Ολοκληρώθηκε χθες βράδυ η Premier League και όλο το ενδιαφέρον στον τελευταίο… χορό ήταν στραμμένο στον βυθό της. Σε αυτή την παράξενη μάχη ανάμεσα στην Έβερτον, την πρωταθλήτρια 2016 Λέστερ και την Λιντς για το τελευταίο εισιτήριο «παραμονής».

Λογικό αν σκεφτεί κανείς την παράδοση και τις φανέλες που βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν σε αυτό το θρίλερ. Λογικότερο από τη στιγμή που η Μάντσεστερ Σίτι είχε ήδη δώσει τέλος στον πόλεμο της κορυφής, έχοντας εξασφαλίσει από την προηγούμενη εβδομάδα το three peat: Τρίτος τίτλος στη σειρά σε μια ιστορία που είχε να εμφανιστεί στα αγγλικά γήπεδα από τα χρόνια του Σερ Άλεξ (Γιουνάιτεντ 2007-2009).

Δεν είναι παράξενο φυσικά ότι η ταχεία του Πεπ έφτασε και φέτος στον προορισμό της. Έχει κατακτήσει τα πέντε από τα τελευταία έξι, τα επτά από τα τελευταία δώδεκα. Ζούμε στα χρόνια της βασιλείας της και μάλιστα αυτό μπορεί να το καταλάβουμε ακόμη καλύτερα στις επόμενες εβδομάδες όταν θα βάλει πλώρη για την κατάκτηση του treble: Πρωτάθλημα, κύπελλο, Champions League. Είναι δύο τελικούς μακριά. Με τη Γιουνάιτεντ το Σάββατο (3/6) στο Γουέμπλει. Με την Ίντερ μια εβδομάδα μετά (10/6) στην Πόλη.

Προφανώς δεν χωρά συζήτηση το αν η Σίτι το αξίζει. Ο Γκουαρντιόλα μπορεί να ζωγράφισε την… Τζοκόντα του στη Βαρκελώνη και το ποδόσφαιρο που έπαιξε η δική του Μπάρτσα να μνημονεύεται αιώνια, και στον Αγγλικό Βορρά όμως έχει δημιουργήσει κάτι που σε κάνει να ξεχνάς το θησαυροφυλάκιο των Εμίρηδων που το χρηματοδοτεί.

Ναι, ότι και να λένε στο Νησί και όσο και αν φωνάζουν οι οπαδοί των άλλων η Σίτι δεν είναι… Παρί, ούτε φέρεται σαν νεόπλουτη. Είναι ένας λόγος να αγαπήσεις το ποδόσφαιρο. Να θαυμάσεις την ομορφιά του. Και αυτό φυσικά περνά από το υπέροχο μυαλό του προπονητή της και την γεωμετρία που σχηματίζει την πιο ενδιαφέρουσα «τάση».

Το χρήμα προσφέρει τον τρόπο, αλλά δεν είναι τα πάντα: Σκεφτείτε μόνο πως η Τσέλσι ξόδεψε φέτος πάνω από 600 εκατ λίρες σε μεταγραφές και κατέληξε 12η.

Όλοι περιμένουν κάτι νέο από τους Citizens. Όλοι περιμένουν τι άλλο μπορεί να σκεφτεί, τι άλλο να προσθέσει ο καλύτερος προπονητής των καιρών μας. Ο Πεπ είναι κάτι σαν… σχεδιαστής μόδας. Κρίνεται αυστηρά και πρέπει κάθε «κολεξιόν» του να βάζει τον πήχη ψηλότερα από την προηγούμενη. Στο τέλος της ημέρας όμως όλοι θέλουν να περπατήσουν στην… πασαρέλα της.

Μεταξύ μας, πάντως: Φέτος δεν πρέπει να το βασάνισε και πολύ. Η ιδέα του σε αυτή την version ήταν προφανής. Πλάι στον καλύτερο πασέρ της Ευρώπης να προσθέσει τον καλύτερο σέντερ φορ της Ευρώπης. Πλάι στον Κέβιν Ντε Μπρόινε να προστεθεί ο «ποδοσφαιρικός Γιάννης Αντετοκούνμπο» Έρλινγκ Χάαλαντ. Τι έφερε αυτή η συνεργασία; 36 γκολ σε 35 συμμετοχές στην Premier League από τον Νορβηγό, 18 ασίστ σε 32 ματς από τον Βέλγο δημιουργό που έγινε ο πρώτος στην ιστορία με τέσσερις κατακτήσεις του σχετικού «ατομικού» τίτλου.

Εννοείτε πως και οι δύο κέρδισαν τους σχετικούς τίτλους «πρώτος σκόρερ, πρώτος σε ασίστ» του Αγγλικού πρωταθλήματος. Εννοείτε πως δεν εξάντλησαν την παραγωγή τους μόνο εκεί. Ο Χάαλαντ ως εδώ μετρά 52 γκολ και 9 ασίστ σε 51 ματς, ο Ντε Μπρόινε 28 ασίστ και 10 γκολ σε 47.

Οι αριθμοί τους ξεπερνούν την φαντασία και προκαλούν την απορία: Αν φέτος αυτή ήταν χρονιά προσαρμογής στη συνεργασία τους, του χρόνου τι στα αλήθεια θα μπορέσουν να κάνουν;

Headlines