Τουρκία: Αυτοί είναι οι τέσσερις διεκδικητές της εξουσίας

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Recep Tayyip Erdoğan)

Ο τούρκος πρόεδρος και ηγέτης του μετριοπαθούς ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) στις 14 Μαΐου διεκδικεί το αξίωμα του προέδρου για τρίτη θητεία, ωστόσο αυτές οι εκλογές θεωρούνται οι πιο κρίσιμες για τον Ταγίπ Ερντογάν καθότι έχει απέναντί του ένα ισχυρό αντιπολιτευτικό μέτωπο που συνασπίστηκε με στόχο να τον απομακρύνει από την εξουσία. Ο Ταγίπ Ερντογάν είχε κερδίσει για πρώτη φορά τις γενικές εκλογές το 2002 ως πρόεδρος του ΑΚΡ το οποίο ίδρυσε το 2001. Ο ίδιος, λόγω πολιτικής απαγόρευσης που ίσχυε εναντίον του, κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός ένα χρόνο μετά, το 2003 και από τότε κατάφερε να κερδίσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν παραμένοντας στην εξουσία για δύο δεκαετίες. Το κόμμα του απέτυχε μόνο στις εκλογές του Ιουνίου 2015 να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση γι’ αυτό και προκηρύχθηκαν νέες εκλογές για τον Νοέμβριο του 2015, τις οποίες κέρδισε με 49,5% έπειτα από μια περίοδο τρομοκρατικών επιθέσεων που μεσολάβησαν την περίοδο εκείνη. Ο Ταγίπ Ερντογάν είχε κερδίσει τις εκλογές του 2002, του 2007, του 2011 και του 2018. Διετέλεσε πρωθυπουργός για 11 χρόνια από το 2003 έως το 2014 και στη συνέχεια πρόεδρος για δύο θητείες. Εγινε ο πρώτος πρόεδρος της Τουρκίας που εξελέγη με την άμεση λαϊκή ψήφο στις εκλογές του 2014, μετά το δημοψήφισμα για τη συνταγματική τροποποίηση που ενέκρινε την εκλογή  προέδρου από τον λαό. Το 2018 εκλέχθηκε πρόεδρος για δεύτερη θητεία.

Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του έδωσε έμφαση στις μεταρρυθμίσεις της Τουρκίας και τη στροφή της προς την ΕΕ. Το μεγάλης επιρροής και ισχυρό κίνημα της αδελφότητας Γκιουλέν (του αυτοεξόριστου στην Πενσυλβανία ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν) στήριξε επί μακρόν από το 2002 τον Ταγίπ Ερντογάν συμβάλλοντας ιδίως στον περιορισμό του στρατού στην πολιτική ζωή της χώρας. Ωστόσο το βαθύ χάσμα μεταξύ των δύο συμμάχων εξελίχθηκε σε ανοιχτή σύγκρουση μετά την αποκάλυψη στα μέσα Δεκεμβρίου του 2013 μεγάλου σκανδάλου διαφθοράς της κυβέρνησης με χρήματα που διακινούνταν σε κούτες παπουτσιών. Ο Ταγίπ Ερντογάν κατηγόρησε την αδελφότητα Γκιουλέν η οποία είχε έντονη επιρροή στις τάξεις της αστυνομίας και της δικαιοσύνης, ότι βρίσκεται πίσω από τις δικαστικές έρευνες κατά της διαφθοράς που στρέφονται εναντίον της κυβέρνησής του και επιδιώκουν την αποσταθεροποίησή της. Οι σχέσεις διαρρήχθηκαν εντελώς έπειτα από την απόπειρα πραξικοπήματος στις 15 Ιουλίου 2016 εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν. Ο τούρκος πρόεδρος κατηγόρησε τον Φετουλάχ Γκιουλέν ως εγκέφαλο της απόπειρας πραξικοπήματος και ξεκίνησε τις διώξεις εναντίον των γκιουλενιστών τους οποίους αποκάλεσε «τρομοκρατική οργάνωση FETÖ».

Ο Ταγίπ Ερντογάν ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως πρόεδρος του κλάδου νεολαίας του Μπέγιογλου στο Κόμμα Εθνικής Σωτηρίας (Milli Selamet Partisi) το 1975. Συνέχισε τα καθήκοντά του μέχρι που το Κόμμα Εθνικής Σωτηρίας διαλύθηκε μετά το πραξικόπημα της 12ης Σεπτεμβρίου 1980. Επέστρεψε στην πολιτική με το Κόμμα Ευημερίας (Refah Partisi) του Νετσμεντίν Ερμπακάν, το οποίο ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1983 και έγινε πρόεδρος της περιφέρειας Μπέγιογλου το 1984. Το 1986 δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής στις ενδιάμεσες εκλογές στην Κωνσταντινούπολη. Ούτε και τον Μάρτιο του 1989 κατάφερε να εκλεγεί δήμαρχος Κωνσταντινούπολης ως υποψήφιος του Κόμματος Ευημερίας. Βουλευτής κατάφερε να εκλεγεί για πρώτη φορά το 1991 και το 1994 εξελέγη δήμαρχος Κωνσταντινούπολης με ποσοστό 25,19%, ωστόσο ενώ ήταν δήμαρχος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 μηνών λόγω ενός τροποποιημένου ποιήματος του ποιητή Ζιγιά Γκιοκάλπ (Ziya Gökalp) με τον τίτλο «Προσευχή στρατιώτη» που απήγγειλε στις 6 Δεκεμβρίου του 1997 στο Σιίρτ (στη νοτιοανατολική Τουρκία).

«Μιναρέδες, ξιφολόγχες, θόλοι, κράνη.

Τα τζαμιά είναι οι στρατιώτες μας, οι πιστοί είναι οι στρατιώτες μας

Αυτός ο θεϊκός στρατός περιμένει τη θρησκεία μου

Αλλαχού ακμπάρ, αλλαχού ακμπάρ…»

Τελικά κατηγορήθηκε για «υποκίνηση του κοινού σε μίσος και έχθρα». Σύμφωνα με την αιτιολογημένη απόφαση, ο Ταγίπ Ερντογάν «στόχευε να διατηρήσει ζωντανή την ένταση μεταξύ των θρησκευτικών και μη θρησκευτικών τμημάτων της κοινωνίας με την ομιλία του στο Σιίρτ».

Εμεινε στη φυλακή για 4 μήνες και 10 μέρες. Μετά την αποφυλάκισή του απαγορεύθηκε η πολιτική του δραστηριότητα γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να γίνει πρωθυπουργός όταν το κόμμα του κέρδισε το 2002 τις πρώτες του γενικές εκλογές με 34,43%. Κυβέρνηση σχημάτισε ο Αμπντουλάχ Γκιουλ (Abdullah Gül) και ο Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε να γίνει πρωθυπουργός όταν ήρθη η πολιτική του απαγόρευση με τροποποίηση του νόμου που υποβλήθηκε στη Βουλή. Διεξήχθησαν ενδιάμεσες εκλογές στο Σιίρτ, εξελέγη βουλευτής και έγινε πρωθυπουργός τον Μάρτιο του 2003.

Ο Ταγίπ Ερντογάν γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1954 στην Κωνσταντινούπολη από οικογένεια που μετανάστευσε από το Μπατούμι της Γεωργίας στη Ριζούπολη. Μεγάλωσε στο Κασίμπασα, μια φτωχή συνοικία της Κωνσταντινούπολης, και όπως ο ίδιος είχε πει σε συνέντευξή του, στην παιδική του ηλικία πουλούσε κουλούρια και νερό. Την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του την έλαβε σε ισλαμικό σχολείο Imam Hatıp στο Φατίχ Κωνσταντινούπολης, από όπου αποφοίτησε το 1965. Ενώ φοιτούσε στο λύκειο έπαιζε ερασιτεχνικά και ποδόσφαιρο στην ομάδα Camialtıspor. Ωστόσο επειδή υπήρχαν περιορισμοί για τα λύκεια Imam Hatip τότε, έδωσε εξετάσεις και πήρε απολυτήριο δεύτερου λυκείου αποφοιτώντας από το γυμνάσιο Eyup το 1973. Την ίδια χρονιά μπήκε στην Ακαδημία Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών Κωνσταντινούπολης, η οποία έχει μετονομαστεί σε Σχολή Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μαρμαρά, από όπου αποφοίτησε το 1981, αν και η αντιπολίτευση συχνά αμφισβητεί αν έχει πάρει πτυχίο από την εν λόγω σχολή. Είναι παντρεμένος με την Εμινέ Ερντογάν (Emine Erdoğan) από το 1978 και έχουν τέσσερα παιδιά.

Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου (Kemal Kılıçdaroğlu)

Ο ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) της αξιωματικής αντιπολίτευσης διεκδικεί για πρώτη φορά την προεδρία της χώρας ως υποψήφιος του μετώπου της αντιπολίτευσης η οποία συνασπίστηκε υπό την Εθνική Συμμαχία. Αν ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου αποτύχει να κερδίσει τον Ταγίπ Ερντογάν, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι θα τελειώσει και η πολιτική του καριέρα.

Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1948 στο Τούντζελι της Τουρκίας και είναι Αλεβίτης Κούρδος. Υπάρχουν αναφορές ότι η μητέρα του ήταν Αρμένισσα, παρόλο που ο ίδιος το διέψευσε. Είναι απόφοιτος της Ακαδημίας Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών της Αγκυρας και εργάστηκε ως γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων πριν εισέλθει στην πολιτική. Εντάχθηκε στο CHP όταν είχε ετοιμάσει μια «έκθεση διαφθοράς» για την Πολιτιστική Πλατφόρμα Επιστημονικής Διαχείρισης του κόμματος. Αυτή η έκθεση τράβηξε την προσοχή του Ντενίζ Μπαϊκάλ (Deniz Baykal) και του άνοιξε τις πόρτες του CHP. Στις γενικές εκλογές του 2002 όπου μόνο δύο κόμματα κατάφεραν να εισέλθουν στο Κοινοβούλιο, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου εκλέχθηκε ως βουλευτής Κωνσταντινούπολης για πρώτη φορά.  Το 2007 επανεξελέγη βουλευτής του κόμματος και μετά από αίτημα του Ντενίζ Μπαϊκάλ εξελέγη ως αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας. Κατά τη διάρκεια της θητείας του αποκάλυψε μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς εναντίον αξιωματούχων της κυβέρνησης ΑΚΡ αναγκάζοντάς τους σε παραίτηση. Το 2009 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Κωνσταντινούπολης αλλά απέτυχε να εκλεγεί λαμβάνοντας ωστόσο 37%, ποσοστό που θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία καθώς ξεπέρασε τα ποσοστά του κόμματός του κατά πολύ. Τον αποκάλεσαν «Γκάντι της Τουρκίας», λόγω της πραότητάς του και σύντομα κατάφερε να αναρριχηθεί στην ηγεσία του κόμματος με την παραίτηση του Ντενίζ Μπαϊκάλ από τη θέση του προέδρου το 2010.

Στις εκλογές του 2011 κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του κόμματός του κατά 5,11 μονάδες. Ωστόσο έπειτα από την αποτυχία του Εκμελεντίν Ιχσάνογλου (Ekmeleddin İhsanoğlu) τον οποίο ο ίδιος υπέδειξε για τις προεδρικές εκλογές του 2014 έναντι του Ταγίπ Ερντογάν, η κριτική εναντίον του εντός του κόμματος αυξήθηκε. Βουλευτές του κόμματός του ζητούσαν την παραίτησή του και τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου. Παρ’ όλα αυτά εξελέγη και πάλι γενικός πρόεδρος του CHP στο συνέδριο του κόμματος που πραγματοποιήθηκε την ίδια χρονιά με 740 ψήφους έναντι του Μουχαρέμ Ιντζέ, ο οποίος έλαβε 415 ψήφους. Στις γενικές εκλογές του 2015 τον αποκάλεσαν «ο Κεμάλ της Ανατολίας». Το κόμμα του κατέλαβε και πάλι τη δεύτερη θέση με 24,95%, ωστόσο το ποσοστό και ο αριθμός των βουλευτών μειώθηκε σε σύγκριση με τις γενικές εκλογές του 2011. Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου δήλωσε ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα των εκλογών και είπε πως δεν θα παραιτηθεί. Και ο λόγος είναι ότι θεώρησε χαμένο των εκλογών τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος για πρώτη φορά μετά το 2002 δεν κατάφερε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ενώ το ΑΚΡ είχε λάβει 40,8%, το φιλοκουρδικό κόμμα HDP κέρδισε 80 βουλευτές και αύξησε το ποσοστό του στο 13,1%.

Επειτα από την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου του 2016 και την επέκταση των συλλήψεων και σε ομάδες της αντιπολίτευσης, μεταξύ των οποίων και ο βουλευτής του CHP Ενις Μπερμπέρογλου (Enis Berberoğlu), ο οποίος καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση με την κατηγορία ότι έδωσε φωτογραφίες φορτηγών της ΜΙΤ (Εθνική Οργάνωση Πληροφοριών της Τουρκίας), ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ηγήθηκε «πορείας δικαιοσύνης» από την Αγκυρα στην Κωνσταντινούπολη, κατά τη διάρκεια της πορείας έγινε και απόπειρα δολοφονίας εναντίον του από τρομοκράτη του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Περπάτησε από τις 15 Ιουνίου του 2017 μέχρι τις 9 Ιουλίου του 2017 από την Αγκυρα μέχρι την Κωνσταντινούπολη (420 χλμ.). Η πορεία στηρίχθηκε και από το φιλοκουρδικό κόμμα HDP.

Στο συνέδριο του κόμματος που πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2018, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου επανεξελέγη πρόεδρος του κόμματος με 790 ψήφους έναντι 447 του Μουχαρέμ Ιντζέ. Παρότι ο Μουχαρέμ Ιντζέ ήταν ο μεγαλύτερος εσωτερικός του αντίπαλος, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου τον πρότεινε ως υποψήφιο για τις προεδρικές του 2018 απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν. Τελικά ο Ιντζέ έχασε τις εκλογές από τον πρώτο γύρο λαμβάνοντας ωστόσο 30,67%, παρόλο που το κόμμα του έλαβε μόνο 22,7%. Οι επόμενες εκλογές ήταν οι δημοτικές του 2019, οι πρώτες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της Εθνικής Συμμαχίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Σε αυτές τις εκλογές ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του κόμματός του στο 30%, κέρδισε συνολικά 21 δήμους, μεταξύ των οποίων για πρώτη φορά της Κωνσταντινούπολης και της Αγκυρας. Στο συνέδριο του κόμματός του τον Ιούλιο του 2020 ήταν ο μοναδικός υποψήφιος για την προεδρία του CHP και επανεξελέγη με 1.251 ψήφους. Εκεί ανακοίνωσε και το έγγραφο «Κάλεσμα στον δεύτερο αιώνα» στο οποίο εξηγούσε τη βάση των πολιτικών που θα εφαρμόσει το CHP όταν έρθει στην εξουσία.

Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου πρωτοστάτησε στον σχηματισμό της «Συμμαχίας του Εθνους» στις 12 Φεβρουαρίου 2022 με τη συμμετοχή των 6 κομμάτων της αντιπολίτευσης. Συμφώνησαν στο μνημόνιο συνεννόησης για ενισχυμένο κοινοβουλευτικό σύστημα το οποίο ανακοίνωσαν στις 28 Φεβρουαρίου 2022. Λίγους μήνες αργότερα, στις 5 Σεπτεμβρίου 2022, ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου εξέφρασε τη βούλησή του για πρώτη φορά να είναι υποψήφιος της συμμαχίας στις προεδρικές εκλογές, προκαλώντας τριβές με το κόμμα της Μεράλ Ακσενέρ (Meral Akşener). Ενα χρόνο αργότερα, στις 4 Φεβρουαρίου 2023 με τη φράση «Είμαι ο Κεμάλ, έρχομαι!» ξεκαθάρισε ότι δεν ήταν διατεθειμένος να υποχωρήσει και επέμεινε στη δική του υποψηφιότητα. Στις 6 Μαρτίου 2023 τα 5 κόμματα της Εθνικής Συμμαχίας πλην του Καλού Κόμματος της Μεράλ Ακσενέρ συμφώνησαν στην κοινή υποψηφιότητα Κιλιτσντάρογλου. Η Μεράλ Ακσενέρ ανακοίνωσε την αποχώρησή της από τη συμμαχία, ωστόσο ύστερα από δύο μέρες και έντονες διαβουλεύσεις με το CHP επέστρεψε στο «τραπέζι των 6» υπό τον όρο να διοριστούν αντιπρόεδροι και οι δύο δήμαρχοι της Αγκυρας και της Κωνσταντινούπολης στην περίπτωση που η Συμμαχία κερδίσει τις προεδρικές εκλογές.

Είναι παντρεμένος από το 1974 με τη Σελβί Γκιουντούζ (Selvi Gündüz) και έχουν τρία παιδιά. Είχε εργαστεί στη Γαλλία για ένα χρόνο και μιλάει μέτρια Γαλλικά.

Μουχαρέμ Ιντζέ (Muharrem Ιnce)

Διεκδικεί το προεδρικό αξίωμα της 14ης Μαΐου για δεύτερη φορά, ως ηγέτης αυτή τη φορά του Κόμματος Χώρα (Memleket Partisi) του οποίου ηγείται και που ίδρυσε μετά την αποχώρησή του από το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP). Είχε προταθεί από το CHP ως υποψήφιος πρόεδρος στις εκλογές του 2018 με αντίπαλο τον Ταγίπ Ερντογάν.

Ο Μουχαρέμ Ιντζέ γεννήθηκε στις 4 Μαΐου στην Γιάλοβα, η μητέρα του κατάγεται από τη Ριζούπολη και ο πατέρας του από τη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φυσικής – Χημείας του Πανεπιστημίου Μπαλικεσίρ και εργάστηκε ως καθηγητής σε διάφορα λύκεια της Τουρκίας και ως διευθυντής σε διάφορα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα. Στην πολιτική μπήκε το 1995 και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το 2002 με το CHP. Συμμετείχε για πολλά χρόνια στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εκπαίδευσης και είχε ταχθεί υπέρ της επίλυσης των προβλημάτων των φοιτητών με μαντίλα στα πανεπιστήμια. Σε μια συζήτηση στην επιτροπή όπου βουλευτής του ΑΚΡ είχε πει πως «αν δεν υπήρχαν τα (θρησκευτικά λύκεια) ιμάμ χατίπ, θα γινόμουν αγρότης», ο Μουχαρέμ Ιντζέ του απάντησε: «Αν πήγαινες σε κανονικό σχολείο, θα πήγαινες στο Χάρβαρντ». Τα πρώτα χρόνια έκανε αντιπολίτευση στον Ντενίζ Μπαϊκάλ και το 2004 υπέγραψε τη διακήρυξη που ζητούσε πραγματοποίηση έκτακτης συνόδου. Στην «Κίνηση των 30» συμμετείχε και ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.

Ο Μουχαρέμ Ιντζέ έγινε γνωστός από τους σκληρούς λόγους του εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν αλλά και για την επίσης σκληρή αντιπολιτευτική του στάση εντός του κόμματός του. Αναμετρήθηκε με τον πρόεδρο του κόμματος Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου στο συνέδριο της 2014, ωστόσο έχασε. Αμφισβήτησε για δεύτερη φορά τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου και τον Φεβρουάριο του 2018 υποβάλλοντας ξανά υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος αλλά και αυτή τη φορά απέτυχε. Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ωστόσο τον πρότεινε ως υποψήφιο του κόμματος για τις προεδρικές του 2018 απέναντι στον Ταγίπ Ερντογάν τις οποίες τελικά έχασε με 30,67%. Ωστόσο ήταν η πρώτη φορά μετά από 41 χρόνια που υποψήφιος του CHP κατάφερε να πάρει πάνω από 30% των ψήφων. Μετά από αυτή την εξέλιξη ο Μουχαρέμ Ιντζέ και οι υποστηρικτές του άρχισαν να συγκεντρώνουν υπογραφές για την πραγματοποίηση έκτακτου Συνεδρίου με στόχο να αμφισβητήσουν για άλλη μια φορά τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου. Τελικά όμως δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τις απαραίτητες υπογραφές. Η αποχώρηση του Μουχαρέμ Ιντζέ από το CHP σφραγίστηκε με την ίδρυση πρώτα του Κινήματος Χώρα, το οποίο τον Δεκέμβριο του 2020 ανακοίνωσε ότι εξελίχθηκε σε κόμμα. Επίσημα από το CHP αποχώρησε τον Μάιο του 2021 δηλώνοντας από τότε ότι θα είναι υποψήφιος πρόεδρος στις επόμενες προεδρικές εκλογές της χώρας. Είναι παντρεμένος με την Ουλκιού Ιντζέ (Ülkü İnce), δασκάλα γεωγραφίας από το Μπαλικεσίρ και έχουν ένα γιο.

Σινάν Ογάν (Sinan Oğan)

Ο πρώην βουλευτής του Κόμματος Εθνικής Δράσης (ΜΗΡ) συγκέντρωσε 100 χιλιάδες υπογραφές που χρειάζονταν για να είναι υποψήφιος για την προεδρία στις εκλογές της 14η Μαΐου της συμμαχίας ΑΤΑ η οποία αποτελείται από 4 μικρά κόμματα: Το Κόμμα της Νίκης (Zafer Partisi), το Κόμμα Δικαιοσύνης (Adalet Partisi), το Κόμμα της Πατρίδας Μου (Ülkem Partisı) και το Κόμμα Τουρκικής Συμμαχίας (Türkiye İttifakı Partisi). Θεωρείται ότι η υποψηφιότητα του Σινάν Ογάν ο οποίος είχε αποχωρήσει δύο φορές από το κόμμα του Ντεβλέτ Μπαχτσελί (Devlet Bahçeli), ωφελεί την Εθνική Συμμαχία της αντιπολίτευσης.

Για πρώτη φορά μπήκε στο Κοινοβούλιο το 2011 με το ΜΗΡ αλλά διαγράφηκε τον Αύγουστο του 2015. Στη συνέχεια επέστρεψε στο κόμμα αφού κέρδισε τη μήνυση που υπέβαλε στο δικαστήριο εναντίον του ΜΗΡ. Τον Μάρτιο του 2017 διαγράφηκε για δεύτερη φορά.

Ο Σινάν Ογάν γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1967 στην πόλη Ιγντιρ με καταγωγή από το Αζερμπαϊτζάν και εξελέγη βουλευτές για πρώτη φορά το 2015 με το ΜΗΡ. Αποφοίτησε από το Τμήμα Οικονομικών και Διοικητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Μαρμαρά και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε διδακτορικές σπουδές στη Μόσχα στο γνωστό Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (ΜΓΙΜΟ), μιλάει καλά ρωσικά και αγγλικά ακαδημαϊκού επιπέδου. Εχει εργαστεί ως ερευνητής του Τουρκικού Ινστιτούτου Ερευνών του Πανεπιστημίου του Μαρμαρά και ως καθηγητής στο Κρατικό Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Αζερμπαϊτζάν. Ιδρυσε το Κέντρο Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Ερευνών (TÜRKSAM).

*Η Αννα Ανδρέου, γεννήθηκε στη Λευκωσία. Είναι δημοσιογράφος, συμπαραγωγός και συμπαρουσιάστρια στο κανάλι youtube «Εδώ Τουρκία».

Ο Δημήτρης Τριανταφύλλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη από το 2010 και είναι καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Kadir Has και διευθυντής του Κέντρου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του ίδιου πανεπιστημίου