Ο ένας τελικός έγινε… δύο για Αλμέιδα και Λουτσέσκου

«Μονός» ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας με βάση την προκήρυξη και βέβαια ο «θεσμικός» Τάκης Μπαλτάκος δεν μπορούσε παρά να ακολουθήσει κατά γράμμα τους κανόνες, διοργανώνοντας αυτή τη… γιορτή στο Πανθεσσαλικό (μην γελάτε, όλο και κάποιος από την ΕΠΟ θα ξεφουρνίσει κάποιο αντίστοιχο μαργαριτάρι).

Και όμως τώρα που τελείωσε αυτό το παιχνίδι, οι περισσότεροι σκέφτονται πως το συγκεκριμένο 90λεπτο θα μείνει στην μνήμη του κοινού όχι με μια αλλά με δύο εκδοχές. Σαν μην ήταν ένα, αλλά δύο τα ματς που έδωσαν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ στο άδειο Πανθεσαλλικό.

Το ματς που νίκησε η ΑΕΚ του Ματίας Αλμέιδα φτάνοντας με τρόπο ιδιαίτερο στο πρώτο νταμπλ της ιστορίας της από το σωτήριον έτος 1978!

Και το άλλο που έχασε ο ΠΑΟΚ του Ραζβάν Λουτσέσκου, έχοντας αριθμητικό πλεονέκτημα από το πέμπτο και όλας λεπτό της αναμέτρησης! Με παίκτη παραπάνω ολόκληρη την βραδιά…

Άλλαξε τα πάντα γύρω από τον τελικό η δίκαιη και αυτονόητη αποβολή του Λάζαρου Ρότα από τον Φέλιξ Μπριχ. Άλλαξε το ίδιο το αφήγημα. Διότι πριν από τη σέντρα συμφωνούσαν όλοι πως η ΑΕΚ ήταν το ξεκάθαρο φαβορί (μπορούσε να το διακρίνει ο καθένας και μέσα από τις σχετικές αποδόσεις των «στοιχηματικών») και ο ΠΑΟΚ το αουτσάιντερ.

Όλα αυτά όμως σε ένα παιχνίδι «11 εναντίον 11», όχι σε μια παρτίδα που παίχθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου «10 εναντίον 11». Σε ένα παιχνίδι αχαρτογράφητο που ο ΠΑΟΚ πλέον δεν είχε επιθυμία, αλλά κάτι σαν υποχρέωση να τα βγάλει πέρα.

Αυτή η ιδιαίτερη εξέλιξη κάνει ανυπόφορη την απώλεια για τον Δικέφαλο του Βορρά.

Και βέβαια αλλάζει και τους συσχετισμούς για τους δύο προπονητές.

Για τον Ματίας Αλμέιδα η πρώτη του χρονιά στην Ελλάδα κλείνει με τρόπο θριαμβευτικό.

Για τον Ραζβάν Λουτσέσκου με μια απώλεια που προφανώς δεν τον αφήνει έξω από το κάδρο της κριτικής.

Ο Αργεντινός δεν έχασε την ψυχραιμία του από την αποβολή του Ρότα. Επένδυσε σε έναν 4-4-1 σχηματισμό, έστειλε στο δεξί άκρο της άμυνας το πολυεργαλείο που ακούει στο όνομα Ορμπελίν Πινέδα, έβαλε την ομάδα του σε μια διαδικασία να σταθεί πίσω από τη μπάλα αλλά όχι και να χάσει πολλά μέτρα από το γήπεδο. Είχε και την απαραίτητη τύχη με το μέρος του – η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ κόντρα στη ροή του ματς στο 26΄από στημένη μπάλα- που πάντα έχει τη σημασία της σε τέτοιες ιστορίες και κατάφερε έναν μικρό θρίαμβο 2-0.

Την ίδια στιγμή ο Ρουμάνος που είχε επενδύσει σε ένα σενάριο με άμεσο ποδόσφαιρο, που ήθελε την ομάδα του πίσω από τη μπάλα κλπ βρέθηκε αν όχι απροετοίμαστος να εκμεταλλευτεί το δώρο του παίκτη παραπάνω, τότε σίγουρα αθωράκιστος. Και όταν έγινε το 1-0; Είδε τον Σάστρε να σημαδεύει το δοκάρι (42΄) στην πιο μεγάλη στιγμή της ομάδας του και σε μια εξέλιξη που αναπόφευκτα… δημιούργησε ακόμη μεγαλύτερη πίεση στην ομάδα του. Ο ΠΑΟΚ πλέον δεν κινδύνευε να χάσει έναν τελικό από την ΑΕΚ, αλλά τον τελικό που οι απέναντι ήταν… λιγότεροι σχεδόν από το ξεκίνημα.

Φάνηκε αυτό περισσότερο πια στο δεύτερο ημίχρονο όταν ο Δικέφαλος έχασε την ορμή του, ου μην και τη λογική του για να ισοφαρίσει. Έστειλε βέβαια ο Λουτσέσκου στο γήπεδο ότι έχει απομείνει από τον ΠΑΟΚ των τίτλων της περασμένης 5ετίας. Από την ομάδα που είχε κατακτήσει το κύπελλο σε τρεις διαφορετικούς τελικούς απέναντι στην Ένωση. Τον Αντρέ Βιεϊρίνια (60΄), τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ (60΄), τον Ομάρ Ελ Καντουρί (77΄). Δυστυχώς για εκείνον όμως είναι Μάης του 2023, και όλα αυτά τα ιστορικά στελέχη για την ομάδα του το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ξυπνήσουν αναμνήσεις. Τίποτα παραπάνω…

Κάπως έτσι έχει πλέον μεγάλο ενδιαφέρον η επόμενη μέρα που θα ξημερώσει για εκείνον στη Θεσσαλονίκη. Διότι σε αυτή την σύνθεση κούρσα για τέσσερις σε πρωτάθλημα και κύπελλο, ο ΠΑΟΚ είναι που τελικά τα έχασε όλα. Εκείνος που θα ξεκινήσει το καλοκαίρι από τον δεύτερο προκριματικό του Conference League.

Πόσοι θα θυμηθούν το «έσοδα-έξοδα» στο μπάτζετ και πως μέσα από την φετινή περιπέτεια προέκυψε –έστω και πιθανότητα συγκυριακά- ο Κωνσταντέλιας και ο Κουλιεράκης; Θα το μάθουμε σύντομα…