«Δεν αφήνω τη λύπη να μπει μέσα»: Ο Πιρς Μπρόσναν μιλά για την αγάπη, την απώλεια και τη ζωή του μετά τον Μποντ

«Είμαι 10 λεπτά μέσα στη συνέντευξη Zoom με τον Πιρς Μπρόσναν, όταν ο γιος του Ντίλαν φτάνει με τον καφέ του πατέρα του. «Έβαλες ζάχαρη;» λέει στον 23χρονο. «Λίγο ακόμα γάλα, παρακαλώ, δεν πίνω τον καφέ μου σκέτο». Ο Ντίλαν επιστρέφει για να το διορθώσει».

‘Έτσι ξεκινάει το άρθρο του Κρις Γκόνφρεϊ στην Guardian το 2020, σε μια συνέντευξη με τον σπουδαίο Ιρλανδό ηθοποιό, καταμεσής της πανδημίας και το εγκλεισμού .

«Είναι ένας υπέροχος μουσικός και ένας σπουδαίος ακαδημαϊκός» λέει ο Μπρόσναν. «Μόλις αποφοίτησε από τη σχολή κινηματογράφου του USC». Η αποφοίτηση, όπως και τόσες άλλες, ακυρώθηκε. «Του πήραμε ένα καπέλο και μια ρόμπα και καθίσαμε εδώ και την παρακολουθήσαμε την online τελετή στον καναπέ».

Φυσικά, η πανδημία είχε αναστατώσει και το πρόγραμμα του Μπρόσναν- γύριζε τη Σταχτοπούτα στο Λονδίνο μέχρι που η Covid-19 σταμάτησε την παραγωγή. Επέστρεψε στη βόρεια ακτή της Χαβάης, όπου και έμεινε έκτοτε με τη σύζυγό του, τη δημοσιογράφο και συγγραφέα Κίλι Σέι Σμιθ, και τους δύο γιους τους, τον Ντίλαν και τον 19χρονο Πάρις. (Ο Μπρόσναν έχει επίσης τρία παιδιά από τον πρώτο του γάμο).

«Είμαστε μια στενή οικογένεια και αυτή η περίοδος της συγκατοίκησης έθρεψε και καλλιέργησε έναν δεσμό μεταξύ όλων μας που πιθανώς δεν θα υπήρχε χωρίς το λοκντάουν» λέει.

«Τα αγόρια μου έχουν ακαδημαϊκές σπουδές, δημιουργικό ένστικτο και διαίσθηση προς τις τέχνες. Έτσι δεν προσπαθώ να τα κατευθύνω» συμπληρώνει.

Με τη γυναίκα του και τον γιο του, Πάρις / Photo: Instagram

Τα μήλα κάτω από τη μηλιά

Οι καριέρες των μικρότερων γιων του στον κινηματογράφο, στην υποκριτική του Ντίλαν και στο μόντελινγκ του Πάρις τους έχουν καταφέρει τη δική τους φήμη- έχουν δεκάδες χιλιάδες οπαδούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τον ανησυχεί η φήμη τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

«Ναι, ανησυχεί τη σύζυγό μου, την Κέλι περισσότερο, αλλά και εμένα»  λέει. «Το αποτύπωμα που αφήνουν θα μείνει μαζί τους για πολλά χρόνια. Είναι ύπουλα νερά. Μπήκα στο Instagram για να παρακολουθήσω τον Πάρις, για να βεβαιωθώ ότι είναι όλα οκέι και ότι δεν συνάπτει δεσμούς με ανθρώπους με κακή φήμη. Τα σόσιαλ είναι ένα παράξενο ζώο και πρέπει να είσαι προσεκτικός μαζί του. Μπορεί να γίνει ναρκισσιστικό και πρέπει να το εξισορροπήσεις με την ανθρώπινη ελαφρότητα».

Photo: Instagram

Τα σκληρά παιδικά χρόνια

Γεννημένος στις 16 Μαΐου του 1953, ο Μπρόσναν μεγάλωσε στο Navan, 30 μίλια βορειοδυτικά του Δουβλίνου. Μοναχοπαίδι, έχει περιγράψει την παιδική του ηλικία ως μια μοναχική, ρωμαιοκαθολική ανατροφή. «Ο πατέρας μου έφυγε για τα βουνά και, για τη μητέρα μου, ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή στη δεκαετία του ’50 για να είναι κανείς μοναδικός γονιός. Έτσι, από πολλές απόψεις, δημιούργησα τον εαυτό μου» λέει.

Αφού έφυγε ο πατέρας του, η μητέρα του μετακόμισε στο Λονδίνο όταν ο Μπρόσναν ήταν τεσσάρων ετών. Ήθελε μια καλύτερη ζωή για αυτούς. Την περίμενε στην Ιρλανδία και έζησε σε διάφορα σπίτια – στου παππού και της γιαγιάς του από τη μητέρα του, με τη θεία και τον θείο του, σε μια πανσιόν.

«Είμαι πολύ ευγνώμων που δεν είχα τα δεσμά της γονικής μέριμνας, ας πούμε, και πραγματικά χάραξα το δικό μου μονοπάτι στη ζωή. Όταν, ως νεαρός έφηβος, είπα στη μητέρα μου ότι ήθελα να γίνω ηθοποιός, με υποστήριξε εξαιρετικά. Είπε με όλη της την καρδιά: «Ακολούθησε τα όνειρά σου»».

Ο Μπρόσναν μετακόμισε στο Putney, στο δυτικό Λονδίνο όταν ήταν 12 ετών. Στο σχολείο του έδωσαν το παρατσούκλι «Ιρλανδός». «Το να είσαι Ιρλανδός μετανάστης στο Λονδίνο το ’64, δεν είναι κάτι που σε αφήνουν να το ξεχάσεις». Αργότερα εργάστηκε για λίγο ως βοηθός καλλιτέχνης, αλλά, έχοντας μεγαλώσει με «καουμπόηδες και Ινδιάνους» εξακολουθούσε να ονειρεύεται την υποκριτική.

Στο Met Gala πριν λίγο καιρό 

Από βοηθός καλλιτέχνη, αναπληρωματικός ηθοποιός

Ο Μπρόσναν έπεσε πάνω στο θέατρο Ovalhouse στο νότιο Λονδίνο και βρέθηκε «στην παρέα ποιητών και μουσικών και απόκληρων και κατακρεουργημένων ψυχών». Η επανάστασή του ήρθε όταν απέκτησε έναν μικρό ρόλο σε ένα έργο του Τένεσι Γουίλιαμς, το «The Red Devil Battery Sign», ως αναπληρωματικός ηθοποιός.

«Δεν τα κατάφερε αυτός ο άλλος τύπος» λέει ο Μπρόσναν. «Μου τηλεφώνησαν: ‘Ο Τενεσί θέλει να σε δει τώρα’. Έφυγα από το διαμέρισμα και μπήκα σε ένα λεωφορείο. Το λεωφορείο πήγαινε πολύ αργά, οπότε κατέβηκα και έτρεξα. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά – ο Τενεσί Ουίλιαμς θέλει να με δει. Έφτασα στο διαμέρισμα του και διαβάσαμε δύο πολύ συναισθηματικές σκηνές. Και πήρα τη δουλειά».

Η πρεμιέρα έγινε στο θέατρο Roundhouse, στο βόρειο Λονδίνο το 1977, με την ερμηνεία του Μπρόσναν να αποσπά εγκωμιαστικές κριτικές. Ο Γουίλιαμς του έστειλε ένα τηλεγράφημα στο οποίο ανέφερε μόνο: «Δοξάζω τον Θεό για σένα, αγαπητό μου αγόρι».

«Ήταν μια επιβεβαίωση ότι ήμουν στον σωστό δρόμο, ότι είχα το ταλέντο – ένα μικρό κομμάτι χρυσού στην πίσω τσέπη μου» λέει ο Μπρόσναν. «Αυτό με έκανε να πεινάω να γίνω ηθοποιός. Μόλις βρήκα τον κόσμο της υποκριτικής, προσκολλήθηκα σε αυτόν με όλη μου την καρδιά. Ήταν απελευθερωτικό».

Ήταν ένα εξαιρετικά επιτυχημένο ξεκίνημα για μια θεατρική καριέρα, αλλά οι φιλοδοξίες του Μπρόσναν βρίσκονταν αλλού. «Πάντα ονειρευόμουν τον κινηματογράφο» λέει. «Η σκηνή, όσο συναρπαστική και αν ήταν, πάντα με τρόμαζε. Ήθελα να ανέβω στην ασημένια οθόνη».

Photo: Instagram

Όταν οι τραγωδίες του χτύπησαν την πόρτα

Το 1982, πήρε τον ρόλο του γοητευτικού τηλεοπτικού ντετέκτιβ Ρέμινγκτον Στιλ. Μετακόμισε στην Καλιφόρνια με την πρώτη του σύζυγο, την Αυστραλή ηθοποιό Κασσάνδρα Χάρις, και τον γιο τους, Σον, και τα δύο παιδιά της, τη Σάρλοτ και τον Κρίστοφερ, τα οποία ο Μπρόσναν υιοθέτησε αργότερα. Το 1987, η Χάρις αρρώστησε κατά τη διάρκεια γυρισμάτων στην Ινδία και διαγνώστηκε με καρκίνο των ωοθηκών. Πέθανε τέσσερα χρόνια αργότερα. Η κόρη της, Σάρλοτ θα πέθαινε από την ίδια ασθένεια το 2013.

Ο Μπρόσναν στράφηκε στις θεραπευτικές ιδιότητες της ζωγραφικής όσο η Χάρις ήταν άρρωστη και συνεχίζει από τότε. «Άρχισα να ζωγραφίζω το 1987, όταν η μακαρίτισσα γυναίκα μου είχε καρκίνο. Ζωγράφιζα από τον πόνο, και τώρα ο πόνος μερικές φορές βγαίνει μέσα από το χρώμα» δήλωσε στη φιλανθρωπική δημοπρασία του πίνακα του Μπομπ Ντίλαν, το 2018. Ο πίνακας πωλήθηκε έναντι 1,2 εκατ. ευρώ.

Στις 14 Μαΐου του 2023 ξεκίνησε η έκθεσή του «So Many Dreams», στο Λος Άντζελες, με 50 πίνακες, 100 σκίτσα, κάποια NFT και ένα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ για το έργο του ως ζωγράφος. «Πάντα στο μυαλό μου υπήρχαν εικόνες, χρώματα και σχήματα και τώρα πήραν μορφή» θα πει.

Βρήκε το σθένος να συνεχίσει να υποδύεται μετά την απώλεια. Το 1993, κατάφερε να βρεθεί στην ταινία Η Κυρία Ντάουτφαϊερ. «Στο τέλος της ημέρας, θέλεις να κοιτάς γύρω σου και ελπίζεις να έχεις μια χούφτα ταινίες στις οποίες μπορείς να είσαι περήφανος για τη συμμετοχή σου. Αυτή είναι σίγουρα μια από αυτές τις ταινίες για μένα».

Δείτε το μίνι ντοκιμαντέρ με τα ζωγραφικά του έργα 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Pierce Brosnan (@piercebrosnanofficial)

Η αγάπη με τον Ρόμπιν Ουίλιαμς και ο «δικός του» Τζέϊμς Μποντ

Μιλά με την ίδια αγάπη για τον αείμνηστο πρωταγωνιστή της ταινίας, τον Ρόμπιν Ουίλιαμς. «Μπήκα στο μακιγιάζ και εκεί ήταν ο Ρόμπιν, καθισμένος στην καρέκλα του. Φορούσε ένα χαβανέζικο πουκάμισο και ένα παντελόνι cargo, και τα τριχωτά χέρια και τα τριχωτά πόδια του κρέμονταν έξω. Είχε το κεφάλι της κας Ντάουτφάϊερ και με χαιρέτησε: «Ω, Πιρς! Ω, είσαι τόσο όμορφος, ω, δώσε μου ένα φιλί»». (Η μίμηση της Κυρίας Ντάουτφαϊερ από τον Μπρόσναν είναι άψογη).

Σε αυτό το σημείο, στον Μπρόσναν είχε ήδη προταθεί ο ρόλος του Μποντ, αλλά αναγκάστηκε να τον αρνηθεί λόγω του συμβολαίου του με τον Ρέμινγκτον Στιλ. Έκανε το ντεμπούτο του στον Μποντ, στην Επιχείρηση Χρυσά Μάτια του 1995, τελικά.

Η δική του εκδοχή του Μποντ – ευαίσθητος, ευγενικός, σοβαρός – αποδείχθηκε τεράστια επιτυχία, τόσο από κριτικής όσο και από εμπορικής άποψης. Εκ των υστέρων, η σκληρή, ωμή ενσάρκωση του 007 από τον Ντάνιελ Κρεγκ είναι η καλύτερη μετά τον Κόνερι, αλλά ο Μπρόσναν έπαιξε τον ρόλο με μια λάμψη στα μάτια και το χιούμορ που αξίζει σε έναν τόσο καρτουνίστικο χαρακτήρα.

Μετά την τελευταία του εμφάνιση ως Μποντ, Πέθανε μια άλλη μέρα το 2002, οι παραγωγοί θεώρησαν ότι το franchise χρειαζόταν μια επανεκκίνηση για να παραμείνει επίκαιρο μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Παρόλο που ο Μπρόσναν ήθελε να κάνει μια πέμπτη ταινία, οι παραγωγοί είχαν καταλήξει στην ανανέωση του ρόλου και του το είπαν τηλεφωνικά το 2004- ο ίδιος θα έλεγε αργότερα πώς ένιωσε ότι τον είχαν «πετάξει στο πεζοδρόμιο».

«Δεν μετανιώνω για τίποτα», λέει τώρα. «Δεν αφήνω τη λύπη να μπει στον κόσμο μου … Απλώς οδηγεί σε περισσότερη δυστυχία και περισσότερες τύψεις».

«Ο Μποντ είναι το δώρο που συνεχίζει να δίνει και μου επέτρεψε να κάνω μια υπέροχη καριέρα. Από τη στιγμή που σε στιγματίζουν ως Μποντ, είναι μαζί σου για πάντα, οπότε καλύτερα να συμφιλιωθείς με αυτό και καλύτερα να το καταλάβεις αυτό όταν περνάς αυτές τις πόρτες και σηκώνεις τον μανδύα του Τζέιμς Μποντ».

O Πιρς ως Τζέιμς

Τι φάση με τον Πολάνσκι;

Ο Μπρόσναν είχε μια επιτυχημένη καριέρα μετά την αποχώρησή του από το franchise του Μποντ – ξεχωρίζουν οι ερμηνείες του στις ταινίες The Matador, για την οποία κέρδισε μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα, και Mamma Mia! – και δεν εμποδίστηκε από το βάρος του ρόλου που άφησε πίσω του.

Το 2010, ο Μπρόσναν πρωταγωνίστησε ως ένας φανταστικός Βρετανός πρώην πρωθυπουργός που κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου (ναι, βασίστηκε στην ερμηνεία του στον Τόνι Μπλερ, όπως λέει ο ίδιος) στο θρίλερ του Ρομάν Πολάνσκι, Αόρατος Συγγραφέας.

Πώς σχολιάζει την κριτική που δέχονται όσοι συνεργάζονται με τον Πολάνσκι, δεδομένης της καταδίκης του για βιασμό;

Ο Μπρόσναν παραμένει σιωπηλός για 10 ολόκληρα δευτερόλεπτα. «Λοιπόν», λέει σταθερά, «ανέλαβα τον ρόλο λόγω της δουλειάς που έχει κάνει ο Ρομάν ως καλλιτέχνης, ως σκηνοθέτης. Δεν άφησα την υπόλοιπη ζωή του να επηρεάσει την επιλογή μου. Έπρεπε να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και να ξέρω ότι η δικαιοσύνη είχε αποδοθεί και προχώρησα ως ηθοποιός».

Θα έπαιρνε ξανά την ίδια απόφαση σήμερα;

«Δεν ξέρω αν, σε αυτό το κλίμα, θα έπαιρνα την ίδια απόφαση, την ίδια επιλογή. Οι καιροί είναι επικίνδυνοι και ο κόσμος είναι πολύ τοξικός. Δεν ξέρω».

Όταν μιλάει για το «κλίμα» είναι σαφές ότι αναφέρεται στον κόσμο μετά το #MeToo. «Ήταν σοκαριστικό» λέει για το μέγεθος της κακοποίησης που ισχυρές προσωπικότητες όπως ο Χάρβεϊ Γουάινστιν γλίτωναν για τόσο πολύ καιρό. Κάθε λίγες λέξεις τις διακόπτει με μια σύντομη παύση. «Ήταν απολύτως τρομακτικό και πραγματικά άλλαξε το τοπίο και τον εργασιακό χώρο για τις γυναίκες στο Χόλιγουντ…  ήταν ενοχλητικό να βλέπεις αυτή τη συμπεριφορά να εκτυλίσσεται σε καθημερινή, εβδομαδιαία βάση».

Photo: Instagram

Τρελά γκάζια

«Δεν έχω καμία επιθυμία να αποσυρθώ» λέει. «Είμαι ένας άνθρωπος 67 ετών (σ.σ.: 69 σήμερα) και οι ρόλοι που θα μου έρθουν θα είναι οι ρόλοι του ηλικιωμένου, οι ρόλοι της κωμικής στροφής. Σε αυτό το σημείο της ζωής μου, δεν ξέρω τι άλλο να κάνω από το να παίζω και να ζωγραφίζω».

Περισσότερες από μία φορές στη συζήτηση ο Μπρόσναν θρηνεί για «την ασθένεια του ρατσισμού» και προτρέπει τους ανθρώπους να ψηφίζουν.

«Ο Τζο Μπάιντεν έχει την ψήφο μου» λέει. «Πρέπει να βρούμε ηγέτες που μπορούμε να εμπιστευτούμε, ηγέτες που έχουν νοημοσύνη και ενσυναίσθηση και συμπόνια και να ξεφύγουμε από την τοξικότητα που έχουμε τώρα σε αυτή τη χώρα.

»Θέλω να πιστεύω ότι όπως ήρθε το εμβόλιο για τον κοροναϊό θα έρθει ένα εμβόλιο για την ασθένεια του ρατσισμού και ότι θα μπορέσουμε πραγματικά να ενωθούμε ως κοινότητες για να σεβαστούμε ο ένας τις θρησκείες και τις πεποιθήσεις του άλλου και να μην είμαστε τόσο επικριτικοί».

Συνεχίζει: «Δεν θα πρέπει να είμαστε τόσο προκατειλημμένοι και τόσο επικριτικοί. Με την αλλαγή έρχεται ο αγώνας. Αλλά έχω ελπίδα στους νέους μας, έχω ελπίδα στη γενιά των γιων μου ότι θα δουν την τρομερή, ντροπιαστική παραμέληση που έχουμε δείξει ο ένας στη θρησκεία του άλλου, στη φυλή, στη φύση της ζωής μας, στο περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Έχω την ισχυρότερη πεποίθηση ότι η σημερινή νεολαία θα κάνει μια μεγάλη αλλαγή, θα έχει το θάρρος να βγει και να ψηφίσει για τα δικαιώματα των ανθρώπων – όχι για τον ρατσισμό και όχι για την άγνοια και τον κακοήθη ναρκισσισμό».

Αν αυτό ακούγεται σαν ευσεβής πόθος, είναι σύμφωνο με τη φύση του Μπρόσναν. «Ο μεγαλύτερος γιος μου είπε: «Ο μπαμπάς είναι απλώς ένας ονειροπόλος. Αλλά τα όνειρά μου με έχουν φέρει ως εδώ στη ζωή μου. Έτσι θα συνεχίσω να ονειρεύομαι και θα συνεχίσω να είμαι ο άνθρωπος που είμαι και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, με το ελάχιστο χρυσό ταλέντο που έχω».

*Ο Πιρς Μπρόσναν γεννήθηκε στις 16 Μαΐου του 1953