Η μέρα που γράφτηκε το Ohio, ένας ροκ ύμνος διαμαρτυρίας

Στις 4 Μαΐου του 1970 η εθνοφρουρά του Οχάιο διατάχθηκε να διαλύσει φοιτητική συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά του πολέμου του Βιετνάμ στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Κεντ. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, τέσσερις φοιτητές έπεσαν νεκροί από τα πυρά των εθνοφρουρών και 11 τραυματίστηκαν.

Ο Young έγραψε τους στίχους του Ohio αφού είδε τις φωτογραφίες του περιστατικού στο περιοδικό Life. Το βράδυ που το συγκρότημα μπήκε στα Record Plant Studios στο Λος Άντζελες, το τραγούδι είχε ήδη προβαριστεί και το κουαρτέτο -με το νέο ρυθμικό τμήμα του Calvin Samuels και του Johnny Barbata- το ηχογράφησε ζωντανά σε λίγες μόνο λήψεις.

Κατά τη διάρκεια της ίδιας συνεδρίας, ηχογράφησαν το εξίσου άμεσο B-side του single, την ωδή του Stephen Stills στους νεκρούς του πολέμου, Find the Cost of Freedom.

Photo: YouTube

Photo: YouTube

Πώς έγιναν τα πράγματα

Ο δίσκος έγινε mastering με τη συμμετοχή των τεσσάρων βασικών συντελεστών, κυκλοφόρησε εσπευσμένα από την Atlantic και ακούστηκε στο ραδιόφωνο με καθυστέρηση λίγων μόνο εβδομάδων (παρόλο που η επιτυχία του συγκροτήματος, Teach Your Children, βρισκόταν ήδη στα charts εκείνη την εποχή).

Ο Young χαρακτήρισε το περιστατικό στο Kent State ως «ίσως το μεγαλύτερο μάθημα που έγινε ποτέ σε αμερικανικό τόπο μάθησης» και ανέφερε ότι «ο David Crosby έκλαψε όταν τελειώσαμε αυτή τη λήψη». Στο fade, η φωνή του Crosby -με έναν τόνο που παραπέμπει σε κλάμα- ακούγεται να λέει «Τέσσερις», «Γιατί;», «Πόσοι ακόμα;».

Το κομμάτι ηχογραφήθηκε από τον Bill Halverson στις 21 Μαΐου 1970, στο Record Plant Studio 3 στο Χόλιγουντ.

Κυκλοφόρησε ως single, συνοδευόμενο από το Find the Cost of Freedom του Stephen Stills, και έφτασε στο νούμερο 14 του αμερικανικού Billboard Hot 100 και στο νούμερο 16 στον Καναδά.

Παρόλο που μια ζωντανή έκδοση του Ohio συμπεριλήφθηκε στο διπλό άλμπουμ του συγκροτήματος 4 Way Street του 1971, οι στούντιο εκδόσεις και των δύο τραγουδιών δεν εμφανίστηκαν σε LP μέχρι τη συλλογή του συγκροτήματος So Far που κυκλοφόρησε το 1974. Το τραγούδι εμφανίστηκε επίσης στα άλμπουμ συλλογής Neil Young Decade, που κυκλοφόρησε το 1977, και Greatest Hits, που κυκλοφόρησε το 2004.

Το τραγούδι εμφανίζεται επίσης στο άλμπουμ Live at Massey Hall του Neil Young, το οποίο ηχογράφησε το 1971 αλλά παρέμεινε ακυκλοφόρητο μέχρι το 2007.

Photo: YouTube

«Η επανάσταση δεν ήρθε ποτέ»

Ένα άρθρο στην εφημερίδα The Guardian το 2010 περιγράφει το τραγούδι ως τον «σπουδαιότερο δίσκο διαμαρτυρίας» και «το αποκορύφωμα ενός είδους της δεκαετίας του 1960», ενώ παράλληλα αναφέρει: «Η επανάσταση δεν ήρθε ποτέ». Ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον, που επικρίνεται στο τραγούδι, κέρδισε μια σαρωτική επανεκλογή το 1972, η οποία περιελάμβανε και τη νίκη στις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών στο Οχάιο το 1972 με διαφορά άνω του 21%.

Οι στίχοι βοηθούν στην ανάδειξη της ταραγμένης διάθεσης φρίκης, οργής και σοκ μετά τους πυροβολισμούς, ειδικά η φράση «τέσσερις νεκροί στο Οχάιο», που επαναλαμβάνεται σε όλο το τραγούδι.

Το «τενεκεδένιοι στρατιώτες και ο Νίξον έρχονται» αναφέρεται στους πυροβολισμούς. Ο Κρόσμπι δήλωσε κάποτε ότι το να κρατήσει ο Γιανγκ το όνομα του Νίξον στους στίχους ήταν «το πιο γενναίο πράγμα που άκουσα ποτέ».

Η αμερικανική αντικουλτούρα αγκάλιασε το συγκρότημα ως δικό της μετά από αυτό το τραγούδι, δίνοντας στους τέσσερις μια θέση ως ηγέτες και εκφραστές αυτού που θα απολάμβαναν σε διαφορετικό βαθμό για το υπόλοιπο της δεκαετίας.

Photo: YouTube

Photo: YouTube

Έπεσε λογοκρισία

Μετά την κυκλοφορία του single, απαγορεύτηκε από ορισμένους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΑΜ, μεταξύ άλλων και στην πολιτεία του Οχάιο, λόγω της αμφισβήτησης της κυβέρνησης Νίξον, αλλά έπαιξε σε υπόγειους σταθμούς FM σε μεγαλύτερες πόλεις και κολεγιακές πόλεις. Σήμερα, το τραγούδι λαμβάνει τακτικό airplay σε σταθμούς κλασικής ροκ.

Επίσης, επιλέχθηκε ως το 395ο καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών από το Rolling Stone το 2010.

Το 2009 εισήχθη στο Hall of Fame των Grammy.

Photo: YouTube

«Σκοτώναμε τα ίδια μας τα παιδιά»

Αυτό θα πει ο Graham Nash συνεχίζοντας: «Και τα σκοτώναμε για να υποστηρίξουμε μια μυστική πολιτική σφαγής σε μαζική κλίμακα».

Ο Nash θα μιλήσει επίσης για τον Neil Young που είδε νεκρούς φοιτητές στο Kent State University, φοιτητές που διαμαρτύρονταν για έναν σχεδιαζόμενο στρατιωτικό βομβαρδισμό από τις αμερικανικές δυνάμεις στη χώρα της Καμπότζης, και μετά από αυτό πήγε στο δάσος για μια ώρα και έγραψε το single.

Το Ohio έγινε επιτυχία με το χαρακτηριστικό άνοιγμα με ηλεκτρική κιθάρα και το φαλτσέτο του Young να τραγουδάει για τον Νίξον και τον στρατό που επέλεγε να σκοτώσει διαμαρτυρόμενους Αμερικανούς πολίτες.

Ο Νίξον, φυσικά, επέκρινε το τραγούδι. Κέρδισε την επανεκλογή του το 1972, κερδίζοντας μεταξύ άλλων την πλειοψηφία στην πολιτεία του Οχάιο με διαφορά άνω του 21%.

Δείτε το βίντεο

Το τραγούδι ξεκινά με τον Young να τραγουδάει:

Τενεκεδένιοι στρατιώτες και ο Νίξον έρχονται

Είμαστε επιτέλους μόνοι μας

Αυτό το καλοκαίρι, ακούω τα τύμπανα

Τέσσερις νεκροί στο Οχάιο

Οι στρατιώτες μας κόβουν

Έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολύ καιρό

Τι θα γινόταν αν τhn ήξερες;

Και την έβρισκες νεκρή στο έδαφος

Πώς μπορείς να τρέξεις όταν ξέρεις;