Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει γέφυρες με τους ψηφοφόρους του Νίκου Ανδρουλάκη

Τον δρόμο της κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ μετά την κάλπη της απλής αναλογικής – ένας δρόμος που πιθανώς να άνοιγε αριθμητικά, σύμφωνα με γκάλοπ – κόβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προσπαθώντας ωστόσο να φτιάξει γέφυρες με τον κόσμο του Νίκου Ανδρουλάκη. Στόχος του, οι ενδιάμεσες δεξαμενές ψηφοφόρων.

Οι πολίτες – με τα λόγια του Μητσοτάκη – οι οποίοι μπορεί να εκφράζουν προτίμηση για το ΠΑΣΟΚ αλλά «δεν έχουν κακή άποψη για το έργο το οποίο έγινε αυτά τα τέσσερα χρόνια», ούτε για τον ίδιο ως πρωθυπουργό.

«Με πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους στο παρελθόν βρεθήκαμε μαζί στη μάχη κατά του λαϊκισμού, απέναντι στη βία της «πάνω» και της «κάτω» πλατείας», σημείωσε, με την αιχμή ότι υπάρχει διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ηγεσίας και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι όμως μόνο η διάκριση που επιλέγει να κάνει ανάμεσα στον Ανδρουλάκη και μερίδα του κόσμου του, αλλά επιπλέον επενδύει (με το βλέμμα στις ίδιες δεξαμενές) στο μήνυμα περί δυνατότητας διεύρυνσης «μιας ισχυρής κυβέρνησης της ΝΔ» με στελέχη προερχόμενα από άλλους πολιτικούς χώρους.

Σκληρή κριτική στη Χαριλάου Τρικούπη

Λίγα 24ωρα προτού ολοκληρωθεί η προεκλογική εκστρατεία για την αναμέτρηση της 21ης Μαΐου, ο πρωθυπουργός επεφύλασσε σκληρή κριτική στην ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη και, μέσω της διακαναλικής συνέντευξης, εκτίμησε ότι με κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ «θα πατούσαμε συνέχεια το φρένο» ενόσω ο ίδιος κινείται με αφήγημα περισσότερων συγκρούσεων και μεγαλύτερης ταχύτητας στην επόμενη τετραετία.

«Με το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη λίγα πράγματα έχω ουσιαστικά να συζητήσω, γιατί δεν τον θεωρώ δύναμη προοδευτικού εκσυγχρονισμού, το αντίθετο θα έλεγα», είπε, εκτιμώντας ότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ έχει πλησιάσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Για άλλη μία φορά άλλωστε χαρακτήρισε «μέγιστη περιφρόνηση της βούλησης του ελληνικού λαού όπως αυτή θα εκφραστεί μέσα από την κάλπη» την κόκκινη γραμμή του Ανδρουλάκη για το πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Με δημοσκοπικό αέρα, δεδομένου ότι οι μετρήσεις αποτυπώνουν σταθερά το προβάδισμα της κεντροδεξιάς παράταξης, ο Μητσοτάκης θέλει να πετάει ευθέως στον Ανδρουλάκη την ευθύνη για τις όποιες μεταξύ τους αποστάσεις και την αδυναμία τους ακόμα και να συναντηθούν και να μιλάει αποκλειστικά για μόνο μία κρίσιμη κάλπη, αυτή της ερχόμενης Κυριακής, με την προσδοκία ότι η εκλογική επίδοση της ΝΔ θα δώσει προοπτική αυτοδυναμίας σε περιβάλλον ενισχυμένης αναλογικής.

Η Χαριλάου Τρικούπη χρεώνει στον πρωθυπουργό φόβο για την «αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ» και αγωνία «γιατί ξέρει ποιος είναι ο πραγματικός του αντίπαλος», με αντίδραση σε υψηλούς τόνους χθες και με τον χαρακτηρισμό «πρωταθλητής των απευθείας αναθέσεων και των στρατών μετακλητών» που ενδύεται μανδύα «προοδευτικού εκσυγχρονιστή» προσωπικά για τον Μητσοτάκη. Είχε προηγηθεί και η αποστροφή του πρωθυπουργού ότι Ανδρουλάκης και Αλέξης Τσίπρας βλέπουν το ποτήρι της χώρας «τελείως άδειο» ο ένας και «άδειο και θρυμματισμένο» ο άλλος, ενώ «εμείς μπορεί να το βλέπουμε μισογεμάτο και ένας ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να το βλέπει μισοάδειο».

Παράλληλα, η φράση του Τσίπρα (σε άρθρο του στην «Αυγή») ότι «μετά τις εκλογές οι μικροκομματικές προεκλογικές υπερβολές λαμβάνουν τέλος» λειτούργησε για τον Μητσοτάκη ως ευκαιρία να συνεχίσει να καλλιεργεί στα μάτια των ψηφοφόρων μια εικόνα αναξιοπιστίας της αντιπολίτευσης υπό την έννοια – κατά την πρωθυπουργική ερμηνεία – τού «μην ακούτε τι λέμε πριν από τις εκλογές, μετά θα τα βρούμε».

Αύξηση μισθών και μείωση των φόρων

Στο μεταξύ, ο ίδιος προσπαθεί να ρίχνει βάρος στο δικό του «θετικό» μήνυμα για την επόμενη τετραετία, με κυρίαρχη δέσμευση αυτή της ενίσχυσης των εισοδημάτων. Απαντώντας στα «ΝΕΑ», ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραδέχθηκε ότι την αλήθεια της ακρίβειας στην καθημερινότητα «δεν μπορούμε να την κρύψουμε κάτω από το χαλί».

Αν και έδειξε προς επέκταση του Market Pass και στο δεύτερο εξάμηνο του έτους, επέμεινε ότι «η μόνιμη λύση» είναι η αύξηση των μισθών και η περαιτέρω μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης. «Εχουμε ακόμα σημαντικές δυνατότητες να μειώσουμε φόρους», σημείωσε και άνοιξε παράθυρο στην εξέταση της συνολικής αποκλιμάκωσης του ΦΠΑ – και του ανώτατου συντελεστή αλλά και του μεσαίου συντελεστή – στο δεύτερο μισό της τετραετίας.