Τα κορίτσια φοράνε «μπλουζάκι του μετρό» για να αποφύγουν τα «περίεργα βλέμματα – Αλλά θα έπρεπε;

Η Claire Wenrick είχε κανονίσει το προηγούμενο Σάββατο να περάσει τη μέρα στην ταράτσα ενός φίλου της. Για την περίσταση φορούσε ένα vintage baby blue φανελάκι και μίνι φούστα παραλλαγής. Αλλά πριν βγει από το σπίτι της, άρπαξε ένα πολύ μεγάλο λευκό μπλουζάκι για να τα καλύψει όλα.

Είναι ένα τέχνασμα που έμαθε η 24χρονη από το TikTok: χρησιμοποιήστε ένα χαζό «πουκάμισο του μετρό» για να κρύψετε το πραγματικό outflit που σκοπεύετε να φορέσετε. Θα εμποδίσει τους περίεργους να σας κοιτάζουν στο μετρό.

«Είναι ένας τρόπος να προστατεύσω την ασφάλειά μου από το σημείο Α στο σημείο Β», είπε η Wenrick. «Δεν θέλω να γίνω στόχος, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό», λέει στον Guardian.

Οι Νεοϋορκέζοι λατρεύουν να αποθηκεύουν τα χειμωνιάτικα ρούχα τους μόλις εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια της άνοιξης. Αλλά για τις γυναίκες που εκμεταλλεύονται την εποχή του sundress, ο πολυαναμενόμενος ζεστός καιρός μπορεί επίσης να τραβήξει ανεπιθύμητη προσοχή, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του βρετανικού μέσου.

Ωστόσο όπως αναφέρει το άρθρο, «όχι ότι θα έπρεπε. Υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία ότι η παρενόχληση υποκινείται από αυτό που φοράει ένα θύμα και τα ρούχα δεν αποτελούν ποτέ δικαιολογία για το cat calling». Ωστόσο, όποιος δεν θέλει να το ρισκάρει μπορεί να χρησιμοποιήσει το πουκάμισο του μετρό, το οποίο είναι επίσης γνωστό στην καθομιλουμένη ως «αποσβεστήρας ρούχων».

«Μακάρι να μην χρειαζόταν να φορέσω (σ.σ. πουκάμισο) και να ήταν ασφαλές να μπορώ να φοράω αυτό που θέλω», είπε η Wenrick. «Νιώθω σαν να επιστρέφω στον ενδυματολογικό κώδικα του γυμνασίου ως ενήλικας – συνεχίζοντας να ντύνομαι έτσι ώστε οι άντρες να με αφήνουν ήσυχη».

Raise awareness?

Η Leora Tanenbaum είναι η συγγραφέας του I Am Not a Slut: Slut-Shaming in the Age of Internet. Καταγράφει επίσης ρατσιστικούς και σεξιστικούς σχολικούς κώδικες ενδυμασίας στον λογαριασμό της στο Instagram . «Πιστεύω ότι είναι φανταστικό που αυτά τα TikToks αυξάνουν την ευαισθητοποίηση για τη ζημιά που προκαλείται από τη σεξουαλική παρενόχληση και την επίθεση σε δημόσιους χώρους», λέει η Tanenbaum. «Ας ελπίσουμε ότι περισσότεροι άνθρωποι τώρα θα αναγνωρίσουν πόσο τρομακτικό μπορεί να είναι να περνάς απλά τη μέρα σου, συμπεριλαμβανομένου του μετρό, όταν παρουσιάζεσαι ως θηλυκό».

Ενώ η συγκάλυψη μπορεί να κάνει τις γυναίκες να αισθάνονται λιγότερο ευάλωτες, η Tanenbaum προσθέτει ότι αυτό δεν πρέπει ποτέ να είναι απαίτηση. «Αν κάποιος δεν φοράει ένα «πουκάμισο του μετρό» πάνω από το φανελάκι του και πέσει θύμα, δεν έκανε τίποτα κακό».

Αν και η Νέα Υόρκη είναι μια από τις ασφαλέστερες μεγάλες πόλεις στις ΗΠΑ, οι New York Times διαπίστωσαν ότι τα ποσοστά βίαιης εγκληματικότητας στο μετρό έχουν αυξηθεί από το 2019. Περισσότερες γυναίκες αποφεύγουν τη δημόσια συγκοινωνία αν είναι δυνατό: έρευνα διαπίστωσε ότι το 41% ​​των ερωτηθέντων χρησιμοποιούσε το μετρό λιγότερο συχνά. Από αυτούς τους ανθρώπους, το 44% είπε ότι αυτό οφείλεται στο ότι ανησυχούν για την ασφάλειά τους.

Αν και θα προτιμούσε να ντύνεται όπως της αρέσει, η Γουένρικ είπε ότι αυτή και οι φίλοι της αστειεύονται με το πουκάμισο του μετρό. Μερικές φορές, εμφανίζονται όλοι στα πάρτι με τα γιγαντιαία μπλουζάκια τους και αποκαλύπτουν εντυπωσιακά το ντύσιμο από κάτω.

«Μας αρέσει να αστειευόμαστε με τη »μεγάλη αποκάλυψη»», είπε. «Αυτό είναι ωστόσο ένα μεγάλο ερώτημα: πότε βγάζετε το πουκάμισο του μετρό; Ενώ είστε στην ουρά για την εκδήλωση; Καθώς μπαίνεις μέσα; Στο μπάνιο; Όλοι νομίζουν ότι μόλις ήρθα με αυτό το τεράστιο πουκάμισο, αλλά μετά »αποκαλύπτεται» το χαριτωμένο μου μπλουζάκι».

Στο δρόμο για το σπίτι θέλουμε να είμαστε ελεύθερες, όχι γενναίες

Ωστόσο η πρακτική αυτή των νεαρών κοριτσιών στους δρόμους της Νέας Υόρκης εγείρει ερωτήματα για το αν πρόκειται για τη σωστή προσέγγιση των πραγμάτων.

Σίγουρα είναι δικαίωμα κάθε ατόμου να ντύνεται με τον τρόπο που θεωρεί αυτό ότι το κάνει να νιώθει καλύτερα, αλλά θα έπρεπε να είναι αυτός ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίσουμε τους παραβιαστικούς τύπους στα μέσα μαζικής μεταφοράς και τον δρόμο;

Να κρύβουμε δηλαδή τις «αποκαλυπτικές» – για κάποιους- ενδυμασίες μας για να «μην τραβάμε τα βλέμματα»;