Είναι τουλάχιστον αφελές και πέρα από κάθε ποδοσφαιρική λογική να θεωρεί ο Παναθηναϊκός ότι έχασε τον τίτλο στο Καραϊσκάκη.

Όλα είχαν κριθεί πολύ πριν ο Μπριχ σφυρίξει την έναρξη του ντέρμπι των «αιωνίων» και απλώς η εξέλιξη του αγώνα πιστοποίησε όσα είχαμε καταλάβει το τελευταίο διάστημα.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε δύο «τελικούς» πριν από το ματς της Δευτέρας. Είχε την πρώτη μεγάλη ευκαιρία το βράδυ της 30ης Απριλίου, όταν υποδέχθηκε την ΑΕΚ στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Αυτό το ματς ήταν όλη η χρονιά και από τη στιγμή που το τριφύλλι δεν κατάφερε να το κερδίσει, ουσιαστικά γκρέμιζε ότι είχε χτίσει καθ΄όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Με το 0-0, ούτε τη βαθμολογική πήρε από την ΑΕΚ ενώ την κράτησε στην διεκδίκηση του τίτλου. Πέρα, όμως, από την βαθμολογία, δεν κατάφερε να πείσει κανέναν ότι είναι καλύτερος από το Δικέφαλο και αυτομάτως ανέβασε ακόμα περισσότερο, την έτσι και αλλιώς εξαιρετική ψυχολογία των παικτών της ΑΕΚ.

Βέβαια ο καλός Θεός του ποδοσφαίρου, έδωσε μία ακόμα ευκαιρία στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και τους ποδοσφαιριστές του, την επόμενη αγωνιστική, όταν ο Ολυμπιακός έπαιρνε το Χ στην Αγιά Σοφιά. Αλλά και αυτή η ευκαιρία χάθηκε για τον Παναθηναϊκό που δεν μπόρεσε να νικήσει ούτε τον ΠΑΟΚ στο Απόστολος Νικολαϊδης!

Δύο ντέρμπι, όλη η χρονιά

Όταν λοιπόν όλη χρονιά κρίνεται σε δύο ντέρμπι που τα έχεις στο γήπεδο σου και δεν καταφέρνεις να πάρεις το επιθυμητό αποτέλεσμα που θέλεις, ούτε σε ένα, τότε δεν φταίει ούτε ο Covid, ούτε κανείς άλλος. Και είναι εκτός πραγματικότητας οποιαδήποτε αντίληψη ήθελε τον Ολυμπιακό να μην χτυπά το ντέρμπι, επειδή και καλά κάποιοι στο «ερυθρόλευκο» στρατόπεδο δεν επιθυμούσαν να πάρει το πρωτάθλημα η ΑΕΚ.

Είναι ασεβές όχι μόνο για την ιστορία του Ολυμπιακού, αλλά ακόμα και για τον Παναθηναϊκό, να πιστεύει κανείς ότι στο πιο παραδοσιακό ντέρμπι της Ελλάδας, θα μπορούσε μία ομάδα να κάτσει να χάσει πριν μπει στο γήπεδο. Κάθε ντέρμπι «αιωνίων» είναι παιχνίδι χωρίς αύριο και ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος από πριν για το αποτέλεσμα.

Ο ιδανικός αυτόχειρας

Να γυρίσουμε, όμως, στον Παναθηναϊκό που μπορεί να χαρακτηριστεί ο ιδανικός αυτόχειρας. Με 12 νίκες και μία ισοπαλία στα 13 πρώτα ματς και με +8 από τους αντιπάλους στο τέλος του πρώτου γύρου, είναι ολοφάνερο ότι κάτι δεν έκανε καλά για να χάσει το πρωτάθλημα.

Και είναι λάθος να μένουν κάποιοι στην ισοπαλία με το Βόλο, καθώς η απόδοση της ομάδας στα επόμενα παιχνίδια, απέδειξε ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν τυχαίο, καθώς η ομάδα έμεινε από δυνάμεις και πάθος.

Γιατί ο Παναθηναϊκός δεν φάνηκε μόνο κουρασμένος στα τελευταία ματς, αλλά σα να υπέφερε και από έλλειψη κινήτρου, γεγονός αλλόκοτο για ένα σύλλογο που διεκδικεί το πρωτάθλημα. Με εμφανίσεις διαδικαστικού χαρακτήρα ειδικά στα πλέι οφ, οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς έδειχναν να έχουν αφήσει το πάθος τους στα παιχνίδια του πρώτου γύρου.

Στον τομέα αυτό υπάρχει και η ευθύνη του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Μπορεί αυτή η ομάδα και η εξαιρετική πορεία της να χρεώνονται στον Σέρβο προπονητή, αλλά δεν μπορούμε να μην του καταλογίσουμε κάποιες λάθες επιλογές.

Από τη μη χρησιμοποίηση συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών, μέχρι τις καθυστερημένες αλλαγές σε αρκετά παιχνίδια και την ανεπαρκή ενίσχυση της ομάδας στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Κυρίως, όμως, το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κάνει τους «πράσινους» να πιστέψουν ότι μπορεί να πάρουν τον τίτλο. Και αυτή η έλλειψη πίστης και πάθους θα χαρακτηρίζει για πάντα το πιο αδικοχαμένο πρωτάθλημα στην ιστορία του Παναθηναϊκού!

Headlines