Ολυμπιακός: Συμπληρώνονται 11 χρόνια από το ερυθρόλευκο… έπος της Πόλης (vids)

Η 13η Μαΐου για πολλούς είναι μια… συνηθισμένη μέρα στο ημερολόγιο. Για τους φίλους του Ολυμπιακού και τον ίδιο τον οργανισμό όμως είναι μια από τις σημαντικότερες στην σύγχρονη και όχι μόνο ιστορία. Είναι η μέρα που ο Ολυμπιακός αναμετρήθηκε με το… αδύνατο και θριάμβευσε κατακτώντας την Euroleague του 2012 κόντρα στην πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην Κωνσταντινούπολη.

Όλες οι λεπτομέρειες έστηναν ένα σκηνικό μεγαλειώδες όσο και πολύ κατά του Ολυμπιακού. Η σεζόν που εξελίσσονταν μέτρια μέχρι τις διορθωτικές προσθήκες (Ντόρσεϊ και Λο) του «Σοφού» Ντούσαν Ίβκοβιτς. Η ανοδική πορεία και οι προκρίσεις επί της Σιένα (playoffs) και Μπαρτσελόνα (ημιτελικά Final 4). Και η… τελευταία πίστα. Η πιο δύσκολη. Ο τελικός της Euroleague κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Μιας ΤΣΣΚΑ των εκατομμυρίων ευρώ μπάτζετ. Μιας ΤΣΣΚΑ του ΝΒΑερ Κιριλένκο και των Σβεντ, Σισκάουσκας, Τεόντοσιτς και Κρστιτς. Απέναντί τους ο Ολυμπιακός του γίγαντα Βασίλη Σπανούλη, του Γιώργου Πρίντεζη, των 22χρονων Μάντζαρη, Σλούκα και Παπανικολάου και των ξένων που σε όλη την καριέρα τους έπαιζαν ως ρολίστες.

Το ματς ήταν δύσκολο εξ αρχής και κάποια στιγμή 12′ πριν το τέλος ο Ολυμπιακός βρισκόταν στα όρια μιας πολύ βαριά ήττας χάνοντας με 19 πόντους διαφορά. Μπροστά στο ακατόρθωτο όμως κάτι άλλαξε στο μυαλό των παικτών, το… τσιπάκι γύρισε και με τη βοήθεια του τεράστιου Ντούσαν Ίβκοβις και η διαφορά μειώνονταν. Φάση με τη φάση. Σούτ με το σουτ. Λεπτό με το λεπτό. Μέχρι που έφτασαν τα πιο ηδονικά τελευταία δευτερόλεπτα στην ιστορία του μπάσκετ του Ολυμπιακού. Δευτερόλεπτα που η καρδιά… σταμάτησε για να ξεσπάσει στη συνέχεια από χαρά και συγκίνηση.

Σπανούλης, στο Πρίντεζη. Αυτός επιχειρεί το διάσημο «πεταχτάρι» και… 62-61! Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Μια απίστευτη ιστορία που θυμούνται οι παλιοί και οι νεότεροι μαθαίνουν κοιτάζοντας το λάβαρο στον ουρανό του ΣΕΦ και ψάχνοντας στο διαδίκτυο βιντεάκια σαν και το παρακάτω, από μια βραδιά που έχει περαστεί στο DNA του μπασκετικού Ολυμπιακού και ελπίζουμε να τη ξαναζήσουμε σε λίγες μέρες στο Κάουνας της Λιθουανίας.