Τα κουήρ παιδιά μας

Στα ελληνικά σχολεία υπάρχουν αγόρια που αγαπούν άλλα αγόρια, κορίτσια που αγαπούν άλλα κορίτσια, αγόρια που αγαπούν και τα αγόρια και τα κορίτσια, κορίτσια που αγαπούν και τα κορίτσια και αγόρια,  κορίτσια που νιώθουν αγόρια και αγόρια που νιώθουν κορίτσια, αγόρια και κορίτσια που δεν θέλουν να χρησιμοποιούν ούτε την αρσενική ούτε τη θηλυκή αντωνυμία.

Και αυτό είναι τόσο αυτονόητο όσο ο ουρανός είναι γαλάζιος (όταν δεν έχει σύννεφα), τα πορτοκάλια κάνουν καλό στην υγεία και κάτι δεν πάει καλά με όποιον δεν λατρεύει τη σοκολάτα.

Όλα αυτά δεν είναι αποτελέσματα καμιάς «προώθησης», καμιάς «διαφήμισης», καμιάς «συνωμοσίας».

Για την ακρίβεια το μόνο πράγμα που προωθείται επίμονα και συστηματικά είναι το αντίθετο: η αντίληψη ότι τα αγόρια μπορούν να αγαπάνε μόνο κορίτσια και τα κορίτσια μόνο αγόρια.

Και προωθείται επίμονα και συστηματικά από όλους εκείνους που είναι έτοιμοι να λογοκρίνουν ταινίες και βιβλία, να συκοφαντούν καλλιτέχνες, να δαιμονοποιούν εκπαιδευτικούς

Όλους εκείνους που στην πραγματικότητα για καμιά «ηθική» δεν νοιάζονται, αλλά χτίζουν πολιτικές καριέρες και ενίοτε «δουλίτσες» πάνω στην ομοφοβία.

Όμως ευθύνη έχουν και αυτοί που ασκούν εξουσία, μιλάνε για δικαίωμα στη διαφορετικότητα αλλά στην πράξη σιγοντάρουν τη διάχυτη ομοφοβία.

Αντί να κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Να αξιοποιήσουν το σχολείο, εκεί όπου εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά και έφηβοι περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους, ως το πεδίο που βοηθά γονείς και παιδιά να κατανοήσουν αυτό που είναι αυτονόητο.

Γιατί, ναι, ομοφοβικοί γονείς υπάρχουν. Και πρέπει να τους βοηθήσουμε να αλλάξουν. Σε τελικά να μάθουν να αγκαλιάζουν τα παιδιά τους και να τα αγαπάνε όπως και εάν αυτά είναι. Και στην πράξη αυτό συμβαίνει πολύ πιο συχνά από όσο πιστεύουν οι κήρυκες του μίσους.

Όμως, το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι γονείς που απλώς απηχούν το πώς διαμορφώθηκαν οι κοινωνίες μας.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι όλοι αυτοί που επενδύουν στην ομοφοβία. Συνειδητά και κυνικά. Και πρέπει όντως να τους ξεμπροστιάσουμε.

Γιατί μιλάμε για πράγματα σοβαρά όσο η ίδια η ζωή.

Η ζωή των παιδιών μας.

Η ζωή των κουήρ παιδιών μας.