Να που άρχισαν να μιλούν και οι επενδυτές. Και η αρχή δεν έγινε με οποιονδήποτε. Ο «πολύς» Μοχάμεντ Ελ Εριάν τουιτάρισε πρωί πρωί την Κυριακή θριαμβευτικά για την Ελλάδα και την κατάσταση της οικονομίας. Πήρε ένα κομμάτι του άρθρου του «Economist» της Παρασκευής με την αποτίμηση των πρόσφατων ελληνικών εκλογών, το έβαλε σε πλαίσιο και το ανάρτησε. Θα πει κάποιος, άλλη όρεξη δεν είχε από το να διαβάζει από κάτω τα σχόλια κάθε λογής έλληνα κατατρεγμένου. Παρ’ όλα αυτά, το έκανε. Θα μπορούσε να γράψει κάτι για οποιαδήποτε άλλη χώρα. Δεν το έκανε. Εγραψε για την Ελλάδα, γιατί πιάνοντας τον επενδυτικό σφυγμό αντιλαμβάνεται ότι εδώ βρίσκεται το ενδιαφέρον για την αποκόμιση κερδών. Εγραψε για την οικονομία που αλλάζει πίστα και προφανώς από τη βελτίωση αυτή δημιουργούνται ευκαιρίες.

Το κομμάτι που έκανε εντύπωση στον πρώην επικεφαλής του μεγαλύτερου επενδυτικού ταμείου στον κόσμο, της Pimco, ήταν η αναφορά στο ότι «η οικονομία (η ελληνική) πήγε πολύ καλύτερα από τις περισσότερες στις καταστροφές που προκάλεσε ο Covid-19 και το ενεργειακό ανατιμητικό σοκ. Η ανάπτυξή της πέρυσι ήταν διπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου και η πρόβλεψη που υπάρχει είναι ότι η τάση αυτή θα συνεχιστεί. Το ελληνικό χρέος είναι υπό διαπραγμάτευση σε επίπεδα επενδυτικής βαθμίδας, η διαφορά (το spread) με τα γερμανικά ομόλογα είναι πλέον μόλις στο 1,4%, όταν κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2015 είχε φτάσει στο τρομοκρατικό 18,7%. Ο δείκτης της ανεργίας παραμένει υψηλός, κοντά στο 11%, αλλά ο ετήσιος ρυθμός πληθωρισμού έχει υποχωρήσει μόλις στο 3%. Η Ελλάδα, εν συντομία, έχει γίνει μια κανονική χώρα, μην ανησυχείτε».

Αυτή είναι η μια εικόνα. Αυτή που βλέπει κάποιος που βρίσκεται έξω από τη χώρα και κρίνει τα πράγματα βάσει των επιδόσεών της, στέλνοντας σήμα προς τους επενδυτές που αναζητούν ασφαλείς και επικερδείς επενδύσεις. Ο τρόπος σκέψης των αγορών, που τόσο είχαμε πληρώσει από την ανάποδη στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

Εδώ στο εσωτερικό αναπτύσσεται μια διαφορετική ρητορική από τμήμα του ελληνικού κατεστημένου. Εξηγώντας το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, αποδίδουν τη νίκη Μητσοτάκη – και την ήττα Τσίπρα – στην κρατική στήριξη των πολιτών και των επιχειρήσεων με πολλά δισεκατομμύρια ευρώ κατά τη διάρκεια των απανωτών κρίσεων, που οδήγησε σε μια επίπλαστη ευημερία. Σε αντιδιαστολή με όσα έγιναν, αναφέρουν, θα έπρεπε τα χρήματα αυτά να δοθούν για την ανάπτυξη παραγωγικών επενδύσεων. Προφανώς υπονοούν με κάποια κρατική παρέμβαση.

Με το μόνο που θα συμφωνούσε ο Μοχάμεντ Ελ Εριάν με τους παραπάνω είναι η ανάγκη προώθησης περισσότερων μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ολα τα υπόλοιπα τα έχει πει πολλές φορές ο ίδιος ασκώντας κριτική στην αμερικανική Ομοσπονδιακή Τράπεζα ότι με τις βιαστικές κινήσεις της στο μέτωπο των επιτοκίων (αποσύροντας ρευστότητα) απειλεί τη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη με ύφεση και στασιμοπληθωρισμό.

Αυτή είναι η διαφορά της πολιτικής Μητσοτάκη – που δεν καταλαβαίνουν και μετεκλογικά οι εγχώριοι αναλυτές – με τις άλλες προτάσεις πολιτικής που τέθηκαν ως επιλογή στις πρόσφατες εκλογές. Σε περιβάλλον ανοδικών επιτοκίων, μόνο με τη διατήρηση υψηλών επιπέδων ρευστότητας μπορείς να έχεις ανάπτυξη. Αν αυτό το πετυχαίνεις χωρίς δημοσιονομικούς εκτροχιασμούς, όπως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τότε ακόμα καλύτερα.

Headlines