Ποιοι και γιατί τρέμουν για την αποχή και τους αναποφάσιστους

Οι λέξεις «αναποφάσιστοι» και «αποχή» έχουν γίνει στη φετινή προεκλογική περίοδο, για κάποιους βασανιστήριο, και για άλλους τόσους εφιάλτης. Και οι δύο πλευρές των κρινόντων ίσως υπερβάλλουν, διότι οι περίπου, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, 600.000 έλληνες ψηφοφόροι-ποσοστό ασυνήθιστο στα εκλογικά χρονικά- που διάλεξαν την αποχή, ή που ταλανίζονται από το δίλημμα «μπαίνω δεν μπαίνω στο εκλογικό κέντρο», αυτό λοιπόν το ποσοστό των συμπατριωτών μας δεν είναι αξιοκατάκριτο, αλλά άνθρωποι της πλαϊνής μας πόρτας, με το αναφαίρετο δικαίωμα του μετέχειν ή απέχειν, αλλά και του λελογισμένου δισταγμού.

Οι βασικοί πυλώνες του ευρωπαϊκού κοινοβουλευτισμού, άρα και του δικού μας κοινοβουλευτικού συστήματος, στη μεταπολεμική περίοδο ήταν ο φιλελεύθερος συντηρητικός χώρος και η σοσιαλδημοκρατική παράταξη, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι κόμματα όπως οι οικολόγοι, αριστεροί και κομμουνιστές, σοσιαλιστές ή πατριώτες είναι εξωστέοι στην ευρωπαϊκή Δημοκρατία.

Η Ελλάδα του 2023 έχει, από μερικούς μήνες πριν, εισέλθει σε περίοδο έντονων, άλλοτε τεκμηριωμένων πολιτικών αντιπαραθέσεων και άλλοτε προεκλογικών ισχυρών τριγμών, που εγγίζουν και τα υβρεολόγια…

Προεκλογική εσωστρέφεια και αντιπαλότητα

Τόσο η εκτελεστική εξουσία, σε πολλούς τομείς των δραστηριοτήτων της, και μεγάλο τμήμα της αντιπολίτευσης παρουσιάζουν εκφυλιστικά φαινόμενα όπως μία σεκταριστική δηλαδή απομονωτική και εσωστρεφή συμπεριφορά- πολλές φορές σε βαθμό περιφρόνησης της λαϊκής κυριαρχίας- προς τη μεγάλη μερίδα των μη προνομιούχων ελλήνων.

Τρανταχτές αποδείξεις κρουσμάτων απαξίας από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση προς τα πλατειά κοινωνικά στρώματα διαπιστώνονται κυρίως στην εισοδηματική κατάσταση της βιοπάλης. Εδώ πλέον μιλάμε για πλήρη εξίσωση στη συμπεριφορά των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας προς τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα.

• Ο ΣΥΡΙΖΑ, που αναστάτωσε το σύμπαν στην προεκλογική περίοδο του 2015 με τα «επαναστατικά» του συνθήματα, ως κυβέρνηση της τετραετίας 2015-2019:
• Μειοδότησε στο θέμα του ψευδοκράτους των Σκοπίων.
• Δημιούργησε τις εξευτελιστικές ουρές στα ΑΤΜ των τραπεζών με την ανάληψη ψιχίων πείνας με τον θεσμό των κάπιταλ κοντρόλς.
• Με επικεφαλής τον αυτοδιαφημιζόμενο ως πιστόν κομμουνιστή Γ. Κατρούγκαλο μείωσε τις συντάξεις των συνταξιούχων σε ποσοστό 40%-45%.
• Διέλυσε τη συνοχή και την ευρυθμία των ΑΕΙ αφήνοντας ασύδοτους τους κακοποιούς καταληψίες των πανεπιστημιακών κτιρίων. Η Νέα Δημοκρατία περιόρισε σε μεγάλο βαθμό το αντιεξουσιαστικό και διαλυτικό άβατον των Εξαρχείων.
• Παρεχώρησε χωρίς δημοψήφισμα, ή συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, προς τις Η.Π.Α., τρεις νέες πολεμικές βάσεις στην ελληνική επικράτεια και στην πρώτη γραμμή την πιο φαρμακερή βάση της Αλεξανδρούπολης, με στόχο το μαλακό υπογάστριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, δημιουργώντας έτσι ψυχροπολεμική ένταση με τη Μόσχα. Έτσι, η κυβέρνηση απέλασε 10 διπλωμάτες της Ρωσίας, γεγονός πρωτοφανές στα μεταπολεμικά χρόνια.

Ο Αλέξης Τσίπρας ή υποκρίνεται ότι έχει λησμονήσει το διασυρμό του ΣΥΡΙΖΑ με το δημοψήφισμα-νάρκη το 2015 που κατέληξε στη σχεδόν ισόβια δημοσιονομική υποταγή της χώρας μας στο ΔΝΤ, ή φορτώνει στην πλάτη του αντιπάλου του Κυριάκου Μητσοτάκη τους πολιτικοοικονομικούς του ολέθριους ακροβατισμούς.

Κυβερνητικές αδυναμίες

• Η Νέα Δημοκρατία προβάλλοντας επίμονα τα χαμηλά ποσοστά του πληθωρισμού της χώρας μας, συγκριτικά με το μέσο όρο πληθωρισμού στα κράτη-μέλη της Ε.Ε., δεν παρέλειψε να συνεχίσει τη λεηλασία στις συντάξεις που την ξεκίνησε ο σύντροφος Κατρούγκαλος! Επιπλέον:
• Προεκλογικά αναγγέλλει … για το μέλλον δελεαστικές συντάξεις και μισθούς διατηρώντας στο παρόν τη μισθολογική και συνταξιοδοτική μιζέρια της τετραετίας του και της τετραετίας του ΣΥΤΡΙΖΑ. Και το πλέον διασκεδαστικό: Προβάλλει πανηγυρικά από τα Media αυξητικά επιδόματα του χρηματικού υψους των πουρμπουάρ για τους σερβιτόρους στα καταστήματα εστίασης.
• Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρθηκε η ΝΔ στη μετατροπή της ελληνικής επικράτειας σε οιονεί αυτοκτονικό οπλοστάσιο των Η.Π.Α., επιβραβεύοντας έτσι τη μειοδοτική πολιτική του Αλέξη Τσίπρα, ως προς την επαύξηση των αμερικανονατοϊκών βάσεων, οι οποίες κατά τα φαινόμενα λειτουργούν, κατά της εθνικής μας κυριαρχίας, τόσο στα τραγικά συνοριακά δρώμενα των Τούρκων στον Έβρο, όσο και για τους ατιμώρητους επί 48 χρόνια Τούρκους εισβολείς και παράνομους κατόχους του 40% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
• Ως προς τη συμπεριφορά της κυβέρνησης, προς το κατά το πλείστον περιστασιακά ημιαπασχολούμενο νεανικό εργατικό δυναμικό, δεν έχει ληφθεί το παραμικρότερο ευεργετικό μέτρο. Αρκεί μόνον η αναφορά μας στους τουριστικούς υπαλλήλους, οι οποίοι σε καιρό κατακόρυφης ανόδου των εισπράξεων στις τουριστικές επιχειρήσεις, όχι μόνον εισπράττουν αμοιβές ίδιες με εκείνες της συριζαϊκής κυβέρνησης, αλλά και αναγκάζονται να νοικιάζουν καταλύματα χαμηλής ποιότητας με μισθώματα της τάξης των 1.500 Ευρώ.

Ανδρουλάκης: Ο «μοναχικός οδοιπόρος»

Άμοιρος ευθυνών, για τις επιθετικές έως και υβριστικές πολιτικές αντεγκλήσεις των δύο κοινοβουλευτικών βασικών αντιπάλων ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και ο Νίκος Ανδρουλάκης, που μοιάζει με μονομάχο χωρίς αντιπάλους, στο φετινό προεκλογικό Κολοσσαίο. (Θα προτιμούσα την προσωνυμία του «μοναχικού οδοιπόρου» του Jean Jacques Rousseau)…

Η έλλειψη της ιδιότητας του βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο στέρησε στον Νίκο Ανδρουλάκη τη δυνατότητα να ρητορεύει στη Βουλή ως αρχηγός κόμματος. Έτσι αναγκάστηκε να εκχωρήσει σε βουλευτή του κόμματος την αρμοδιότητα αυτή λειτουργώντας έτσι με μειωμένο το αρχηγικό του γόητρο.

Λυπούμαι ιδιαιτέρως για το μετά βίας διατηρημένο μονοψήφιο ποσοστό του 9 και κάτι τις εκατό με το οποίο ο αρχηγός του τρίτου σε δύναμη κόμματος ποντάρει και στα ανώτερα. Η ευθύνη για την καθίζηση αυτή ενός ιστορικού Κινήματος, που έγραψε πραγματικούς παιάνες με την αυθόρμητη συμπαράταξη εκατομμυρίων ελλήνων από όλες τις κοινωνικές τάξεις, η ευθύνη λοιπόν αυτή αποδίδεται στους πολιτικούς επιγόνους του αείμνηστου Ανδρέα. Κατά ένα μέρος στον Γ.Α. Παπανδρέου, περισσότερο στην αείμνηστη και αγαπημένη Φώφη Γεννηματά και κατά το πλείστον στον κ. Νίκο Ανδρουλάκη.

Βασικό λάθος και των δύο τελευταίων πολιτικών επιγόνων η ηλικιακή υπεροψία, που ατυχώς βασίστηκε σε μία έλλειψη πολιτικο-κοινωνικής τριβής και εμπειρίας. Στο αποτέλεσμα αυτό συνέτεινε κι η άλλοτε προσχηματική και άλλοτε ατεκμηρίωτη έως αυταρχική απομάκρυνση θαλερών ακόμη σε ηλικία, πολιτική ικανότητα και εμπειρία, αλλά επιστημονική συγκρότηση, ιστορικών στελεχών του παλαιού κραταιού ΠΑΣΟΚ από τη Χαριλάου Τρικούπη. Η Φώφη Γεννηματά αγνόησε τον Ευάγγελο Βενιζέλο και ο Νίκος Ανδρουλάκης τον Ανδρέα Λοβέρδο και μάλιστα με άνιση και αντιδεοντολογική μονομαχία στην τελευταία αναμέτρηση…

Τα πάντα όμως ρει… Μετά τη συγκρότηση της νέας Βουλής και εφόσον τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ παραμείνουν χαμηλά ή και χαμηλότερα, τη λύση της ανάκαμψης θα δώσει μόνον ένα υποδειγματικά συγκροτημένο Συνέδριο…

Η τελευταία λέξη

Οι δισταγμοί για την επιλογή του καλύτερου υποψηφίου βουλευτή ή πρωθυπουργού, το λευκό ψηφοδέλτιο, ή η αποχή από τις κάλπες δεν λογίζονται ως χαμένες ψήφοι που τελικά συμποσούνται στις ψήφους του πρωτεύοντος στις εκλογές. Αυτό είναι ένα παραμύθι-μπαμπούλας, για όσους απέχουν ή διστάζουν να προσέλθουν, ως την τελευταία στιγμή στις κάλπες. «Ο δρόμος ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα» για όλους όσους έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν, είτε θέλουν είτε δεν θέλουν να ψηφίσουν…