«Κλικ» στην άλλη πλευρά της πλατείας Ομονοίας

Είναι οι εραστές μιας γειτονιάς που ποτέ δεν κοιμάται. Μια παρέα νέων ανθρώπων που εδώ και δέκα χρόνια απαθανατίζουν με τον φωτογραφικό τους φακό την «αθέατη» πλευρά της πλατείας Ομονοίας, στιγμιότυπα απαρατήρητα στους περισσότερους, που κρύβουν πίσω τους μικρές ή και μεγάλες ιστορίες ζωής. Είναι οι «Ομόνοια λόβερς», που «αφηγούνται» με τις εικόνες τους τις αντιθέσεις και την κρυφή γοητεία ενός από τα πιο παρεξηγημένα αλλά και πιο ιστορικά μέρη της Αθήνας.

«Η ζωή στην Ομόνοια δεν σταματά ποτέ να κινείται. Είναι μια περιοχή ερωτική και οξύμωρη ταυτόχρονα, ένα συναρπαστικό μέρος που ή το αγαπάς ή το προσπερνάς» λέει στα «ΝΕΑ» ένα από τα μέλη της ομάδας, ο Στράτος Νεσλεχανίδης, ο οποίος ζει στην Ομόνοια καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, καθώς διατηρεί κατάστημα με φωτογραφικά είδη στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου. «Το μαγαζί αποτελεί πόλο έλξης για φίλους, που δεν ασχολούνται επαγγελματικά με τη φωτογραφία, όμως έρχονται, κάθονται και συχνά βγαίνουμε και φωτογραφίζουμε. Ετσι έγινε και πριν από περίπου δέκα χρόνια, όταν σε μια βόλτα τραβήξαμε ένα ζευγάρι που φιλιόταν στον υπόγειο. Ανεβάσαμε τη φωτογραφία στα social media με το hashtag #ομόνοια_λόβερς» και έτσι ξεκίνησαν όλα. Πολλοί ήταν εκείνοι που ταυτίστηκαν με τις λήψεις τους, γεγονός που φάνηκε από όσα ακολούθησαν: μια έκθεση με φωτογραφίες τους στο Μπάγκειο, έπειτα στο Φεστιβάλ «Μικρό Παρίσι», σε ένα ποδηλατάδικο στην Ακρόπολη και η πιο πρόσφατη, με μεγάλη επιτυχία, στο Δημαρχιακό Μέγαρο της Αθήνας στο πλαίσιο του Athens City Festival.

Σημείο συνάντησης

Η ομάδα αποτελείται από επτά άτομα με κοινό σημείο την αγάπη για μια πλατεία που αποτελεί σύμβολο της πρωτεύουσας: σημείο συνάντησης για κάθε είδους συναναστροφή, υποχρεωτικό πέρασμα για όσους έρχονται από την επαρχία, τόπος πανηγυρισμών έπειτα από μεγάλα ματς, αφετηρία για συλλαλητήρια, ραντεβού για πολιτικές συγκεντρώσεις, στίχος τραγουδιών, στέκι μεταναστών, πιάτσα για παράνομες δοσοληψίες, η πλατεία Ομονοίας συνδέεται με την ιστορία του ελληνικού κράτους από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής του.

«Ισως κάθε αναφορά στην Ομόνοια γίνεται με αφορμή κάποιον αρνητικό λόγο» ανέφερε ο Νίκος Σωτηρόπουλος, μέλος της φωτο-ομάδας στα εγκαίνια της πρόσφατης έκθεσής τους στο Δημαρχείο της Αθήνας. «Εμείς θέλουμε να δείξουμε την «άλλη πλευρά» της πλατείας, την πιο όμορφη, την πιο ερωτεύσιμη, και τόσα άλλα πράγματα που κανείς δεν βλέπει ενώ περνά από την Ομόνοια καθημερινά. Είναι μια μείξη πολιτισμικότητας, πολλών ανθρώπων, πολλών κοινωνικών στρωμάτων. Είναι ίσως η πιο πολύχρωμη πλατεία αυτής εδώ της χώρας. Κι αυτό είναι κάτι που εμείς θέλουμε να βγάλουμε στην επιφάνεια».

Πολύχρωμο γαϊτανάκι

Οι φωτογραφίες τους είναι κυρίως ανθρωποκεντρικές και εστιάζουν σε αυτό το πολύχρωμο γαϊτανάκι. Πλάνα ατμοσφαιρικά, που δεν τους λείπει ο ρεαλισμός. «Η Ομόνοια έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια. Εχει αλλάξει από τότε που ξεκίνησε το μεταναστευτικό κύμα και από τότε που γέμισε με ξενοδοχεία και τουρίστες» λέει ο Στράτος Νεσλεχανίδης, αποκαλύπτοντας παράλληλα και την πιο γοητευτική στιγμή της πλατείας – τουλάχιστον στα δικά του μάτια: «Είναι η Σταδίου το πρωί, όταν την ανεβαίνω με το φως κόντρα» λέει. Και προσθέτει: «Δεν έχω φοβηθεί ποτέ στην πλατεία Ομονοίας. Είναι μύθος όλα αυτό. Αν θες να πας σε μέρη ύποπτα, τότε κινδυνεύεις, όπως συμβαίνει σε όλες τις πρωτεύουσες του κόσμου. Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να πας μόνος σου στην οδό Ξούθου το βράδυ. Αν όμως δεν προκαλέσεις, δεν υπάρχει πρόβλημα. Κι όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι κλείνουμε τα μάτια στα δύσκολα στιγμιότυπα που είναι κι αυτά πολλά. Τα κάνουμε κι αυτά εικόνα με τρόπο που δεν θα προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια».

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ