Πάνος Παπαδόπουλος: «Τα τελευταία χρόνια η κριτική, έχει παραχωρήσει έντονα τη θέση της στην κρίση»
Ο ταλαντούχος ηθοποιός συμμετέχει στην πολυσυζητημένη παράσταση του Εθνικού «Μια νύχτα στην Επίδαυρο» που υπογράφουν ο Νίκος Καραθάνος, η Λένα Κιτσοπούλου και ο Γιάννης Αστέρης.
Συναντήσαμε τον Πάνο Παπαδόπουλο μία Τετάρτη απόγευμα στα παρασκήνια της παράστασης στη σκηνή του Rex, το οποίο είχε πλημμυρίσει από κόσμο μιας και είναι sold out από την πρεμιέρα της. Μιλήσαμε μαζί του για το θέατρο, τις συνεχείς συνεργασίες του με τη Λένα Κιτσοπούλου, τον Νίκο Καραθάνο και τις «Σφήκες« του Αριστοφάνη, που θα πρωταγωνιστεί το καλοκαίρι στην Επίδαυρο.
Οι συνεχείς αναβολές της παράστασης «Μια νύχτα στην Επίδαυρο» λειτούργησαν ως πρόκληση;
Υπήρξαμε όλοι μας πολύ μουδιασμένοι. Τόσο με τη στάση της κυβέρνησης ως προς το ουσιαστικότατο θέμα των πτυχίων, όσο και με το πόσο στον αέρα είναι όλα τα πράγματα στη χώρα μας. Κάναμε κοντά στους πέντε μήνες πρόβες, χωρίς καμία γνώση για το εάν και το πότε θα επικοινωνήσει αυτό που φτιάχνουμε με τον κόσμο. Είμαι σίγουρος πλέον ότι όλη μας η ζωή εναπόκειται στους νόμους της τυχαιότητας και πως ότι συμβαίνει γύρω μας, είτε καλά είτε κακά, γίνονται καθαρά και μόνο από «ατύχημα».
Ποιος είναι ο ρόλος ο δικός σου;
Εγώ στην παράσταση είμαι ο «Τίποτας» ένας ξέμπαρκος που δεν καταλαβαίνεις ποτέ τι ρόλο διεκδικεί. Παρακολουθεί τις παραστάσεις, τρώει στο τραπέζι του θιάσου δωρεάν, βρίζει και παραπονιέται πως όλα είναι χάλια κι όμως όλο φεύγει κι όλο εκεί είναι.
Περίγραψέ μας την ατμόσφαιρα στις πρόβες του Νίκου Καραθάνου
Στις πρόβες του Νίκου συμβαίνει κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Καταφέρνει να ενώσει τόσες διαφορετικές ενέργειες ανθρώπων κάτω από ένα κοινό σκοπό. Ο ίδιος μοιάζει να βρίσκει ένα κέντρο, κάτι που τον συγκινεί βαθιά και αρχίζει γύρω του κυκλωτικές κινήσεις, μέχρι να στήσει την παράσταση. Έχει το χάρισμα να πείθει τους ανθρώπους, να τους εμπνέει να ακολουθήσουν κι ας μη γνωρίζουν σε πια όχθη θα βγουν. Πρώτη φορά πιάνω τον εαυτό μου να συγκινείται με τους άλλους από πράγματα μικρά. Από το πως κάποιος εκεί που μιλάει ένας άλλος θα σκύψει διακριτικά να μαζέψει τα λαμπάκια για να μην τα πατήσει ο διπλανός του. Νομίζω ότι έχει να κάνει και με το Νίκο κάπως αυτό…
Η παράσταση «Μια νύχτα στην Επίδαυρο» είναι sold out από την πρώτη μέρα. Ποια είναι τα σχόλια και οι αντιδράσεις του κοινού;
Υπάρχουν άνθρωποι που επικοινωνούν σε βάθος με αυτό που βλέπουν, ενθουσιάζονται κι άλλοι που δεν επικοινωνούν τόσο. Αυτοί όμως που επικοινωνούν, έχουν μετά στο βλέμμα τους κάτι που δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια αλλά φαίνεται ότι τους μετακινεί. Πιστεύω ότι η παράσταση πετυχαίνει το σκοπό της και αισθάνομαι περήφανος που είμαι κι εγώ μέρος της.
Επηρεάζεσαι από τις θετικές ή τις αρνητικές κριτικές;
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η κριτική, έχει παραχωρήσει έντονα τη θέση της στην κρίση. Ο οποιοσδήποτε πια μπορεί να γράφει παντού τη γνώμη του για τα πάντα, από διάφορα sites μέχρι και στο facebook χωρίς τις ανάλογες σπουδές. Και πολύ καλά κάνει.
Είναι κι αυτό μια μορφή εκτόνωσης. Δεν μπορώ όμως να σταθώ στην κρίση του ενός, είτε αυτή είναι θετική, είτε αρνητική, πολλώ δε μάλλον όταν δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Προτιμώ, καθότι το θέατρο είναι καθαρά πρακτική και εμπειρική τέχνη, να ακούω τους ανθρώπους της ίδιας της δουλειάς. Την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν, όταν μου ζητούν να συμμετέχω σε κάτι δικό τους και την κριτική του ίδιου του χρόνου. Το θέατρο δεν κάνει χάρη σε κανέναν. Αυτή είναι και η πιο ουσιαστική κριτική, ο χρόνος και η διάρκεια (που όλοι επιθυμούμε).
Δεύτερη φορά στην Επίδαυρο, όμως αυτό το καλοκαίρι με έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Σταθερός συνεργάτης της Λένας Κιτσοπούλου πια…
Η Λένα μου έχει κάτι τα μεγαλύτερα δώρα. Ότι και να πω θα είναι λίγο. Την ευχαριστώ και την εκτιμώ βαθιά. Κάθε φορά που φέρνει καινούριο κείμενο στην πρόβα κοιταζόμαστε όλοι γύρω μας ενθουσιασμένοι.
Εσύ με ποιο κριτήριο επιλέγεις τους συνεργάτες σου;
Όταν περνάει από το χέρι μου νομίζω πρωτίστως βάσει καλοσύνης. Δυσκολεύομαι να συνυπάρξω σε διαφορετικές συνθήκες. Έχω τη χαρά βέβαια τελευταία, να δουλεύω ξανά και ξανά με έναν ευρύτερο κύκλο ανθρώπων όπως τη Λένα, τον Γιάννη τον Κότσιφα, την Ιωάννα Μαυρέα, την Έμιλυ Κολιανδρή, τον Καραθάνο, την Γαλήνη Χατζηπασχάλη και άλλους και αισθάνομαι και μια ασφάλεια δίπλα τους. Είναι σαν κάθε φορά να πηγαίνουμε και λίγο παραπέρα.
Τι θυμάσαι από την πρώτη σου εμπειρία στην Επίδαυρο; Ισχύει το δέος που περιγράφουν πολλοί συνάδελφοί σου;
Πρώτη φορά ήταν το 2019 με τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνη. Ερμήνευσα τον μαθητή του Σωκράτη, που ήταν ο Νίκος Καραθάνος. Η σκηνοθεσία ήταν του Δημήτρη Καραντζά και θυμάμαι ότι πηγαίνοντας αισθανόμασταν πολύ έτοιμοι. Ο Δημήτρης δεν είχε αφήσει τίποτα που να μας δημιουργήσει φόβο φτάνοντας εκεί. Κάνουμε λοιπόν την πρώτη παράσταση και χτυπάω τη φωνή μου. Τη δεύτερη ως εκ θαύματος μετά από ένα εφιαλτικό βράδυ λειτουργεί κανονικά και ύστερα για μια εβδομάδα δεν μπορούσα να μιλήσω. Ήταν νομίζω τρομερή εμπειρία.
Πώς καταφέρνεις να είσαι αναγνωρίσιμος από το θέατρο, αποφεύγοντας την τηλεόραση;
Δεν πιστεύω ότι είμαι αναγνωρίσιμος με την έννοια της μαζικότητας που μπορεί κανείς να στοχεύσει μέσω της τηλεόρασης. Με ξέρει ένα συγκεκριμένο κοινό θεατρόφιλο. Και είναι και πολύ λογικό, αν σκεφτούμε ότι ο κόσμος που με έχει δει συνολικά αυτά τα 8 χρόνια που παίζω στο θέατρο είναι ίσως και λιγότερος από μια σειρά με κακή εμπορική επιτυχία.
Έχω την αίσθηση όμως παρακολουθώντας σε στις παραστάσεις σου ότι το κοινό σε ξεχωρίζει και σε αναζητά. Πως νιώθεις γι αυτό;
Αυτό με ακινητοποιεί. Είναι ένα δείγμα απρόσμενης τρυφερότητας που με κάνει να συνειδητοποιώ και την ευθύνη που έχουμε κάνοντας αυτού του είδους τη δουλειά. Οι άνθρωποι, αν όχι όλοι κάποιοι, που έρχονται στο θέατρο, ακόμη κι αν δεν το αντιλαμβάνονται κάτι προσδοκούν από αυτό. Εμείς μπαινοβγαίνουμε σε μικρές ή μεγαλύτερες ποσοστώσεις στις ψυχές τους και πρέπει αυτό, να γίνεται με «καθαρά παπούτσια».
Έχεις κατά νου τα καλλιτεχνικά σου σχέδια για μετά το καλοκαίρι;
Το πρώτο μισό της σεζόν θα συν σκηνοθετηθούμε με την Κλέλια Ανδριολάτου στον «Εραστή» του Πίντερ και αργότερα θα είμαι στο Εθνικό στην καινούρια παράσταση που ετοιμάζει ο Θωμάς Μοσχόπουλος.
Η Ειρήνη ισχυρίστηκε στο «Τούνελ» ότι τα ρούχα που φορούσε η κόρη της δεν πρόκειται να τα πάρει το Ανθρωποκτονιών γιατί τα έχει θάψει μαζί με το παιδί, αλλά η νονά του ρωτάει «γιατί τόσο πολύ ψέμα»...
Νέα ερωτήματα γεννά για την ήδη περίπλοκη υπόθεση στην Αμαλιάδα με τους θανάτους βρεφών η αποκάλυψη του Τούνελ ότι η Ειρήνη Μουρτζούκου που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο θάνατο του μικρού Παναγιώτη προσποιήθηκε τη μητέρα του παιδιού.
Συνομιλίες με την Ειρήνη, λίγο μετά το θάνατο του 15μηνών Παναγιωτάκη αποκαλύπτει το το Φως στο Τούνελ, φέρνοντας στην επιφάνεια νέα στοιχεία για το θρίλερ στην Αμαλιάδα.
Η τελευταία αξιολόγηση για φέτος αναμένεται από τη Scope Ratings στις 6 Δεκεμβρίου και η πιο κρίσιμη αξιολόγηση αναμένεται στις αρχές του έτους από τη Moody’s
Με γκολ των Νέβες (35’), Μπεράλντο (84’) και Βιτίνια (90+1’), η Παρί Σεν Ζερμέν επικράτησε της Τουλούζ με 3-0 και βρίσκεται στο +6 από τη δεύτερη Μονακό.
