Διαχωριστικές γραμμές

Στην πραγματικότητα ήταν όλοι προετοιμασμένοι, ουδείς περίμενε το εκλογικό σώμα να παραμείνει ακίνητο. Οσο οι κάλπες έρχονται πιο κοντά, τα διλήμματα θα γίνουν πιο πιεστικά, οι συσπειρώσεις θα ενισχυθούν, το σκηνικό θα αποδειχθεί λιγότερο ρευστό. Σε αυτό το σημείο, περισσότερο από τις κινήσεις τακτικής και τα προγράμματα, σημασία έχουν τα λάθη. Μπροστά στη νέα εικόνα, δημοσκόποι και αναλυτές καταλήγουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ήδη το πρώτο: Ανοίγοντας τη συζήτηση για την «κυβέρνηση ηττημένων» ή έστω την «κυβέρνηση ανοχής» και προσκαλώντας τον Γιάνη Βαρουφάκη στο τραπέζι των μετεκλογικών διαβουλεύσεων, την ώρα που ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 ξεδίπλωνε το σχέδιο «Δήμητρα», έσπρωξε ξανά τους μετριοπαθείς στον Μητσοτάκη.

Αν το εκλογικό παιχνίδι παίζεται στο Κέντρο, οι κεντρώοι δύσκολα θα ανεχθούν ως ομοτράπεζο κάποιον που εξακολουθεί να κάνει «σημαία» το κλείσιμο των τραπεζών ή του Χρηματιστηρίου και να γυροφέρνει τη συζήτηση στο εθνικό νόμισμα. Προφανώς, τον Βαρουφάκη τον αφήνει αδιάφορο – οι κεντρώοι δεν είναι το κοινό του. Ξαναβάζοντας σε εφαρμογή τη δική του «θεωρία παιγνίων», τζόγαρε μεταπασχαλινά με τη «Δήμητρα» για να συγκεντρώσει γύρω του τη λεγόμενη αντισυστημική ψήφο και τους εναπομείναντες δραχμιστές. Στα γκάλοπ, τουλάχιστον προσώρας, η ζαριά του βγαίνει – το ΜέΡΑ25, ενώ αγκομαχούσε για μια νέα κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, τώρα εμφανίζεται να διεκδικεί και ρόλο ρυθμιστή. Το πρόβλημα καλείται πλέον να το διαχειριστεί η Κουμουνδούρου που επιμένει να αναζητεί την ψήφο ανοχής του Γιάνη.

Διόλου τυχαία, το Μαξίμου έκανε κι αυτό «σημαία» τη «Δήμητρα». Στο κυβερνητικό μπρίφινγκ ο Ακης Σκέρτσος επικεντρώθηκε στο σχέδιο του Βαρουφάκη, απαίτησε απαντήσεις από την Κουμουνδούρου και φούντωσε τα διλήμματα των πασόκων που, όπως – διαμηνύει σε κάθε ευκαιρία και ο Μητσοτάκης – «μπορεί να ψηφίσουν Ανδρουλάκη και να τους βγει Τσίπρας πρωθυπουργός και Βαρουφάκης υπουργός». Ακόμη κι αν πλειοδοτούσε σε κινδυνολογία, τα ερωτήματα που έθετε ο Σκέρτσος είναι εκείνα που μπορεί να θέσει κάθε αναποφάσιστος κεντρώος. Η «Δήμητρα» αρκούσε για να περάσουν σε δεύτερο πλάνο τα Τέμπη και να ανοίξει άλλο μέτωπο για επιφυλάξεις και ενδοιασμούς. Η κυβέρνηση δεν στόχευσε στα τυφλά και η Κουμουνδούρου δεν φρόντισε να σταθεί μακριά από τη φωτιά.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για την προεκλογική περίοδο μεταφέρει ουσιαστικά την εικόνα που επιλέγει ο μετριοπαθής ψηφοφόρος, εκπέμποντας και το στίγμα του κεντρώου πολιτικού. Εν πολλοίς, γι΄ αυτό επελέγη και για τον συγκεκριμένο ρόλο – και όχι μόνον επειδή δεν μπήκε προσωπικά στην προεκλογική αρένα. Η βεβαιότητα ότι στο τέλος της ημέρας το αποτέλεσμα (όχι η πρωτιά της ΝΔ, αλλά η διατηρησιμότητα της γαλάζιας κυριαρχίας) περνάει από το κεντρώο ακροατήριο, καταγράφεται από καιρό στο κυβερνητικό επιτελείο. Μπορεί στα δεξιά της Δεξιάς ο στόχος να είναι ο κατακερματισμός όσων επιχειρούν να δημιουργήσουν ζωτικό χώρο, αλλά οι κεντρώοι αποτελούν τη μεγάλη δεξαμενή που έχει τροφοδοτήσει ανάλογα με την εποχή τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ -κατ΄ ουσίαν, έχει αποφασίσει κάθε φορά ποιος θα έχει την κυβερνητική μπαγκέτα.

Γι΄ αυτό το κοινό ο Σκέρτσος έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία. Μπορεί να εξαπολύσει επίθεση στα άκρα, να είναι δηκτικός απέναντι σε κάθε αμφισβητία της κυβερνητικής πολιτικής και να παρέμβει και ως τεχνοκράτης. Στη βάση αυτή, μπορεί να μπει μπροστά και στην προεκλογική σύγκρουση με τη Χαριλάου Τρικούπη που δεν στοχεύει μόνον τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά στέλνει μηνύματα και στους κεντρώους. Το προχθεσινό σήμα του κυβερνητικού εκπροσώπου ήταν το πρελούδιο μιας τακτικής που θα κλιμακωθεί έως τις 21 Μαΐου: «Θα μαλώνουμε μεταξύ μας για τα αυτονόητα; Το αποκλείουμε. Με τα σημερινά δεδομένα και τις σκληρές γραμμές που έχει θέσει το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, αλλά και με τις θέσεις που έχει λάβει, η συνεργασία δεν είναι εφικτή». Οπως πάντα, εάν οι διαχωριστικές γραμμές χαράσσονται εκ του ασφαλούς, θα κριθεί από το αποτέλεσμα…