Τα βρώμικα μυστικά των Beatles και των Stones – από τη γυναίκα που γνώριζε τα πάντα

Κοιτάξτε προσεκτικά τα πλάνα από το κύκνειο άσμα των Beatles στην οροφή της Apple*, στον αριθμό 3 της Savile Row, στις 30 Ιανουαρίου του 1969 και θα παρατηρήσετε ένα κεφάλι με ξανθά μαλλιά να γνέφει με προθυμία καθώς ξεκινούν το Get Back. Η Κρις Ο’Ντελ, στην οποία ανήκαν (και ανήκουν) τα μαλλιά, λέει ότι δεν ήταν μόνο η συγκίνηση εκείνης της στιγμής που έκλεισε μια ολόκληρη εποχή: «Έκανε παγωνιά εκεί πάνω. Φυσούσε έντονος αέρας και έπρεπε να κινείσαι συνεχώς, αλλιώς θα άρχιζε να σε πιάνει μούδιασμα. Αυτό» καταλήγει με ένα καγχασμό «είναι η μόνιμη ανάμνησή μου από εκείνη τη μέρα…».

(*Η Apple Corps Limited είναι μια εταιρεία πολυμέσων που ιδρύθηκε στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 1968 από τα μέλη των Beatles για να αντικαταστήσει την προηγούμενη εταιρεία τους και να δημιουργήσει έναν όμιλο ετερογενών δραστηριοτήτων. Το όνομά της είναι λογοπαίγνιο).

Είναι μόνο μία από τις πολλές αναμνήσεις που μοιράζεται τελευταία η Ο’Ντελ με τον υπόλοιπο κόσμο. Το 2009 κυκλοφόρησαν τα απομνημονεύματά της, με τίτλο Miss O’Dell: My Hard Days and Long Nights with The Beatles, The Stones, Bob Dylan, Eric Clapton, and the Women They Loved (Δεσποινίς Ο’Ντελ: Οι άγριες μέρες και οι μακριές νύχτες με τους Beatles, τους Stones, τον Bob Dylan, τον Eric Clapton και τις γυναίκες που αγάπησαν), στα οποία περιγράφει λεπτομερώς τις περιπέτειες και τις κακοτοπιές της ως βοηθός, tour manager και γενικός μασέρ του εγωισμού των χρυσών θεών της ροκ, από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 έως τις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Οι New York Times την περιέγραψαν ως «τον Nick Carraway του εγωιστή Gatsby της ροκ», ενώ κέρδισε συγκρίσεις με τον Forrest Gump και τον Leonard Zelig για την τάση της να εμφανίζεται στο κάδρο την ώρα που γράφεται η ιστορία.

Η μυστηριώδης, πανταχού παρούσα γυναίκα

Είναι μία από τις φωνές στο ατελείωτο ρεφρέν του Hey Jude- είναι η «μυστηριώδης γυναίκα» που αγκαλιάζει τον Κιθ Ρίτσαρντς στο εξώφυλλο του Exile on Main Street των Rolling Stones- καθόταν σε ένα ιδιωτικό τζετ με τον Τζον και τη Γιόκο όταν αυτό έπεσε και άρχισαν να ψέλνουν Χάρε Κρίσνα με περισσότερη από τη συνηθισμένη τους θέρμη (ούτε καν το κάπνισμα «κάποιου πολύ καλού χασίς» προηγουμένως δεν τους νάρκωσε αρκετά ώστε να αμβλύνει τον κίνδυνο).

Τώρα επισκέπτεται ξανά κάποια από αυτά τα μέρη – Savile Row, Abbey Road – σε ένα νέο ντοκιμαντέρ που μόλις ανακοινώθηκε, το «Miss O’Dell: Sex, Love, Drugs & Rock ‘n’ Roll», που θα κυκλοφορήσει αργότερα φέτος. Σύντομα θα φτάσουμε στο σεξ, τον έρωτα και τα ναρκωτικά – «Ωραία», λέει η Ο΄Ντελ νωχελικά, με τη δύναμή της να μην έχει μειωθεί στα 75 της χρόνια, καθώς τηλεφωνεί από τη γενέτειρά της Tucson – αλλά το μόνιμο μυστήριο παραμένει: Πώς αυτή που δηλώνει «αθώα από την Αριζόνα» βρέθηκε στο νευραλγικό κέντρο της ροκ.

Είχε πλάνο

Προσηλυτισμένη από νωρίς στον σκοπό – ο πατέρας της τη σύστησε στον Τζέρι Λι Λιούις και τον Έλβις Πρίσλεϊ – η Ο’Ντελ βρήκε δουλειά στην εταιρεία Dot Records στο Λος Άντζελες, όπου γνώρισε τον άνθρωπο δημοσίων σχέσεων των Beatles, τον Ντέρεκ Τέιλορ. «Δεν μπορούσε να οδηγήσει, οπότε τον μετέφερα για ένα μήνα περίπου, και στο τέλος του είπε ότι πρέπει να έρθεις στο Λονδίνο και να δουλέψεις για αυτό το νέο σχήμα της Apple», λέει. Ο πατέρας της εξαργύρωσε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο ζωής για να της εξασφαλίσει το αεροπορικό εισιτήριο. «Ίσως επειδή ήταν οι ωραίοι και καθαροί Beatles και όχι οι ενσαρκωμένοι από τον διάβολο Rolling Stones», γελάει. «Ω, δεν ήξερε».

Ο Τέιλορ αμέλησε να της δώσει κάποια ουσιαστική περιγραφή εργασίας, «οπότε έκανα κάποιες βάρδιες στο τηλεφωνικό κέντρο, δακτυλογράφησα μερικά γράμματα», ενώ νόμιζε ότι είχε λάβει μια συγκεκαλυμμένη ειδοποίηση απόλυσης όταν της ζητήθηκε να μεταγράψει τους στίχους του Get Back, με τις αναφορές τους στην Τουσόν μαζί με το «get back to where you once belonged» («πήγαινε πίσω εκεί που ανήκεις»).

Επίσης, τσιμπούσε συνεχώς τον εαυτό της. «Ειδικά για τις Αμερικανίδες, οι Beatles ήταν η απόλυτη φαντασίωση» λέει. Ιδιαίτερα όταν ήταν κοντά ο ΜακΚάρτνεϊ, με τον οποίο ήταν «τρομερά ερωτευμένη».

Καθιερώθηκε επισήμως

Τελικά η Ο’Ντελ έγινε PA του Πίτερ άσερ, επικεφαλής του A&R της Apple, αλλά οι ρωγμές στο οικοδόμημα των Beatles είχαν ήδη διευρυνθεί σε χάσματα, με τον Πολ να προσπαθεί να τα κρατήσει όλα ενωμένα, τον Τζον κυρίως σκυθρωπό και σιωπηλό, τον Τζορτζ και τον Ρίνγκ να χαζολογούν περί άλλων.

«Μεγάλωναν, γίνονταν άντρες» λέει η Ο’Ντελ «και ήθελαν να βρουν το δικό τους σκοπό». Αν η Ο’Ντελ πήγε τελικά με την ομάδα του Τζορτζ, ήταν κυρίως λόγω της φιλίας που είχε συνάψει με την Πάτι Μπόιντ*, το κορίτσι του Τζορτζ.

«Υπήρχαν θέματα εμπιστοσύνης με τις γυναίκες γύρω από τους Beatles, σίγουρα» λέει. «Γρήγορα κατάλαβα ότι αν ήσουν φίλος με τις γυναίκες και όχι αντίπαλος, τότε ήταν ένα πολύ πιο άνετο περιβάλλον. Αγαπούσα την Πάτι και ήξερα ότι το όριο που θα έπρεπε να περάσω εκεί θα ήταν ο Τζορτζ. Και δεν είχα καμία διάθεση να το κάνω αυτό».

(*Η Patricia Anne Boyd είναι Αγγλίδα μοντέλο και φωτογράφος. Ήταν ένα από τα κορυφαία διεθνή μοντέλα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 και, με τη Jean Shrimpton, ήταν η επιτομή του βρετανικού γυναικείου στυλ της εποχής).

Τα επίπεδα εμπιστοσύνης ήταν τέτοια, στην πραγματικότητα, που ο Τζορτζ προσκάλεσε την Ο’Ντελ να έρθει να ζήσει μαζί του και με την Μπόιντ στο Friar Park, τη νεογοτθική έπαυλη 120 δωματίων του λίγο έξω από το Henley, το οποίο αρχικά δεν είχε έπιπλα ή κεντρική θέρμανση, αλλά όπου το ζευγάρι διοργάνωνε πάρτι σαν «ονειροπόληση του Austin Powers», όπως λέει η ίδια. «Ένιωσα επιτέλους ότι είχα μπει στο εσωτερικό άδυτο».

Δείτε το βίντεο

Όταν το πράγμα άρχισε να μπατάρει

Η λάμψη έφυγε με τον ερχομό της δεκαετίας του ’70 – και την κοκαΐνη, η οποία ξεκίνησε ένα σεξουαλικό στρογγύλεμα που, μερικές φορές, έμοιαζε με φάρσα κρεβατοκάμαρας. Η Μορίν Στάρκι, σύζυγος του Ρίνγκο, άρχισε σχέση με τον Χάρισον (η Ο’Ντελ καθόταν στο τραπέζι της κουζίνας του Starr όταν ο Χάρισον της το εξομολογήθηκε για να ακούσει την αμείλικτη απάντησή της ότι «καλά, τουλάχιστον είναι κάποιος που ξέρουμε»).

Η Ο’Ντελ είχε μια τρίμηνη σχέση με τον απαρηγόρητο Ρίνγκο: «Ήταν ένα είδος τσιλιμπουρδίσματος γι’ αυτόν, και η Μορίν το ανακάλυψε σύντομα». Αλλά οι δυο τους παρέμειναν φίλοι μέχρι το θάνατο της Μορίν από λευχαιμία το 1994, ενώ ο Χάρισον έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο Miss O’Dell, στο οποίο την καλεί να έρθει να τον σώσει από κάτι που ακούγεται σαν μια ιδιαίτερα εξουθενωτική κρίση ανίας.

Ο Έρικ Κλάπτον, στο σπίτι του οποίου η Ο’Ντελ ήταν συχνά φιλοξενούμενη («ήταν αμήχανος, φαινόταν πάντα πολύ μοναχικός και πολύ άδειος»), την επισκεπτόταν δήθεν για να τη δει στο Friar Park, ενώ στην πραγματικότητα έτρεφε το πάθος του για την Μπόιντ, η οποία τελικά θα άφηνε τον Χάρισον για χάρη του.

Με τον Μικ και τον Μπομπ

Το βιβλίο της περιγράφει, επίσης, λεπτομερώς τις περιπτύξεις με τον Μικ Τζάγκερ και τον Μπομπ Ντίλαν, ενώ εργαζόταν ως tour manager τους, αν και η ίδια έχει πει στο παρελθόν, στεγνά, ότι οποιαδήποτε περιγραφή εργασίας που παρείχαν οι Stones εκείνη την εποχή θα έπρεπε να περιλαμβάνει έναν όρο του στυλ «κοιμήσου με τον Μικ όποτε το ζητήσει».

Η Ο’Ντελ έχει απογοητευτεί από δημοσιεύματα που την περιγράφουν ως «γκρούπι».

«Ξαφνιάστηκα όταν διάβασα αυτή την περιγραφή για μένα, όχι επειδή σοκαρίστηκα που με αποκάλεσαν έτσι, αλλά επειδή σοκαρίστηκα που ακόμα αποκαλούν κάποιον έτσι. Σε έναν κόσμο μετά το #MeToo, δεν είναι καλό να εξακολουθείς να διακινείς αυτή τη λέξη. Δεν ήμουν γκρούπι, ούτε καν μούσα, αλλά περισσότερο συναισθηματική υποστήριξη. Τελικά έγινα θεραπευτής, σύμβουλος εθισμού… απλά χωρίς άδεια».

Η Ο’Ντελ έφτασε σε μια ακόμη συνειδητοποίηση πρόσφατα. «Νομίζω ότι κατάφερα πολλά για τις γυναίκες στη μουσική βιομηχανία. Ήταν τόσο ανδροκρατούμενη, που συχνά ήσουν η μόνη γυναίκα στο δωμάτιο. Άρχισα να εκτιμώ τις πόρτες που άνοιξα, περισσότερο απ’ ό,τι εκτιμούσα τότε».

Επίσης, ήταν εξίσου τυχερή με τον συγχρονισμό της στο να βγει από το παιχνίδι όσο και στο να μπει. Θυμάται ότι βρισκόταν σε περιοδεία με τους Echo and the Bunnymen στη Γερμανία τη δεκαετία του 1980: «Ήρθε η μέρα που ένας από αυτούς μου ζήτησε να κάνω κάτι και εγώ είπα, όχι, κάν’ το μόνος σου. Δεν ήταν ακριβώς αυτές οι λέξεις, αλλά κοντά», γελάει. «Και είπα, ω, τελείωσα».

Γύρισε πίσω στο Tucson με τον γιο της William (ο Ρίνγκο και η Μπόιντ είναι νονοί του), εγκατέλειψε τα ναρκωτικά και το αλκοόλ και ξεκίνησε την καριέρα της ως σύμβουλος, παντρεύτηκε έναν συνάδελφο σύμβουλο για τη χρήση ουσιών. Διατήρησε μια διαρκή φιλία με την Μπόιντ, η οποία είπε κάποτε ότι είχε μετανιώσει για κάποια πράγματα, αλλά, στο τέλος, «πρέπει να είσαι χαλαρός με τον εαυτό σου», και η Ο΄Ντελ θα συμφωνούσε. «Η πραγματικότητα είναι ότι ήμασταν όλοι τόσο νέοι, και δεδομένου αυτού, νομίζω ότι τα πήγα αρκετά καλά».

*Το ντοκιμαντέρ «Miss O’Dell: Sex, Love, Drugs & Rock ‘n’ Roll» θα κυκλοφορήσει αργότερα φέτος.

*Με στοιχεία από telegraph.co.uk