Ο Άντονι Μπουρντέν έγινε διάσημος με τα καυστικά ειλικρινή απομνημονεύματά του για τη ζωή ως σεφ, «Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly», αλλά καθώς η καριέρα του προχωρούσε, έγινε φανερό ότι τα ταξίδια ήταν ένα πάθος που είχε στην καρδιά του εξίσου αγαπητό με το φαγητό.

«Αν είμαι υπέρμαχος σε κάτι, αυτό είναι το να μετακινείσαι» είχε πει κάποτε. «Όσο πιο μακριά μπορείς, όσο πιο πολύ μπορείς».

Ενώ η τελευταία σεζόν της τηλεοπτικής σειράς Parts Unknown θα μείνει για πάντα ημιτελής μετά τον ξαφνικό θάνατό του το 2018, ο Μπουρντέν αφήνει πίσω του έναν μακρύ κατάλογο με εύστοχα λόγια σχετικά με το θέμα της εξερεύνησης του κόσμου.

Δείτε το βίντεο για το Βιετνάμ

Για τις δυσκολίες

«Τα ταξίδια δεν είναι πάντα όμορφα. Δεν είναι πάντα άνετα. Μερικές φορές πονάς, σου ραγίζει ακόμα και η καρδιά. Αλλά αυτό δεν πειράζει. Το ταξίδι σε αλλάζει, πρέπει να σε αλλάζει. Αφήνει σημάδια στη μνήμη σας, στη συνείδησή σας, στην καρδιά σας και στο σώμα σας. Παίρνεις κάτι μαζί σου. Ας ελπίσουμε ότι αφήνεις κάτι καλό πίσω σου».

Εξερευνώντας

«Τα ταξίδια έχουν να κάνουν με την υπέροχη αίσθηση του να ακροβατείς στο άγνωστο».

Σχετικά με την εμπειρία

«Αν είσαι 22 ετών, σε καλή φυσική κατάσταση, πεινασμένος να μάθεις και να γίνεις καλύτερος, σε παροτρύνω να ταξιδέψεις – όσο πιο μακριά και όσο πιο πολύ γίνεται. Κοιμήσου σε πατώματα αν χρειαστεί. Μάθε πώς ζουν, τρώνε και μαγειρεύουν οι άλλοι άνθρωποι. Μάθε από αυτούς – όπου κι αν πας».

Το μόνο πράγμα που θα παρήγγειλε σε ένα αεροπλάνο

«Ουίσκι με πάγο – δεν μπορούν να το χαλάσουν».

Για τη διαδρομή

«Ο εγκέφαλος, το σώμα και το νευρικό μου σύστημα, βλέπουν ένα ταξίδι με αεροπλάνο, ένα μακρινό αεροπορικό ταξίδι, ως μια ευκαιρία να κοιμηθώ χωρίς να κάνω τίποτα. Απλά βγαίνω εκτός λειτουργίας από τη στιγμή που βρίσκομαι στο αεροπλάνο».

Η αγαπημένη του πόλη

«Είναι τόσο διαφορετική από την αισθητική με την οποία μεγάλωσα, την κοινωνία και την κουλτούρα με την οποία μεγάλωσα. Την παρομοίασα με το πρώτο μου acid trip: Τίποτα δεν ήταν ποτέ το ίδιο για μένα μετά από αυτό. Αν έπρεπε να συμφωνήσω να ζήσω σε μια χώρα, ή έστω σε μια πόλη, για το υπόλοιπο της ζωής μου, χωρίς να την εγκαταλείψω ποτέ, θα διάλεγα αμέσως το Τόκιο και την Ιαπωνία».

Για ιστότοπους κριτικών όπως το TripAdvisor

«Δεν τα θεωρώ αξιόπιστα, γιατί δεν ξέρεις ποιες είναι οι προτεραιότητες των ανθρώπων».

Για τα παιδικά του όνειρα

«Ήθελα εκτινάξεις – το είδος της μελοδραματικής συγκίνησης και της ανατριχίλας που λαχταρούσα από την παιδική μου ηλικία, το είδος της περιπέτειας που είχα βρει ως μικρό παιδί στις σελίδες των κόμικς του Τεντέν. Ήθελα να δω τον κόσμο – και ήθελα ο κόσμος να είναι ακριβώς όπως στις ταινίες».

Ημερήσια κατανάλωση

«Υπάρχει κάτι υπέροχο στο να πίνεις το απόγευμα. Μια όχι πολύ κρύα μπύρα, εντελώς μόνος στο μπαρ – ακόμη και σε μία ψεύτικα ιρλανδική παμπ».

Πώς να λύσετε τα αινίγματα των μεταφορών

«Όταν αντιμετωπίζεις πολύπλοκα θέματα μεταφορών, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αποσυρθείς με μια κρύα μπύρα και να αφήσεις κάποιον άλλο να τα λύσει».

Για τα ευτυχή ατυχήματα

«Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν πρόκειται ποτέ να βιώσεις την τέλεια ταξιδιωτική εμπειρία χωρίς τη συνεχή διάθεση να βιώσεις μια κακή εμπειρία. Το να αφήνεις να συμβεί το ευτυχές ατύχημα είναι αυτό που νομίζω ότι λείπει από πολλά προγράμματα διακοπών και πάντα προσπαθώ να ωθώ τους ανθρώπους να επιτρέπουν σε αυτά τα ατυχήματα να συμβαίνουν αντί να επιμένουν σε κάποιο άκαμπτο πρόγραμμα».

Τι να μην κάνετε το Παρίσι

«Τίποτα απροσδόκητο ή υπέροχο δεν είναι πιθανό να συμβεί αν έχετε ένα πρόγραμμα στο Παρίσι γεμάτο με το Λούβρο και τον Πύργο του Άιφελ».

Για τα απερίγραπτα μέρη

«Είναι μια εκνευριστική πραγματικότητα ότι πολλοί τόποι και μέρη αψηφούν την περιγραφή. Το Άνγκορ Βατ και το Μάτσου Πίτσου, για παράδειγμα, μοιάζουν να απαιτούν σιωπή, σαν μια ερωτική σχέση για την οποία δεν μπορείς ποτέ να μιλήσεις. Για λίγο καιρό μετά, ψαχουλεύεις τις λέξεις, προσπαθώντας μάταια να συναρμολογήσεις μια ιδιωτική αφήγηση, μια εξήγηση, έναν άνετο τρόπο να πλαισιώσεις το πού ήσουν και τι συνέβη. Στο τέλος, είσαι απλά χαρούμενος που ήσουν εκεί -με τα μάτια σου ανοιχτά- και έζησες για να το δεις».

Για την Καμπότζη

«Μόλις πας στην Καμπότζη, δεν θα σταματήσεις ποτέ να θέλεις να χτυπήσεις μέχρι θανάτου τον Χένρι Κίσινγκερ. Δεν θα μπορέσεις ποτέ ξανά να ανοίξεις μια εφημερίδα και να διαβάσεις για αυτό το προδοτικό, υπεκφυγές, δολοφονικό κάθαρμα χωρίς να πνιγείς. Δείτε τι έκανε ο Χένρι στην Καμπότζη -τους καρπούς της ιδιοφυΐας του στον κρατικό τομέα- και δεν θα καταλάβετε ποτέ γιατί δεν κάθεται στο εδώλιο της Χάγης δίπλα στον Μιλόσεβιτς».

Για τη Σενεγάλη

«Η Σενεγάλη ήταν μια έκπληξη. Δεν μοιάζει με καμία άλλη χώρα στην οποία έχω βρεθεί στο παρελθόν. Είναι ένα κομμάτι του Ισλάμ που νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν δει, με μια πολύ διαφορετική αποικιακή ιστορία πέρα από αυτή που πολλοί άνθρωποι έχουν δει».

Όντας τουρίστας

«Δεν φοβάμαι να φαίνομαι σαν ένας μεγάλος, τριχωτός, βρωμερός, ξένος διάβολος στο Τόκιο, αν και κάνω ό,τι μπορώ για να μην το κάνω, πραγματικά».

Για το πώς κρατάει καλά κρυμμένα μυστικά

«Κοιτάξτε, προσπαθώ να μην τα κάνω θάλασσα. Υπήρξαν φορές που σκοπίμως βιντεοσκοπήσαμε ένα μπαρ της γειτονιάς με τέτοιο τρόπο ώστε να μην το βρείτε ποτέ».

Για την επιλογή της διασκέδασης

«Το σώμα σας δεν είναι ναός, είναι ένα λούνα παρκ. Απολαύστε τη βόλτα».

Headlines