Ο θεωρητικός που θέλουμε να ακούν

Λίγο πριν από τις τουρκικές εκλογές, ο αποκαλούμενος θεωρητικός της «Γαλάζιας Πατρίδας», τούρκος απόστρατος αντιναύαρχος Τσεμ Γκιουρντενίζ, εξέφρασε τις απόψεις του για τη θέση της χώρας του στις γεωπολιτικές ισορροπίες μιλώντας σε τηλεοπτικό σταθμό της Τουρκίας. Τα βασικά συμπεράσματά του ήταν τα εξής: η πρώτιστη απειλή για την Τουρκία προέρχεται πλέον από τη Δύση, η Ελλάδα έχει «στραγγαλίσει» τη χώρα του στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και η Αγκυρα πρέπει αμέσως να αποχωρήσει από τη Βορειοατλαντική Συμμαχία! Αυτό είναι που επιβάλλεται να γίνει, κατά την άποψή του, αν θέλει η Τουρκία να αποκτήσει «μία ανεξάρτητη και ισχυρή εξωτερική και στρατιωτική πολιτική μεταξύ Ατλαντικού Ωκεανού και Ασίας», όπως είπε.

Δεν μπορεί κανείς παρά να εύχεται ολόθερμα η Τουρκία να ακούσει ξανά τις συμβουλές του, όπως τις άκουσε και για τη «Γαλάζια Πατρίδα» – αν και η ιδέα ότι αυτό είναι ένα δικό του δόγμα είναι μάλλον υπερβολική και ίσως όχι τόσο ακριβής όσο συνήθως περιγράφεται. Ομως, όπως και να ‘χει, ο άνθρωπος αυτός είναι σίγουρα ο θεωρητικός που θέλουμε να ακούν οι τούρκοι κυβερνώντες και να ακολουθούν τη σκέψη του. Και όσο πιο σύντομα γίνει πράξη το όραμά του, τόσο καλύτερα. Οχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και για πολλούς ακόμα στη Δύση, που με τη γνωστή φοβία που έχει απομείνει ως σκέλεθρο του Ψυχρού Πολέμου ανησυχούν μήπως και ενοχληθεί η Τουρκία και την αντιμετωπίζουν με το γάντι, την ώρα που εκείνη συμπεριφέρεται με τον πλέον ιταμό τρόπο στους δήθεν «συμμάχους» της, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της καθετί που θα θύμιζε συμμαχική πολιτική και συμπορευόμενη είτε συγκεκαλυμμένα είτε και ανοικτά με τον αντίπαλό τους.

Ο αντιναύαρχος, που φτάνει στο σημείο να εκτιμά ότι «η Δύση κάνει ό,τι μπορεί για να διαλύσει την Τουρκία», ουσιαστικά βλέπει ως βέλτιστη λύση της χώρας του για το μέλλον έναν άξονα μεταξύ της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν ως την επόμενη συμμαχική πλατφόρμα της Αγκυρας. Ως προς το ΝΑΤΟ θεωρεί ότι οι λόγοι που οδήγησαν την Τουρκία να γίνει μέλος του όχι απλώς έχουν πλέον ξεπεραστεί, αλλά έχουν αντιστραφεί οριστικά: «Η ένταξη στο ΝΑΤΟ ήταν αποτέλεσμα εσωτερικής και εξωτερικής συγκυρίας. Εσωτερικά, η Τουρκία ήταν μια χώρα με πολύ χαμηλό εισόδημα και με οικονομία στραμμένη στον πόλεμο.

Στον Βορρά, η ΕΣΣΔ προήλαυνε, με τις ΗΠΑ να μεγαλοποιούν την απειλή πως «θα υπάρξει επίθεση στην Τουρκία»». Παράλληλα, θεωρεί ότι οι Αμερικανοί έβλεπαν τον πολυπληθή τουρκικό στρατό ως αναλώσιμη μάζα για τα ρωσικά τανκς, παραλληλίζοντάς τον μάλιστα με τους Ουκρανούς που, κατά την άποψή του, «ο Ζελένσκι τούς θυσιάζει για χάρη των ΗΠΑ» και όχι για την ελευθερία της παρτίδας τους, που δεν τη βλέπει ως πρόταγμα αυτού του αμυντικού ουκρανικού πολέμου. Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα όμως είναι ότι του… κάνει εντύπωση το γεγονός ότι «υπάρχει χάρτης στην ΕΕ που αγνοεί τη «Γαλάζια Πατρίδα», τον οποίο επιβάλλουν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και το ΝΑΤΟ», και αυτό «μεταφράζεται» σε «μια συμμαχία που επιτίθεται από κάθε σκοπιά στην Τουρκία»!

Προδήλως, αυτός ο αντιδυτικός λόγος ξεπερνάει τα πιο ακραία όρια στρέβλωσης της ιστορικής και της τρέχουσας πραγματικότητας και χάνεται στις ατραπούς της φαντασιοπληξίας. Ομως, για την Ελλάδα, η υιοθέτησή του από την Τουρκία είναι η πιο χρήσιμη υπηρεσία που μπορεί να υπάρξει. Οσο πιο έντονη επιρροή αποκτά λοιπόν ο Γκιουρντενίζ στη διαμόρφωση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, τόσο το καλύτερο. Επειδή κάθε βήμα απομάκρυνσης της Τουρκίας από τη Δύση, ιδίως κάθε τόνος επιθετικότητας που ανεβάζει εναντίον της, μεταφράζεται ευθέως σε ενίσχυση της Ελλάδας, των συνόρων, της κυριαρχίας της και του ρόλου της στην Ανατολική Μεσόγειο. Και ας μείνουν οι Τούρκοι με τις φαντασιώσεις τους…