Ιεροκλής Μιχαηλίδης: «Τα ναρκωτικά είναι το μόνο πράγμα που δεν έχω δοκιμάσει»

Σε ερώτηση για το τι θα άλλαζε, αν γυρνούσε τον χρόνο πίσω, απάντησε: «Θα τα έκανα όλα όπως τα έχω κάνει. Θα άλλαζα μόνο ένα δυο πράγματα, σε επαγγελματικό επίπεδο. Στο προσωπικό θα ήθελα να πληγώνω λιγότερο. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλω να ζητήσω συγγνώμη. Με ενοχλεί όταν ο άλλος έχει την κύρια ευθύνη και έχει ξεκινήσει το πρόβλημα από εκεί. Εγώ ζητάω ακόμα και εάν έχω την μικρότερη ευθύνη. Είναι λυτρωτικό! Το να περιγράψω την βλακεία μου που με εκθέτει, το κάνω 9 στις 10. Ξυπνάω το πρωί και βλέπω καλύτερα τον εαυτό μου στον καθρέφτη».

Τέλος, για τα αποτυχημένα επιχειρηματικά του εγχειρήματα:«Είμαι “αποτυχειρηματίας” που είπε και ο Σταρόβας. Δεν μας ενδιαφέρει το χρήμα. Δεν είναι αυτοσκοπός. Ο κάθε άνθρωπος έχει μερικές δεξιότητες. Δηλαδή το μυαλό του δουλεύει σε μια κατεύθυνση. Το δικό μου δουλεύει σε κάποιες κατευθύνσεις πολύ καλά. Σε κάποιες άλλες υπολειτουργεί. Δεν πρέπει να μπαίνω σε τέτοιους χώρους όταν υπολειτουργεί γιατί έχω λάθος συναισθηματική σχέση. Ψυχικά δηλαδή δεν μπορώ. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Στην δουλειά του ηθοποιού και όταν δεν έχω θέση, αφιερώνομαι τόσο πολύ που λέω θα μιλήσω. Στην άλλη δουλειά το είχα αφήσει στη μοίρα του όλο αυτό. Και έχασα και λεφτά, άρα επί της ουσίας δεν με ενδιέφερε. Δεν σκέφτομαι να ασχοληθώ ξανά με τις επιχειρήσεις. Θα μπορούσα με έναν συνέταιρο που ξέρω καλά, αλλά να μην κάνω τίποτα, δηλαδή να επενδύσω ένα ποσοστό. Το ένα ήταν βιοπορισμός, ανάγκη επιβίωσης. Στο άλλο βρήκα έναν χώρο και νόμιζα ότι θα κάνω όπως με μια θεατρική παραγωγή, ότι θα γίνει πολύ ωραίο. Ήταν μια στοά στη Θεσσαλονίκη. Η απόσταση από την πιάτσα ήταν σαν να πας από την πλατεία Χαλανδρίου στην πλατεία Δούρου. Για τους Θεσσαλονικείς αυτό ήταν “καλά ρε, πού πήγες;”».