στην οικονομική πολιτική; Εφαρμόζουν ένα μέτρο που όχι μόνο δεν μειώνει, αλλά αυξάνει τον πληθωρισμό.

Αυτά στην Ισπανία. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα κόμμα που βλέπει (δεν μπορεί, την παρατηρούν την εφαρμογή του μέτρου στον ΣΥΡΙΖΑ) την αποτυχημένη εφαρμογή του μέτρου και συνεχίζει παρ’ όλα αυτά να τη θέτει στην κρίση των ψηφοφόρων στις προσεχείς εκλογές ως άριστο δείγμα αντιμετώπισης του πληθωρισμού. Πώς να χαρακτηρίσει κάποιος αυτό το κόμμα; Οτι γνωρίζει και παρακολουθεί τις εξελίξεις ή ότι εμμονικά επιμένει σε αυτό που θεωρούσε σωστό πριν από έναν χρόνο;

Αν ίσχυε το πρώτο, θα μπορούσε να δει και κάτι άλλο. Οτι ο πληθωρισμός στην Ελλάδα μειώνεται και μάλιστα με ραγδαίο ρυθμό. Από το 12,1% του περασμένου Ιουνίου, επιβραδύνει σχεδόν μια μονάδα κάθε μήνα μέχρι σήμερα. Τα στοιχεία Απριλίου της Eurostat δείχνουν πληθωρισμό 4,5%, τον Μάρτιο ήταν στο 5,4%, τον Φεβρουάριο στο 6,5%, τον Ιανουάριο στο 7,3%. Αν αυτό δεν είναι απόδειξη επιτυχίας του χειρισμού του πληθωρισμού από την παρούσα κυβέρνηση, τότε τι είναι;

Για να εξηγούμαστε, η μείωση συνολικά των φόρων είναι σωστό ως μέτρο όταν εμποδίζει την ανάπτυξη. Θυμάστε στα χρόνια των μνημονίων και ιδιαιτέρως στην περίοδο της υπεφορολόγησης του τρίτου μνημονίου, όταν οι φορολογικοί συντελεστές ήταν πολύ υψηλοί, τότε πράγματι κανείς λειτουργούσε αρνητικά στην παραγωγή εισοδήματος και φορολογημένης εργασίας στη χώρα. Τα είδαμε τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, που οδήγησε την οικονομία σε στασιμότητα παρά τα συσσωρευμένα αποθέματα ανάπτυξης που υπήρχαν από τα πρώτα χρόνια της κρίσης. Θηριώδεις φορολογίες αποτελούν αντικίνητρο για απασχόληση και εισόδημα. Δημιουργούν οικονομίες καχεκτικές.

Οταν όμως η οικονομία, μετά από έναν μεγάλο κύκλο μείωσης των φόρων που ακολούθησε η παρούσα κυβέρνηση, αναπτύσσεται και μάλιστα με ρυθμούς υψηλότερους των προβλέψεων, παραπλήσιους του τρέχοντος πληθωρισμού, τότε είναι ξεκάθαρο ότι το βάρος των φόρων κινείται σε ανεκτά επίπεδα. Νέα μείωση δεν θα ωφελούσε την ανάπτυξη και τα οικονομικά των νοικοκυριών, αλλά θα κατέληγε στις τσέπες των μεγάλων λιανεμπόρων, όπως φαίνεται ότι έγινε στην Ισπανία.

Σημειωτέων ότι χθες η ελβετική τράπεζα UBS βελτίωσε ακόμα την ήδη βελτιωμένη εκτίμηση για το φετινό ΑΕΠ. Από το +2,3% του μεσοπρόθεσμου προγράμματος που υπέβαλε η κυβέρνηση, οι Ελβετοί προβλέπουν για το τρέχον έτος ανάπτυξη 4,1%. Μείωσε μάλιστα τον στόχο για τον πληθωρισμό στο 3,3%, χαμηλότερα κατά 1,2% από την εκτίμηση του οικονομικού επιτελείου. Μεγαλύτερη ανάπτυξη από τον πληθωρισμό σημαίνει αυτόματα περισσότερα χρήματα για κάθε Ελληνα, στην παρούσα χρονιά…