Ο Τσίπρας δεν χρειάζεται μια τριμελή επιτροπή από πεντέξι άτομα

Πριν από κάμποσα χρόνια, μια από τις συμπαθέστερες μορφές που πέρασαν από το ελληνικό ποδόσφαιρο, ο Νίκος Βαμβακούλας, έδειξε με τον μοναδικό τρόπο, ποιο είναι το πρόβλημα όταν θεωρούμε ότι άμα φτιάξουμε μια επιτροπή, θα λύσουμε το πρόβλημα. Η φράση του, «να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή από πεντέξι άτομα», έκτοτε έμεινε συνώνυμη με το να θεωρούμε πανάκεια τις επιτροπές.

Πιο κυνικοί – αλλά και πιο ακριβόλογοι – οι Βρετανοί έχουν μια έκφραση που επίσης δείχνει ποιο είναι το πρόβλημα με το να πιστεύουμε ότι μια επιτροπή θα λύσει ένα πρόβλημα: «η καμήλα είναι άλογο που το σχεδίασε μια επιτροπή».

Τα σκεφτόμουν αυτά βλέποντας τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη νέα «Εκλογική Επιτροπή» του και τη συζήτηση για το ποιος είναι ο συμβολισμός που συγκεφαλαιώνει ή το μήνυμα που στέλνει.

Άλλωστε, η σύνθεση της Εκλογικής Επιτροπής είχε θεωρηθεί ιδιαίτερα σημαντική τις περασμένες μέρες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, εάν κρίνω από διάφορες «εσωκομματικές» πλατφόρμες που διακινήθηκαν, όπου κρίσιμο ζήτημα θεωρείται το να φτιαχτεί ένα «war-room» με «φρέσκα πρόσωπα».

Δεν υποτιμώ την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί με νέα πρόσωπα ή να μπορέσει να αποκτήσει εκλογική επιτροπή που να μπορεί να κάνει όντως προεκλογική εκστρατεία. Όμως, αυτό δεν είναι το βασικό.

Το βασικό με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αναμετρηθεί με το γιατί έχασε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους, ένα μεγάλο μέρος τους προερχόμενες από ανθρώπους σε εργατικές και λαϊκές περιοχές, στη Δυτική Αθήνα, στη Β’ Πειραιώς, στη Νότια Αθήνα, στο Ηράκλειο, στην Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη κ.α.

Άνθρωποι που είχαν ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2019 και που τώρα δεν τον ψήφισαν, παρότι γνωρίζουν ότι δεν τους εκφράζει η Νέα Δημοκρατία αλλά τώρα θεώρησαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν αναστάτωση και όχι λύσεις.

Άνθρωποι που δεν εκπροσωπούνται από τον νεοφιλελευθερισμό, αλλά θέλουν εφικτές λύσεις. Άνθρωποι που θέλουν όντως «δικαιοσύνη», αλλά ως πράξη, όχι ως ρητορική.

Για να το κάνει αυτό το βασικό είναι έστω και τώρα να πει κάτι. Να παρουσιάσει προτάσεις που να αφορούν τους ανθρώπους. Να εξηγήσει γιατί μπορεί να προσφέρει λύσεις σε πραγματικά προβλήματα. Να κάνει πιστευτή τη δέσμευση ότι μπορεί να τα πάει καλύτερα αυτή τη φορά.

Και εάν προτάξει αυτό, τότε μπορεί να δει και τα πρόσωπα που μπορούν να το εκφράσουν.

Να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας και όχι της φιλοδοξίας.

Γιατί ο λαός προσέχει το μήνυμα. Προσέχει και αυτόν που το μεταφέρει.