Γιατί τόσες πολλές γυναίκες της Νότιας Κορέας αρνούνται να βγουν ραντεβού, να παντρευτούν ή να κάνουν παιδιά

Η εχθρότητα μεταξύ των Κορεατών ανδρών και γυναικών έχει φτάσει σε σημείο που ορισμένες γυναίκες αρνούνται ευθέως να βγουν ραντεβού, να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά με άνδρες – ένα φαινόμενο γνωστό ως κίνημα 4B.

«Ως Κορεάτισσα φεμινίστρια μελετήτρια που ζει στις ΗΠΑ, παρακολούθησα αυτόν τον πόλεμο των φύλων από μακριά, καθώς διεξήγαγα έρευνα για τη σύγχρονη κορεατική πολιτική των φύλων» γράφει η Min Joo Lee στο theconversation.com και συνεχίζει:

«Ωστόσο, μπλέχτηκα και εγώ η ίδια σε αυτόν μετά τη δημοσίευση της έρευνάς μου για τον κορεατικό ανδρισμό στο CNN.

»Το άρθρο περιέγραφε ξένες γυναίκες που ταξίδεψαν στην Κορέα αφού ερωτεύτηκαν την ιδέα να βγουν ραντεβού με Κορεάτες άνδρες παρακολουθώντας κορεάτικα τηλεοπτικά δράματα, γνωστά ανά τον πλανήτη ως K-drama. Τόνισα ότι, εφόσον οι φαντασιώσεις των τουριστών βασίζονταν σε φανταστικούς χαρακτήρες, ορισμένες από αυτές κατέληξαν να απογοητεύονται από τους Κορεάτες άνδρες με τους οποίους έβγαιναν ραντεβού στην πραγματική ζωή.

»Το άρθρο αφορούσε τη φυλετική πολιτική και τα ανδρικά ιδεώδη. Αλλά ορισμένοι Κορεάτες αναγνώστες θεώρησαν ότι απλώς επέκρινα τους Κορεάτες άνδρες επειδή δεν ήταν αρκετά ρομαντικοί και όμορφοι. Ένας εξοργισμένος Κορεάτης σχολίασε ότι ήμουν μια «άσχημη φεμινίστρια».

Αλλά αυτό ήταν πταίσμα σε σύγκριση με όσα έχουν υποστεί οι γυναίκες που ζουν στη Νότια Κορέα τα τελευταία χρόνια» καταλήγει η δημοσιογράφος.

Photo: Wikimedia Commons

Ακραίος μισογυνισμός και φεμινιστική αντίδραση

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, υπήρξαν σημεία ανάφλεξης σε αυτόν τον πόλεμο των φύλων.

Το 2010, το Ilbe, ένας δεξιός ιστότοπος που εμπορεύεται τον μισογυνισμό, άρχισε να προσελκύει χρήστες που γέμιζαν τα φόρουμ με χυδαίες αναρτήσεις για τις γυναίκες.

Στη συνέχεια, το 2015, εμφανίστηκε μια διαδικτυακή, εξτρεμιστική, φεμινιστική ομάδα με το όνομα Megalia. Στόχος της ήταν να αντεπιτεθεί υποβαθμίζοντας τους Κορεάτες άνδρες με τρόπους που αντανακλούσαν τη ρητορική σε ιστότοπους όπως το Ilbe.

Ένα χρόνο αργότερα, ένας άνδρας που είχε δηλώσει το μίσος του για τις γυναίκες δολοφόνησε μια τυχαία γυναίκα σε μια δημόσια τουαλέτα κοντά σε σταθμό του μετρό της Σεούλ. Καταδικάστηκε τελικά σε δεκαετίες φυλάκισης, αλλά το πλαίσιο του μίσους είχε ήδη μπει.

Από τη μία πλευρά ήταν οι φεμινίστριες, οι οποίες είδαν τον μισογυνισμό ως το βασικό κίνητρο. Από την άλλη πλευρά ήταν οι άνδρες που υποστήριζαν ότι επρόκειτο απλώς για μεμονωμένες ενέργειες ενός ψυχικά άρρωστου άνδρα. Οι δύο ομάδες συγκρούστηκαν βίαια κατά τη διάρκεια ανταγωνιστικών διαδηλώσεων στον τόπο της δολοφονίας.

Photo: Wikimedia Commons

Ένα σκηνικό ψηφιακών σεξουαλικών εγκλημάτων

Ωστόσο, κανένα από αυτά τα γεγονότα δεν έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη δημόσια αντιπαράθεση όσο η κατακόρυφη αύξηση των ψηφιακών σεξουαλικών εγκλημάτων. Πρόκειται για νεότερες μορφές σεξουαλικής βίας που διευκολύνονται από την τεχνολογία: Το πορνό εκδίκησης, το upskirting, το οποίο αναφέρεται στην κρυφή λήψη φωτογραφιών κάτω από τις φούστες των γυναικών σε δημόσιο χώρο, και η χρήση κρυφών καμερών για την κινηματογράφηση γυναικών που κάνουν σεξ ή γδύνονται.

Το 2018, καταγγέλθηκαν 2.289 περιπτώσεις ψηφιακών σεξουαλικών εγκλημάτων- το 2021, ο αριθμός αυτός έφτασε σαν χιονοστιβάδα τις 10.353.

Το 2019, υπήρξαν δύο σημαντικά περιστατικά που αφορούσαν ψηφιακά σεξουαλικά εγκλήματα.

Στο ένα, κάποιοι άντρες αστέρες της K-pop παραπέμφθηκαν σε δίκη για βιντεοσκόπηση και κυκλοφορία βίντεο με γυναίκες σε ομαδικά chatrooms χωρίς τη συγκατάθεσή τους.

Λίγους μήνες αργότερα, οι Κορεάτες σοκαρίστηκαν όταν έμαθαν για αυτό που έγινε γνωστό ως «περιστατικό του Nth Room», κατά το οποίο εκατοντάδες δράστες – κυρίως άνδρες – διέπραξαν ψηφιακά σεξουαλικά εγκλήματα σε δεκάδες γυναίκες και ανήλικες.

Είχαν την τάση να στοχεύουν φτωχότερες γυναίκες – εργαζόμενες στο σεξ ή γυναίκες που ήθελαν να βγάλουν λίγα χρήματα μοιράζοντας ανώνυμες γυμνές φωτογραφίες τους. Οι δράστες είτε παραβίαζαν τους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είτε προσέγγιζαν αυτές τις γυναίκες και τους πρόσφεραν χρήματα, ενώ ζητούσαν τα προσωπικά τους στοιχεία για να μπορέσουν να διαβιβάσουν τα χρήματα. Μόλις έπαιρναν αυτές τις πληροφορίες, εκβίαζαν τις γυναίκες απειλώντας ότι θα αποκαλύψουν τη σεξουαλική τους εργασία και τα γυμνά τους σε φίλους και συγγενείς τους.

Δείτε το βίντεο

Ο νόμος του βοήθησε στον εκβιασμό

Δεδομένου ότι η εργασία στο σεξ και η ανάρτηση γυμνών εικόνων στο διαδίκτυο είναι παράνομες στην Κορέα, οι γυναίκες, φοβούμενες τη σύλληψη ή τον εξοστρακισμό από τους φίλους και την οικογένειά τους, συμμορφώθηκαν με τις απαιτήσεις των δραστών να στείλουν ακόμη πιο εκτεθειμένες εικόνες τους. Οι άνδρες στη συνέχεια αντάλλασσαν αυτές τις εικόνες σε chatrooms.

Και όμως, μια έρευνα του 2019 που διεξήγαγε η κορεατική κυβέρνηση διαπίστωσε ότι μεγάλα τμήματα του πληθυσμού κατηγορούσαν τις γυναίκες για αυτά τα σεξουαλικά εγκλήματα: Το 52% δήλωσε ότι πιστεύει ότι η σεξουαλική βία συμβαίνει επειδή οι γυναίκες φορούν αποκαλυπτικά ρούχα, ενώ το 37% πίστευε ότι αν οι γυναίκες βίωναν σεξουαλική επίθεση ενώ ήταν μεθυσμένες, ευθύνονται εν μέρει για τη θυματοποίησή τους.

Με άλλα λόγια, ένα σημαντικό ποσοστό του κορεατικού πληθυσμού πιστεύει ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι το πρόβλημα – όχι η σεξουαλική βία.

Η κυβερνητική πολιτική θέτει τις βάσεις

«Τα ψηφιακά, σεξουαλικά εγκλήματα είναι πολύ διαδεδομένα για να ρίξουμε την ευθύνη σε μια χούφτα κακοποιών.

Για μένα, μέρος του προβλήματος πηγάζει από τη μακρά ιστορία του «έμφυλου διαχωρισμού”» γράφει η Min Joo Lee στο theconversation.com.

Η Κορεάτισσα φεμινίστρια μελετήτρια Seungsook Moon έχει γράψει για τους τρόπους με τους οποίους η κυβέρνηση δημιούργησε ένα μονοπάτι για τους άνδρες και ένα άλλο για τις γυναίκες, καθώς η χώρα προσπαθούσε να εκσυγχρονιστεί στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα:

«Οι άνδρες κινητοποιήθηκαν για υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και στη συνέχεια, ως στρατεύσιμοι, χρησιμοποιήθηκαν ως εργάτες και ερευνητές στην εκβιομηχανιζόμενη οικονομία. Οι γυναίκες παραπέμφθηκαν σε κατώτερες εργοστασιακές θέσεις εργασίας και ο ρόλος τους ως μέλη του σύγχρονου έθνους ορίστηκε σε μεγάλο βαθμό με όρους βιολογικής αναπαραγωγής και διαχείρισης του νοικοκυριού».

Παρόλο που αυτές οι πολιτικές δεν εφαρμόζονται πλέον επίσημα, οι υποκείμενες στάσεις σχετικά με τους ρόλους των φύλων παραμένουν ενσωματωμένες στη ζωή και τον πολιτισμό της Κορέας. Οι γυναίκες που απομακρύνονται από το ρόλο της μητέρας και της νοικοκυράς εκτίθενται σε δημόσιες και ιδιωτικές αντιδράσεις.

Η κυβέρνηση δημιούργησε ποσοστώσεις φύλου σε ορισμένες βιομηχανίες για να προσπαθήσει να διαλύσει αυτό το σύστημα της έμφυλης υπεροχής των ανδρών.

Για παράδειγμα, ορισμένες κυβερνητικές θέσεις εργασίας έχουν ελάχιστες ποσοστώσεις φύλου για τις νέες προσλήψεις και η κυβέρνηση ενθαρρύνει τον ιδιωτικό τομέα να εφαρμόσει παρόμοιες πολιτικές. Σε ιστορικά ανδροκρατούμενες βιομηχανίες, όπως οι κατασκευές, υπάρχουν ποσοστώσεις για προσλήψεις γυναικών, ενώ σε ιστορικά γυναικοκρατούμενες βιομηχανίες, όπως η εκπαίδευση, υπάρχουν ποσοστώσεις ανδρών.

Κατά κάποιο τρόπο, αυτό έχει επιδεινώσει τα πράγματα. Κάθε φύλο αισθάνεται ότι το άλλο τυγχάνει ειδικής μεταχείρισης λόγω αυτών των πολιτικών θετικής δράσης. Η δυσαρέσκεια φουντώνει.

Η γενιά που τα παράτησε

Σήμερα, το αίσθημα ανταγωνισμού μεταξύ των νέων ανδρών και γυναικών επιδεινώνεται από την εκτίναξη του κόστους ζωής και την ανεξέλεγκτη ανεργία.

Αποκαλούμενη «γενιά N-Po», που μεταφράζεται κατά προσέγγιση ως «η γενιά που έχει παραιτηθεί», πολλοί νέοι Νοτιοκορεάτες δεν πιστεύουν ότι μπορούν να επιτύχουν ορισμένα ορόσημα που οι προηγούμενες γενιές θεωρούσαν δεδομένα: Το γάμο, την απόκτηση παιδιών, την εύρεση εργασίας, την ιδιοκτησία σπιτιού και ακόμη και τις φιλίες.

Αν και όλα τα φύλα βρίσκονται αποθαρρυνμένα, η πράξη της «εγκατάλειψης» έχει προκαλέσει περισσότερα προβλήματα στις γυναίκες. Οι άνδρες θεωρούν τις γυναίκες που παραιτούνται από το γάμο και την απόκτηση παιδιών ως εγωίστριες. Και όταν στη συνέχεια προσπαθούν να ανταγωνιστούν τους άνδρες για θέσεις εργασίας, ορισμένοι άνδρες εξοργίζονται.

Πολλοί από τους άνδρες που έχουν φανατιστεί διαπράττουν ψηφιακά σεξουαλικά εγκλήματα για να εκδικηθούν τις γυναίκες που, κατά την άποψή τους, εγκατέλειψαν τα καθήκοντά τους.

Τελικά, η ανταγωνιστική δυναμική που δημιούργησε η υιοθέτηση του έμφυλου διαχωρισμού από την κορεατική κυβέρνηση έχει υποδαυλίσει τον σφοδρό πόλεμο των φύλων μεταξύ των Κορεατών ανδρών και γυναικών, με τα ψηφιακά σεξουαλικά εγκλήματα να χρησιμοποιούνται ως πυρομαχικά.

Το κίνημα 4B, σύμφωνα με το οποίο οι Κορεάτισσες παραιτούνται από τα ετεροφυλόφιλα ραντεβού, το γάμο και τη γέννηση παιδιών, αντιπροσωπεύει μια ριζική κλιμάκωση του πολέμου των φύλων, επιδιώκοντας να δημιουργήσει έναν διαδικτυακό και μη διαδικτυακό κόσμο χωρίς άνδρες. Αντί να εμπλέκονται σε διαπληκτισμούς, οι γυναίκες αυτές αρνούνται να αλληλεπιδράσουν με τους άνδρες, τελεία και παύλα.

Τα ψηφιακά σεξουαλικά εγκλήματα αποτελούν παγκόσμιο πρόβλημα

Για να είμαστε σίγουροι, τα ψηφιακά σεξουαλικά εγκλήματα δεν είναι μόνο στην Κορέα.

«Όταν διδάσκω το μάθημά μου στο κολέγιο για τα ψηφιακά σεξουαλικά εγκλήματα στις ΗΠΑ, εκπλήσσομαι από το πόσοι από τους φοιτητές μου παραδέχονται ότι έχουν πέσει θύματα ψηφιακών σεξουαλικών εγκλημάτων ή γνώριζαν ότι συνέβαιναν στο λύκειό τους. Και στο ετήσιο συνέδριο της Εθνικής Ένωσης Γυναικείων Σπουδών το 2022, παρακολούθησα φεμινιστικές ακτιβίστριες και επιστήμονες από όλο τον κόσμο να παρουσιάζουν τα ευρήματά τους σχετικά με τα ψηφιακά σεξουαλικά εγκλήματα στην πατρίδα τους» γράφει η δημοσιογράφος στο theconversation.com.

Δεδομένου ότι κάθε χώρα έχει το δικό της πολιτισμικό πλαίσιο για την αύξηση των ψηφιακών σεξουαλικών εγκλημάτων, δεν υπάρχει μια ενιαία λύση για την επίλυση των προβλημάτων. Αλλά στη Νότια Κορέα, η συνέχιση της αποσαφήνισης του συστήματος του έμφυλου διαχωρισμού θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος της λύσης.

*Με στοιχεία από theconversation.com