Η εθνικιστική Ακροδεξιά «αλώνει» την Τουρκία

«Η διεύθυνση στην οποία κατοικούν οι εθνικιστές είναι γνωστή και είναι η Λαϊκή Συμμαχία». Αυτό δήλωσε το απόγευμα της Δευτέρας ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ευχαριστώντας τον τρίτο υποψήφιο για την προεδρία, τον ακροδεξιό Σινάν Ογάν, για τη στήριξη που του πρόσφερε ενόψει του δεύτερου γύρου της ερχόμενης Κυριακής.

Χθες, μάλιστα, με το βλέμμα εμφανώς στραμμένο στις εκλογές, έδωσε εντολή να γίνει η δεύτερη εκτόξευση βαλλιστικού πυραύλου Typhoon, τουρκικής κατασκευής, προκειμένου να υπενθυμίσει σε όλους πόσο μεγάλη και ισχυρή είναι η Τουρκία υπό την ηγεσία του ίδιου.

Παράλληλα, ο Ερντογάν κατηγόρησε τον αντίπαλό του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου ότι ουσιαστικά προδίδει την Τουρκία – έστω κι αν ο τελευταίος, σε μια προσπάθεια εθνικιστικής πλειοδοσίας, εγκατέλειψε τις μετριοπαθείς θέσεις του στο συγκεκριμένο ζήτημα και δεσμεύτηκε ότι στην περίπτωση που εκλεγεί θα στείλει άμεσα πίσω στην πατρίδα τους τα εκατομμύρια των σύρων προσφύγων.

Σε κάθε περίπτωση, ο ανταγωνισμός των δύο μονομάχων σε λαϊκιστικές, εθνικιστικές κορόνες και διακηρύξεις φανερώνει την κατεύθυνση προς την οποία έχει μετατοπιστεί συνολικά το πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας, ειδικά μετά τις εκλογές της 14ης Μαΐου.

Τι λένε οι αριθμοί

Είναι κάτι που επιβεβαιώνεται, άλλωστε, και από τη σύνθεση του νέου κοινοβουλίου, η οποία, όπως δήλωσε στην «Εl Pais» ο αναλυτής Μουράτ Γετκίν, «είναι η πιο συντηρητική και εθνικιστική στην ιστορία της χώρας». Κι αυτό παρά το γεγονός ότι, όπως σημειώνει στο ρεπορτάζ της η ισπανική εφημερίδα, «η Τουρκία ήταν πάντοτε μια συντηρητική χώρα η οποία έκλινε προς τα δεξιά».

Οι αριθμοί αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Η απόλυτη πλειοψηφία, για παράδειγμα, του συνασπισμού του Ερντογάν – της Λαϊκής Συμμαχίας – διασφαλίζεται από τις 50 έδρες του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ) του Ντεβλέτ Μπαχτσελί (στο οποίο ανήκε και ο Ογάν), καθώς και από τις 5 έδρες του Νέου Κόμματος Ευημερίας του Φατίχ Ερμπακάν και τις 4 του Κόμματος του Θεού (Hüda Par), κληρονόμου της φονταμενταλιστικής ένοπλης οργάνωσης Χεζμπολάχ, που εξελέγησαν από τις λίστες του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ).

Στο στρατόπεδο της Εθνικής Συμμαχίας

Η εικόνα δεν είναι καλύτερη ούτε στο στρατόπεδο του Κιλιτσντάρογλου και της Εθνικής Συμμαχίας που τον στήριξε. Πράγματι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Γετκίν, από τις 169 έδρες τού – θεωρητικά κεμαλικού- Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) οι 34 πηγαίνουν σε εθνικιστικά ισλαμικά ή ισλαμοφιλελεύθερα μορφώματα που διασπάστηκαν από το ΑΚΡ και εντάχθηκαν στην αντιπολίτευση. Επίσης, όπως είναι γνωστό, της δεύτερης μεγαλύτερης δύναμης του συγκεκριμένου στρατοπέδου, του Καλού Κόμματος (IYI) που διαθέτει 43 έδρες στη νέα Βουλή, ηγείται η Μεράλ Ακσενέρ, η οποία προέρχεται επίσης από τη «μήτρα» του MHP.

Πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι παρόμοιας προέλευσης και αντιλήψεων είναι και ο δήμαρχος της Αγκυρας Μανσούρ Γιαβάς. Ο πολιτικός, δηλαδή, που θεωρείται φαβορί, μαζί με τον συνάδελφό του της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, για να αναλάβει τα ηνία της αντιπολίτευσης μετά τον Κιλιτσντάρογλου, του οποίου η σχεδόν βέβαιη ήττα θα σημάνει, πιθανότατα, την αρχή του τέλους της πολιτικής του διαδρομής.

Ανησυχούν οι γυναίκες

Η στροφή αυτή προς την Ακροδεξιά, η οποία κατέστη εμφανής και κατά τη διάρκεια της τελευταίας θητείας του Ερντογάν και του ΑΚΡ, προκαλεί ανησυχία και στις τάξεις των γυναικών. «Στη διάρκεια αυτής της διακυβέρνησης, οι γυναίκες έχουν υποστεί αμέτρητες επιθέσεις. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης ακυρώθηκε, σε μια χώρα στην οποία καθημερινά δύο γυναίκες δολοφονούνται από άντρες», δήλωσε χαρακτηριστικά η Γκιουλιχάρ Ιπέκ Μπιλέκ από την Πλατφόρμα για την Ισότητα των Γυναικών (ESIK).

Από την πλευρά του, ο Χαλίλ Γενιγκιούν, εξόριστος τούρκος ακαδημαϊκός που τώρα εργάζεται στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, δίνει μια ευρύτερη διάσταση στο θέμα, θεωρώντας ότι έχει σχέση και με τις διεθνείς εξελίξεις: «Η Τουρκία είναι εγκλωβισμένη, όπως συμβαίνει με χώρες της Ευρώπης και τις ΗΠΑ, σε βίαιους πολιτιστικούς πολέμους, με τον Ερντογάν να έχει προσπαθήσει να εδραιώσει τη βάση του χρησιμοποιώντας διχαστική ρητορική».

Έντυπη έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»