Ντελή Ιμπραήμ Μπερρήν: Από την μαντήλα στη γιόγκα και στην «κανονικότητα» και επιστροφή στην Ξάνθη για τη Βουλή

«Γυναίκες σαν και εμένα πιθανολογείται ότι θα είναι νοικοκυρές ή θα κάνουν μια απλή δουλειά γραφείου» λέει λίγες μέρες πριν τις εθνικές εκλογές η Μπερρήν, 34 χρονών, η οποία διεκδικεί μια θέση στη Βουλή με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στον νομό της Ξάνθης.

Η Μπερρήν κατάγεται από τη μειονότητα της Θράκης, και συγκεκριμένα από το χωριό Κένταυρος, αν και μεγάλωσε στην Ξάνθη. Γεννήθηκε σε οικογένεια εργατικής τάξης, σε μια γεωγραφική περιοχή που όπως λέει η ίδια «καθορίζει τη μοίρα σου».

«Πολλές γυναίκες εδώ είναι νοικοκυρές, αλλά τα πράγματα για εμάς τις πιο νέες κοπέλες έχουν αλλάξει πολύ. Ο σκοπός τώρα είναι η μόρφωση, και οι οικογένειες θέλουν τα κορίτσια τους να είναι μορφωμένα, να εργάζονται να γίνουν ανεξάρτητες. Αλλά δεν υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα».

Η δική της οικογένεια είχε και αυτή άλλα σχέδια για εκείνην. Από νωρίς κατέβηκαν από το χωριό στην Ξάνθη, για μια καλύτερη ευκαιρία. Σπούδασε οικονομικά στα Γιάννενα, ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στην ΑΣΟΕΕ της Αθήνας και απέκτησε την Υπογραφή Α’ τάξη από το Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος.

«Δουλεύω από νεαρό κορίτσι, από το 2011 ασκώ το επάγγελμα μου ως λογίστρια, οικονομολόγος – σύμβουλος επιχειρήσεων στην Αθήνα, και από το 2020 μαζί με το συνέταιρο μου ανοίξαμε γραφείο και στην Ξάνθη. Μπορεί η γεωγραφική περιοχή στην οποία ανήκω να μην αφήνει πολλά περιθώρια για τους νέους, αλλά εγώ ήμουν πάντα πολύ πειθαρχημένη και είπα θα τα καταφέρω. Σκοπός μου ήταν όμως πάντοτε να επιστρέψω στον τόπο μου και να τον βοηθήσω. Αυτά τα βουνά τα αγαπάω».

Εδώ περνούσε άλλωστε όλα τα Σαββατοκύριακα. «Τα παιδικά μου χρόνια είναι πολύ χρωματιστά χρόνια, με πολλές εναλλαγές ανάμεσα σε πολλούς κόσμους. Τα μπαϊράμια μας ανεβαίναμε επάνω στο χωριό, ψωνίζαμε από πάνω έως κάτω καινούργια ρούχα, πηγαίναμε από πόρτα σε πόρτα και φυλάγαμε τα χέρια των παππούδων και μαζεύαμε καραμέλες. Η γιαγιά μου η Αλιέ έφτιαχνε σαρμά και μπακλαβά και μοσχομύριζε το σπίτι. Θυμάμαι επίσης που πήγαινα και μάζευα τα καπνά, και αυτή η επαφή με τη φύση με έκανε να την αναζητώ πάντοτε. Για αυτό και σήμερα μου αρέσει πολύ να κάνω γιόγκα στην εξοχή».

«Το να κατέβω στην πολιτική ήταν πάντα στα σχέδια μου, απλά σκεφτόμουν να το κάνω σε μεγαλύτερη ηλικία. Βλέποντας όμως τις προκλήσεις αλλά και τις ευκαιρίες που έχει η περιοχή μου αποφάσισα να το αποφασίσω νωρίτερα» ομολογεί ενώ ετοιμάζεται για ακόμη μια συγκέντρωση με κατοίκους του νομού.

«Ο Νομός Ξάνθης είναι ένας από τους πιο όμορφους και πολυπολιτισμικούς νομούς συνάμα ένας από τους πιο υποβαθμισμένους νομούς στην χώρα μας» εξηγεί με λύπη.

«Το μορφωτικό επίπεδο επιδέχεται μεγάλη βελτίωση. Υψηλή ανεργία, χαμηλό βιοτικό επίπεδο συνεπάγεται μετανάστευση στο εσωτερικό και το εξωτερικό από όλες τις κοινωνικές ομάδες. Αλλά κυρίως από τους νέους. Το brain drain που βιώνουμε σε αυτόν τον τόπο είναι τρομαχτικό. Από 70,873 (2014) πέσαμε στο 58.760 (2021) έχουμε μια από τις μεγαλύτερες πληθυσμιακές μεταβολές σε Δήμο με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ από την απογραφή του 2021. Και δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στη μειονότητα, με τις σύγχρονες μεταβολές στην αναπτυξιακή διαδικασία, που συνδέονται με τη παγκοσμιοποίηση και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, οδηγούμαστε σε κοινωνικό αποκλεισμό».

Από το βάθος ακούγεται ο ιμάμης. Η Μπερρήν μεγάλωσε με τρεις γλώσσες, τουρκικά, ελληνικά και την πομάκικη διάλεκτο. Αλλά η θρησκεία δεν υπήρξε ποτέ εμπόδιο για εκείνην. Αν και η γιαγιά της και η μητέρα της φοράνε μαντήλα, στην ίδια δώσανε από νωρίς την επιλογή. Εκείνη επέλεξε να μη φορέσει, ωστόσο επισκέπτεται το τζαμί και τηρεί όλες τις παραδόσεις της θρησκείας της. «Εμείς εδώ, εδώ σεβόμαστε όλες τις θρησκείες αν και γιορτάζουμε το Μπαϊράμι, τα λέμε τα χρόνια πολλά, οι γείτονες μας είναι χριστιανοί, τους σεβόμαστε, συμβιώνουμε χρόνια τώρα».

Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση της με τα κοινά;

Η Μπερρήν είναι πολιτικοποιημένη από τα φοιτητικά της χρόνια στο ΠΑΣΟΚ. «Το γεγονός ότι σπούδασα το χρωστάω στον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος πριν γεννηθώ είχε καταργήσει τις μπάρες των προκαταλήψεων και με το ποσοστό 0,5% της χιλής προσπάθησε να δημιουργήσει την ισονομία-ισοπολιτεία. Mετέπειτα οι ιδέες του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, όπου όλοι είμαστε ίσοι, όποια θρησκεία και να ασπαζόμαστε, και είμαστε ισότιμοι σε ένα ενιαίο δίκαιο κοινωνικό κράτος, με ενδυνάμωσε περισσότερο. Και έτσι αποφάσισα να πάρω αυτόν τον δρόμο».

Αλλά η Μπερρήν γνωρίζει πολύ καλά πώς τα σύνορα με την Τουρκία βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής. «Εδώ τα μάτια είναι στραμμένα σε δύο εκλογές. Το τι θα γίνει στην Τουρκία μας απασχολεί. Πολύς κόσμος δεν θέλει αλλαγή, διότι τον Ερντογάν τον ξέρουν. Οι σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας έχουν άμεση σχέση με το πως εξελίσσονται τα πράγματα και για εμάς. Εμείς θέλουμε να δούμε καλύτερες μέρες, όπου οι δύο χώρες συνομιλούν και συνεργάζονται».

Νιώθουν απομονωμένοι;

«Ο κόσμος γενικότερα πιστεύει πως είμαστε απομακρυσμένοι και πως δεν έχουμε ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία, κάτι το οποίο ίσως να είναι και αλήθεια σε έναν βαθμό. Ωστόσο όσο πιο κοντά μας νιώσουμε το κράτος, όσο πιο πολύ βοηθηθούμε σε θέματα παιδείας και εργασίας, τόσο πιο πολύ θα καταφέρουμε να έρθουμε κοντά στο κέντρο, που είναι η Αθήνα. Αυτό ισχύει φυσικά όχι μόνο για την μειονότητα που αποτελεί το 40% του νομού Ξάνθης, αλλά για όλους τους κατοίκους. Χρειαζόμαστε περισσότερη σημασία, και βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου».

«Πριν από 10 χρόνια οραματίστηκα και χαρτογράφησα πώς θα ήθελα να είναι η ζωή μου τα επόμενα 10 χρόνια, σήμερα είμαι σε πολύ καλύτερο σημείο από αυτό που είχα φανταστεί τον εαυτό μου» συνεχίζει.

«Είμαι ανεξάρτητη και δυναμική και έτσι θέλω να δω και τους ανθρώπους στον τόπο μου. Σήμερα οραματίζομαι τον νομό μου καλύτερο, πιστεύω πως οι ομορφιές αυτού του τόπου είναι τόσες πολλές, και μπορεί να προσελκύσει τουρισμό από παντού. Αυτή την ανάπτυξη ονειρεύομαι και για αυτή θα δουλέψω. Και κυρίως για τις φτωχότερες ομάδες. Ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να γυρίσει ο κόσμος να εργαστεί εδώ».

Την ρωτάω για τα νέα κορίτσια, το ενδεχόμενο να παντρευτούν από πολύ νεαρή ηλικία. «Αυτό δεν συμβαίνει πλέον τόσο συχνά, ούτε γίνονται τόσα προξενιά. Γάμοι ανηλίκων συναντά κανείς κυρίως στους Ρομά, μια ομάδα ακόμη πιο ευάλωτη. Είναι κομμάτι της κουλτούρας τους. Η απάντηση για εμένα είναι η μόρφωση, η δυνατότητα να σπουδάσουν, και αργότερα να εργαστούν. Μόνον αν αυτός ο τόπος εξελιχθεί θα δούμε να αλλάζουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Σεβόμενοι όλες τις παραδόσεις, όλες τις θρησκείες, στον δρόμο που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Kαι αναμφισβήτητα αν βγει μια γυναίκα βουλευτής στον νομό τα πράγματα θα είναι καλύτερα και για τις γυναίκες. Αυτός ο τόπος βέβαια συνήθως ψηφίζει άνδρες. Αλλά για να δούμε αν αυτή θα είναι η πρώτη φορά».