Δυο στροφές έμειναν για το τέλος του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος και υπάρχουν 5 πράγματα που μάθαμε και 5 (τουλάχιστον) που δεν θα μάθουμε ποτέ για την πιο συναρπαστική (όπως κάποιοι πιστεύουν) μάχη που δόθηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια εντός των τεσσάρων γραμμών και για μια από τις απεχθέστερες όλων των εποχών εκτός γηπέδων.

Γιατί δεν θα τα μάθουμε ποτέ; Γιατί τα κρατούν καλά φυλαγμένα ο Μπαλτάκος, ο επί της ουσίας πρόεδρος, ο Μπένετ, ο Μάνταλος, ο Γιαννάκης (που δεν ξέρω και ούτε θέλω να μάθω) και όλη αυτή η τρελή παρέα στο πάρκο της συμφοράς, στα υπόγεια της ΕΠΟ. Της ανεξάρτητης και αυτοδιοίκητης ΕΠΟ

Μάθαμε, όμως, ότι:

1) Ο Μπαλτάκος μας δούλεψε ψιλό γαζί για τις δήθεν επαφές του Μπένετ (και του ιδίου) για ορισμό ελίτ διαιτητών σε όλα τα σημαντικά ματς του πρωταθλήματος. Ουδεμία επαφή είχε γίνει μέχρι το περίφημο τηλεφώνημα Μητσοτάκη στον Τσέφεριν και τις ανακοινώσεις που ακολούθησαν. Η ΕΠΟ ομολόγησε μόνη της. Ούτε τα λίγα χρήματα, ούτε η κακή μας φήμη, ούτε οι υποχρεώσεις τους αποτέλεσαν αποτρεπτικούς παράγοντες για την παρουσία τους στην Ελλάδα. Έφεραν κάποιους μόνο όταν ο βαθμολογικός πίνακας είχε ήδη αλλοιωθεί. Πήγαμε μάλιστα σε πατέντες. Ένας ελίτ, ένας πρώτης κατηγορίας και ένας Έλληνας.

2) Τους ξένους διαιτητές που έρχονταν τους υποδέχονταν -μάλλον- οι τέταρτοι ή άλλοι έμπιστοι και, όταν ήταν τυχάρπαστοι από το πανέρι του ανατολικού (κυρίως) ή και του δυτικού μπλοκ, μπορεί και να τους έβαζαν στο νόημα άμα τη αφίξει τους στο αεροδρόμιο.

3) Το σχέδιο εξ αρχής ήταν να αποδειχθούν οι ξένοι ανεπαρκείς ή όχι τόσο καλοί και να επιστρέψουμε στις ελληνικές σφυρίχτρες. Παπούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι τρυπημένο δηλαδή. Πού να εξηγούμε τώρα στους ξένους τι θέλουμε. Κι αν τους το εξηγήσουμε ποιοι είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν; Ενώ οι δικοί μας δεν χρειάζονται πολλές κουβέντες. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι αρκετή για το επιθυμητό αποτέλεσμα. Χωρίς πολλές κουβέντες. Είσαι της διοικήσεως; Είσαι στους πίνακες και στους ορισμούς. Δεν είσαι; Σκόνιασες!

4) Όλες οι ομάδες (εκτός από μια) είχαν σοβαρά παράπονα από τη διαιτησία και τα εξέφρασαν με εκατοντάδες ανακοινώσεις, θέσεις, τιτιβίσματα. Και η μια που έμεινε για το μεγαλύτερο διάστημα χωριά, ακολούθησε όταν έπρεπε να σώσει τα προσχήματα.

5) Ο Μάνταλος -τελικώς- είχε θέση στο πλευρό του Μπένετ. Έπαιρνε αποφάσεις, υποκαθιστούσε τον αρχιδιαιτητή και γενικώς έκανε μεγάλο μέρος της δουλειάς. Όσο κι αν θέλησε (-αν) να κρυφτεί (-ουν), η χαρά δεν τον (-ους) άφησε.

Δεν μάθαμε ποτέ:

1) Πώς είναι η φωνή του Στηβ Μπένετ. Ψιλή; Βαριά; Βραχνή; Πώς είναι η προφορά του; Πλήρης αφωνία. Ο Κλάτενμπεργκ -με τα σωστά και τα λάθη του- έβγαινε και εξηγούσε. «Δίκαζε» ή κάλυπτε, αιτιολογούσε ή καταδίκαζε. Ανέλυσε επιλογές, φάσεις, προθέσεις. Συμφωνούσες ή διαφωνούσες, ο άνθρωπος είχε μια φιλοσοφία και έβγαινε μπροστά για να την υπερασπιστεί. Όχι μόνο σε φάσεις. Σε όλα. Ήταν ξεκάθαρο ότι αυτός ήταν το αφεντικό. Αυτόν είχες να συγχαρείς, να βρίσεις, να διαμαρτυρηθείς, να κριτικάρεις. Ήταν στο γραφείο του, όχι σε ταβέρνες.

2) Ποια χέρια στην περιοχή είναι πέναλτι και ποια όχι. Ο καθένας σφύριζε ό,τι ήθελε, όπως το ήθελε.

3) Ποια μαρκαρίσματα ήταν φάουλ ή πέναλτι, ποια μόνο φάουλ ή πέναλτι και ποια ήθελαν και καρτούλα κίτρινη ή κόκκινη. Δρεπανιές περνούσαν συχνά ατιμώρητες και ποδοσφαιρικά μαρκαρίσματα είχαν ως αποτέλεσμα φάουλ, πέναλτι και κάρτες. Σε τούτο το πρωτάθλημα υπήρχε μια τρομερή σχετικότητα.

4) Σε ποιες περιπτώσεις έχουμε οφσάιντ, σε ποιες ένας παίκτης εκτεθειμένος δεν κάνει συμμετοχή στη φάση, πού διάολο και πότε τραβάμε τις έρημες γραμμές. Δεν είναι μόνο ότι κατάντησαν ελαστικούς τους κανονισμούς ποδοσφαίρου, ότι όλα ήταν τόσο σχετικά που τρεις τηλε-κριτικοί διαιτησία είχαν (όχι δυο, αλλά…) τρεις (και τέσσερις) διαφορετικές απόψεις για την ίδια φάση (με την κάλυψη των ερμηνειών που είδαμε ξανά και ξανά). Το χειρότερο είναι ότι έδωσαν τη δυνατότητα σε όλους (ακόμα και στους σκανδαλωδώς ευνοημένους) να διαμαρτύρονται, παριστάνοντας τους σφαγμένους. Θα μου πείτε… πρώτη φορά είναι; Με τόση άνεση, ναι πρώτη φορά είναι. Τρελούς μας έβγαλαν.

5) Τί ακριβώς έγινε σε περιπτώσεις πρωτοφανών σκανδάλων, όπως εκείνο με τους δήθεν μεθυσμένους διαιτητές που αντικαταστάθηκαν. Για ποιον ακριβώς λόγο στην προτελευταία αγωνιστική, στο ίδιο «μεθυσμένο» παιχνίδι, ορίστηκε εξ αρχής Έλληνας διαιτητής, φωτιά και λάβρα, με τέταρτο τον εμπλεκόμενο στην αντικατάσταση των Πολωνών. Δηλαδή στην αγωνιστική που θα κριθεί ο τίτλος, ο Μπένετ (ή όποιος κάνει τους ορισμούς, γιατί επί της ουσίας ούτε αυτό το μάθαμε ποτέ, μόνο το υποθέτουμε) αποφάσισε να ορίσει έναν Έλληνα διαιτητή με συνεργάτες (τουλάχιστον) αμφιλεγόμενους ή έχοντες προκαλέσει… συζητήσεις. Πάτησε ενδεχομένως στην επιστολή Τσέφεριν ότι δήθεν τα γεγονότα τον αναγκάζουν να διακόψει τη συνεργασία για ορισμό ελίτ ξένων διαιτητών στο πρωτάθλημα μας. Εξαιρετικά υπεύθυνο εκ μέρους του, στις πιο κρίσιμες στροφές των (κατά τ άλλα) συναρπαστικών πλέι-οφ μας. Ωραία το πήγαν πάντως. Λένε στον Παναθηναϊκό (και στον Ολυμπιακό) εμείς σου φέραμε τον κορυφαίο Μπριχ, μη σε νοιάζει τι κάνουμε στο Βικελίδης. Εσύ παίξε να κερδίσεις με 50-50. Ουδείς θα σε αδικήσει. Άσε τους άλλους.

Κατάφεραν -εν ολίγοις- ο Μπαλτάκος και όσοι -τέλος πάντων- διοικούν να μην συζητάμε για την αγωνιστική κατάσταση των δυο μονομάχων του τίτλου (ποιος είναι δηλαδή ο μονόφθαλμος στο απόλυτο σκοτάδι, κι ας λένε για το… καλύτερο πρωτάθλημα επειδή το έκαναν με συναρπαστικό βαθμολογικά φινάλε), αλλά για όλα τα περιφερειακά.

Σκεφτείτε τι έχει να γίνει αν ο Παναθηναϊκός δεν πάρει νίκη στο Καραϊσκάκη (εξαιρετικά πιθανό, ντέρμπι είναι) και η ΑΕΚ περάσει από τον Άρη με καμιά περίεργη απόφαση του Έλληνα διαιτητή. Έστω με ανθρώπινο λάθος. Να δεχθώ ότι γίνεται και στον καιρό του βίντεο. Ή με καμιά διεσταλμένη (ή διεστραμμένη) ερμηνεία κανονισμού. Θα εξακολουθήσετε ορισμένοι να μιλάτε για το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα; Για το καλύτερο; Το κορυφαίο; Για τις Κυριακές που πήραμε πίσω; Θα συμφωνήσει κι ο Αλαφούζος μαζί σας; Τι Δευτέρα θα μας βρει; Με ξεκάθαρα δική σας ευθύνη.

Και κάτι ακόμα:

Μέσα σε αυτά που δεν έχουμε μάθει ακόμα είναι το που και πώς θα διεξαχθεί ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας. Στις φαντασιώσεις Μπαλτάκου τώρα προστέθηκε ο διπλός τελικός. Καταπάτηση της προκήρυξης επειδή είστε ανίκανοι, αγαπητέ Παναγιώτη; Σε ματς που κρίνει το καλό ευρωπαϊκό εισιτήριο; Αλήθεια πιστεύετε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να περάσει; Λιγότερο από τρεις εβδομάδες πριν τον τελικό και είμαστε στο απόλυτο σκοτάδι, αφού κάναμε νοερά τον γύρο του κόσμου.

Επίσης δεν μάθαμε ποτέ πώς μας έχει προκύψει αυτή η περιπτωσάρα στην θέση του προέδρου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Πώς μας προέκυψε αυτός ο γίγας αρχιδιαιτητής. Πώς βρίσκουμε συνέχεια μπροστά μας τα ίδια ονόματα, όταν η σφυρίχτρα… καίει. Μπορούμε, πάντως, να υποθέσουμε βασίμως…

Αυτό που αδυνατούμε να υποθέσουμε είναι για ποιον λόγο η κυβέρνηση παρακολουθεί αμέτοχη όλο αυτό το τσίρκο μεντράνο που κάποιοι έχουν το θράσος να αποκαλούν ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα.

Υ.Γ. (1): Υπόσχομαι ότι από εδώ και πέρα μόνο μπάσκετ. Όχι ότι κι εκεί έχουν υπάρξει πολύ σοβαρότεροι…

Υ.Γ. (2): Συγκλονιστικό το φινάλε στην Πόλη, αλλά προσέξτε. Ένα τέτοιο νικητήριο καλάθι, όπως του Σλούκα, φέρνει ενθουσιασμό, ψυχολογία, ωραία κλιπάκια, πιασάρικους τίτλους, όμορφα τηλεοπτικά βίντεο, ιστορίες να αφηγούμαστε μετά από χρόνια. Δεν φέρνει όμως σώνει και καλά προκρίσεις.

Υ.Γ. (3): Ο Βεζένκοφ έπαθε… Ανδρίτσο. Εκείνος ισοφάρισε, αλλά ουδείς θα το θυμάται εκείνο το σουτ. Όπως οι βολές του Ανδρίτσου είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ μπροστά στις βολές του Καμπούρη.

Υ.Γ. (4): Ο Μπαρτζώκας ήταν κύριος στη δήλωση για τον παικταρά και τον προπονητή που φτιάχνει τη γραβάτα ανακουφισμένος. Εντούτοις, η πλήρης αλήθεια είναι ότι στα 4 δευτερόλεπτα το δικό του τάιμ-άουτ θα έφερνε ένα κάποιο αβαντάζ εξ ορισμού.

Υ.Γ. (5): Όπως ολόσωστα έχει πει ο Μάντζαρης, την καλύτερη άμυνα του κόσμου να παίξεις, στο ένας εναντίον ενός, τον πρώτο λόγο έχει πάντα ο σουτέρ.

Headlines