Ολυμπιακός: The dogs of war

Το λένε χρόνια οι Αμερικανοί και έχουν δίκιο βουνό. Όταν τα πράγματα γίνονται ζόρικα, μόνο οι ζόρικοι προχωρούν. Και ευτυχώς ο Ολυμπιακός αφενός μιλά μια χαρά αγγλικά, αφετέρου έχει μπόλικους από δαύτους. Και στο παρελθόν και στο παρόν και στο μέλλον του. Στο ίδιο το dna του…

Από ζόρικους που του εξασφάλισαν μια ακόμη καταπληκτική final four ιστορία. Από τύπους σαν τον αρχηγό του, τον Κώστα Παπανικολάου που έβλεπες το βλέμμα του στο δεύτερο ημίχρονο και τρόμαζες.

Από τύπους σαν τον Τόμας Γουόκαπ που κατάφερε να γίνει η δεύτερη πιο ισχυρή υποψηφιότητα για το MVP αυτού του ημιτελικού όχι απλά δίχως να σκοράρει αλλά δίχως να πάρει έστω ένα σουτ εντός πεδιάς στο παιχνίδι.

Αμόλησε ο Γιώργος Μπαρτζώκας τα… σκυλιά του πολέμου να μαζέψουν το -12 (29-41) και τα ασυμμάζευτα του πρώτου ημιχρόνου και εκείνα δεν (της) γάβγισαν απλά, αλλά… κατάπιαν ζωντανή τη Μονακό: 27-2 η τρίτη περίοδος. Λες και κάποιος ξύπνησε τα φαντάσματα της… Πόλης, και του έπους 2012 που ο Παπανικολάου και ο Σλούκας όχι μόνο το θυμούνται αλλά το έγραψαν με τα ίδια τους τα χέρια.

Δεν υπάρχει αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός της τρίτης περιόδου. Μπήκε στα αποδυτήρια με ένα κάρο ανεξήγητα να βαραίνουν τα πόδια του: 8 λάθη, 9 χαμένες βολές, 33.3% σε δίποντο και τρίποντο. Με 29 στην επίθεση όταν τον τρίγωνο Τζέιμς, Λόιντ και Οκόμπο είχαν φτάσει στο 28 ως τα μισά του δρόμου.

Και εκεί που περίμενες να δεις πως θα επιστρέψει μια ομάδα στο γήπεδο νιώθοντας τη θηλιά στο λαιμό της, εμφανίστηκε στο παρκέ ένα… ρομπότ από πέντε. Δίχως… αισθήματα. Δίχως φόβο. Μια πολεμική μηχανή, που έκανε τους Μονεγάσκους να χάσουν πρώτα το χρώμα τους, έπειτα τη Γη κάτω από τα πόδια τους και τελικά το ίδιο το παιχνίδι που ουσιαστικά κρίθηκε πριν φτάσουμε στην τέταρτη περίοδο. Από το -12 στο +13 (56-43) με εκείνη την οβίδα του Λαρεντζάκη δευτερόλεπτα πριν κλείσει η αυλαία αυτής της απίθανης ιστορίας.

Παγκόσμιοι…

«Δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία του  παγκόσμιου μπάσκετ. Είναι κάτι μαγικό» έλεγε πριν από λίγο ο Γιώργος Αγγελόπουλος που νόμιζε και εκείνος πως τα έχει δει όλα. Αλλά που…

Αλήθεια: Θα γίνει δύσκολη ερώτηση σύντομα σε trivial pursuit: Ποιος ήταν εκείνος ο ήρωας που πέτυχε το ένα και μοναδικό καλάθι της Μονακό στην τρίτη περίοδο. Ποιος ήταν εκείνος που για μια στιγμή «γλίτωσε» από τις δαγκάνες του Γουόκαπ και του Παπ.

Φυσικά όλες αυτές οι ιστορίες για ήρωες έχουν πάντα μια λεπτομέρεια. Στο πρώτο ημίχρονο ο Γουόκαπ έπαιξε μόλις 5.35 καθώς έκανε νωρίς τα δύο φάουλ. Την ίδια στιγμή ο Παπανικολάου έμεινε στον πάγκο σε ολόκληρη την δεύτερη περίοδο για να πάρει τις απαραίτητες ανάσες για τη συνέχεια ή έστω γιατί ο ΜακΚίσικ μάλλον ήταν ο μοναδικός που ανταποκρίνονταν σε αυτό το διάστημα στο παρκέ…

Έγραψε η στατιστική +21 με τον Παπανικολάου στο παρκέ για 30:18. Έγραψε 7 ασίστ και 3 ριμπάουντ για τον Γουόκαπ. Έγραψε πως το… αφορολόγητο της Μονακό πλήρωσε τον πιο ακριβό φόρο σε αυτόν τον ημιτελικό. Γράφει και κάτι ακόμη. Πως η ιστορία αυτή συνεχίζεται… Άραγε ποιος θα είναι απέναντι στον τελικό…